THE THREE MAFIA HEIRESS

Chapter 10

Chapter 10 : Scars From The Past

Althea's PoV

"Ahmm Prince!"sabi ko

"Ye--" bago pa man niya matapos yung sasabihin niya. I step forward and kiss his cheeks. He was stunned for a minute.

"Sige akyat na ako. Bye!" sabi ko at tumalikod na. Naglakad ako papunta sa pinto ng bahay namin. Bago ko paman mapihit yung doorknob, narinig kong sumigaw si Prince.

"Thanks for the kiss!" sigaw niya. I don't know but a smile was plastered in my face.

What a great Day!

What did I just say? Great day? Oh well, maybe. Maybe, I'm just happy that once in my life there is someone that understands me. Umakyat na ako at pumunta sa kwarto ko. Agad akong humiga extending my arms to each side of the bed.

I smiled with the thought na nabawasan na yung sakit. I think I need to forget the past. Ika nga nila PAST IS PAST and it will always stays just a memory. A memory not to be forgotten but to be Cherish. I slowly close my eyes and fall into a deep sleep.

Napabalikwas ako sa pagbangon nang may marinig akong bagay na nabasag. Then paglingon ko sa baba kinabahan ako nang makita ko yung picture frame ng family namin. I took a deep sigh.

Did I said family?

Yes, I do have a family.

A fake one.

Bigla nalang tumulo yung luha ko, nang maalala ko na naman yung pamilya na akala ko pamilya ko. Pero yung totoo hindi ko sila tunay na pamilya.

Walang sila,

Walang kami,

Ako lang,

Ako lang.

Hindi ko na napigilang maluha. I cover my face at humagulgol sa pagiyak.

©introvertwizard

[Flashback : 5 Months Ago]

Kasalukuyan akong bumabyahe pabalik sa bahay namin. Masaya ako dahil 1st anniversary namin ni Red ngayon, kaya balak ko siyang surpresahin mamaya. Pumunta muna ako ng bahay para magbihis. Nang malapit na ako, rinig ko ang mga boses nina Mama. Mukhang nagaaway na naman sila. Nawala tuloy yung saya ko at napalitan ng lungkot. Nagpatuloy lang ako hanggang sa makarating ako sa may pintuan. I was going to open the door when Mom say something that crushes my world.

"Ano Dave? Yung anak-anakan mo na naman yung kakampihan mo?Do you love her instead of Jasmine?" rinig kong sigaw ni Mama.

"Maria, she's still our daughter!"sabi naman ni papa

"She's not our daughter! Alam mo yan Dave. Ampon lang yung batang iyon! " Ayan yung mga salitang nagpaguho sakin. Mga salitang dumurog sa puso ko. Hindi ko na napigilan. My tears started to fall. Wari mo'y may karera at naguunahan silang bumuhos.

"Hon, you cant under---"

"No! I understand you Dave! I know na mahal mo yung gagang nanay ng batang iyan. Kahit ako yung pinakasalan mo siya parin yung mahal mo. Hindi ba? Siya parin?"sabi ni Mama na halatang pinipigilan ang pagiyak.

Hindi ko na napigilan at binuksan ko yung pinto. Alam kong gulat na gulat sila ngayon lalo na si Papa. I can't see their expression cause i can't bare to see it. Yumuko lang ako at tiningnan yung sahig.