မီးေရာင္စံုလင္းထိန္ေနတဲ့ေလဆိပ္ႀကီးထဲမွာ နမ္ဂြၽန္းတစ္ေယာက္စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေလကိုတဝႀကီး႐ွဴ႐ိွဳက္မိသည္။
ဒီတစ္ေခါက္ခရီးစဥ္ကသြားေနက်ျဖစ္ေပမယ့္ျပန္လာရခ်ိန္မွာ အရင္လိုလန္းလန္းဆန္းဆန္းမ႐ွိပါေပ။
"ကို..မျပန္ေသးဘူးလားဟင္"
''ဪ ျပန္မယ္ဆန္းဟီ..မင္းလည္းဂ႐ုစိုက္ျပန္ေနာ္''
"ကိုကလည္း... ခ်စ္တို႔ဘားတစ္ခုခုသြားရေအာင္ေလ ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့အထိမ္းအမွတ္ေလးအေနနဲ႔.."
''အခုမွခရီးကျပန္ေရာက္တာေလဆန္းဟီရယ္...ပင္ပန္းေနမွာကိုအိမ္ျပန္ၿပီးေသခ်ာအနားယူလိုက္ပါကြာ..''
''ဟုတ္ပါၿပီကိုရယ္..ခ်စ္တယ္ ကို''
''အင္း ဆန္းဟီ ေကာင္းေကာင္းျပန္''
ေလဆိပ္အဝင္ဝမွာရပ္ေနတဲ့နမ္ဂြၽန္းခါးကိုသြယ္ယွက္ထားေသာလက္ႏုႏုတစ္စံု။ အျပစ္ေျပာစရာမ႐ွိေအာင္ ေခ်ာေမာလြန္းလွပါေသာ အီဆန္းဟီဆိုသည့္ေလယာဥ္မယ္ေလး။
ေျပျပစ္ေဖြးႏုေနေသာပါးျပင္ကိုဖိကပ္နမ္းရင္းနမ္ဂြၽန္းႏႈတ္ဆက္ခဲ့လိုက္
သည္။ တြဲခ်င္တယ္လို႔ေျပာလာသမွ်မိန္းကေလးတိုင္းကိုနမ္ဂြၽန္းတစ္ခါမွ မျငင္းခဲ့ဖူးပါ။
ငယ္...ေမာင့္ဟာေမာင္ဘယ္သူနဲ႔တြဲတြဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွခ်စ္တယ္လို႔မေျပာခဲ့ဖူးဘူးငယ္...။
✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈✈
ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးအလယ္မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္း ျပန္ေရာက္လာမယ့္ေမာင့္ကို ေဆာ့ဂ်င္ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာငိုေႂကြးေနခဲ့ေပမယ့္ အျပင္ပိုင္းမွာေတာ့ ေမာင္စိတ္ခ်မ္းသာ
ေအာင္ျပံဳးထားရပါသည္။
ျခံတံခါးဖြင့္သံၾကားတာမို႔လို႔ေဆာ့ဂ်င္ ဆင္ဝင္ေအာက္ေျပးထြက္လိုက္မိ
သည္။ ကားထဲကေနထြက္လာတဲ့ေမာင္ကဂ်ာမနီမွာဆံပင္ညႇပ္သည္ထင္ရဲ႕။ အရင္ကထက္ပိုမိုေတာက္ပေနသလိုပင္။
''ငယ္...''
''ေမာင္.. ပင္ပန္းေနၿပီလားဟင္''
''ေမာင့္အခ်စ္ကိုေတြ႔ေတာ့ ပင္ပန္းတာေတာင္ဘာမွန္းမသိေတာ့ဘူး..''
YOU ARE READING
Trip Of Love {ခ်စ္ခရီးစဥ္}🚨COMPLETED🚨
Fanfictionခ်ဳိၿမိန္တဲ့သူ႔အနမ္း မွန္းဆဖို႔ခက္သည္။ ေႏြးေထြးတဲ့သူ႔အျပံဳး ခိုပုန္းဖို႔ခက္သည္။ နက္႐ိႈင္းတဲ့သူ႔အခ်စ္ စိတ္ႏွစ္ယံုၾကည္ဖို႔ခက္သည္။
