"Yah nerdesin? Hadisene!" Hyemin'in kzıgın sesini duyunca hızlıca odamdan çıktım. Hyemin'in yanına gelir gelmez yine bağrınmaya başladı. Yeni bir okula başlıyordum ve daha nerede olduğunu bile bilmiyordum. Annemin ısrarlarıyla ilk gün daha iki gün önce tanıştığım komşumuzun kızıyla okula gidicektim. "Okulun ilk gününden geç mi kalalım bunu mu istiyosun?"
"Geldim işte." diye cevap verdim kıkırdayarak. Bir sokak aşağıya indiğimizde kocaman bir ev dikkatimi çekti. "Hyemin bu ev kimin? Burada böyle evlerde mi vardı?"
"Böyle evler yok tabii. Sadece burası var. Ahh burada oturan çocuk bizim okulda. Görsen bayılırsın eminim!"
"Hmm öyle mi?" dedim. Ben hala eve bakarak ilerliyordum. Ev o kadar büyük ve güzeldi ki gözümü alamıyordum. Evin kapısının önüne gelmiştik ki bir çocuk kapıdan çıktı. Ben hala eve bakıyodum çocuğu ancak dibime girdiği zaman farkedebilmiştim. Önce benim baktığım yöne doğru bakıp sonra yüzüme baktı. Bir kaç saniye öylece bakıştık. Hyemin'in "Şey eh günaydın Jungkook!" demesiyle çocuk kafasını çevirip yürümeye başladı."Oha Jungkook'la konuştum. İnanabiliyo musun??" Pekte konuşmamıştı gerçi ama bişey diyemedim. Hyemin sakinleştiğinde, bizde yürümeye başladığımızda Jungkook çoktan gözden kaybolmuştu.
Okula vardığımızda Hyemin'le aynı sınıfta olmadığımızı öğrendim."Napıcam ben şimdi tek başıma?"
"Tenefüslerde benim sınıfıma gelirsin, sorun olmaz." Hyemin'e pek güvenememiştim açıkcası, bunu dedikten sonra arkadaşlarını görmüş "Görüşürüz" bile demeden yanımdan fırlamıştı çünkü. Yapıcak bişey yoktu ve sınıfı bulmam gerekiyordu.
Bakına bakına yürümeye başladım. Koridorun sonunda 5-6 erkek toplanmıştı. Ben sınıflara bakarken onlarda bana bakıyordu. Bu baktığım son koridordu ve hala sınıfımı bulamadığım için cesaretimi toplayıp o çocuklara danışmaya karar verdim. Yanlarına gittiğimde sabah gördüğüm çocuğunda -Jungkook- orada olduğunu gördüm. Diğerleri gibi oda bana bakıyordu. "Şey ben yeniyimde, sınıfımı bulamadım. Bana yardım eder misiniz?" Cevap yok.
Jungkook beni bir süzdü ve kafasını çevirdi. Yüzüm yavaş yavaş kırmızıya dönerken çocuklardan biri gülümseyerek "Gel ben sana yardım edeyim. Hangi sınıftaydın?" dedi. Bana sınıfa kadar eşlik etti. Sınıfa vardığımızda herkes çantasını koymuştu ama kimse yoktu. Çocuk bi sıraya oturup bana döndü bu arada benim adım Jin, seninki ne?"
"Adım Ga Eul, bu arada bana yardım ettiğin için teşekkür ederim." O değilde bu çocuk ne kadar yakışıklıydı böyle. Omuzlarını dudakları süzüp duruyordum, elimde değildi. Omuzlarından etkilendiğimi anlamış olmalı ki "Sorun değil, omuzlarım geniş ha?" dedi sırıtıp omuzlarını oynatarak. Beni sıcaklık basmaya başlamıştı ve eğer böyle devam ederse yüzüm kıpkırmızı olacağından konuyu değiştirerek "Ah bu ne böyle? Hiç boş yer yok." Jin yerinden kalkıp etrafa bakındı. "Bak en arkada yer var." Bunu derken sinsice gülmüştü, anlam veremedim. Gidip çantamı bıraktım. "Hadi bahçeye gidelim daha dersin başlamasına çok var" diyerek beni kolumdan tutup dışarı çıkardı.
Bahçeye gittik gitmesinede bir grup kız bahçede Jin'le bana bakıp duruyolar, fısıldaşıyolardı. Bu durum çok rahatsız ediciydi gerçekten. "Niye böyle davranıyolar?"
"Yeni geldin diyedir belki?"
"Yeni gelenden çok düşmanlarıymışım gibi bakıyorlar." Jin kahkaha attı. Ne diye gülüyorsun bakışı atınca konuşmaya başladı. "Şu uzun saçlı, perçemliyi görüyor musun? Hani en uzunları?" anladım diye başımı salladım.Kıkırdayarak "Çünkü o benim sevgilim" dedi.
