အီတလီခရီးစဥ္ကေန ကိုရီးယားကိုျပန္ထြက္မယ့္ေလယာဥ္နဲ႔ျပန္လိုက္လာခဲ့သည္မို႔ နမ္ဂြၽန္းအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆယ္နာရီခြဲေနၿပီျဖစ္သည္။
အိမ္တံခါးကိုသာသာေလးတြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ မီးလင္းေနဆဲမီးဖိုခန္းေလးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။
"ငယ္..မအိပ္ေသးဘူးလား..."
"ဟင္ ေမာင္ျပန္ေရာက္ၿပီလား....ငယ္အိပ္မေပ်ာ္လို႔..ေပး ေပး ငယ္သယ္ေပးမယ္..."
"ေနပါေစ ေမာင္ပဲသယ္လိုက္ပါ့မယ္ ငယ္ တစ္ခုခု႐ွိလား ေမာင္ဗိုက္ဆာတယ္ "
ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပီး လက္တစ္ဖက္က ခရီးေဆာင္အိတ္ေလးကိုဆြဲရင္း ဗိုက္ေလးကိုပြတ္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ျပံဳးလိုက္မိသည္။
"ငယ့္ရဲ႕ကေလးေလးကြာ....လာ ငယ္ ထမင္းသုပ္ေပးမယ္..."
ေမာင့္ကိုလက္ဆြဲၿပီးမီးဖိုခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ေမာင္ကကေလးေတြလို ခုန္ေပါက္လိုက္လာၿပီး ထမင္းစားပြဲေပၚမွာတက္ထိုင္သည္။
"ငယ္ အကယ္၍ေလ ေမာင္က အရမ္းဆိုးတဲ့အလုပ္တစ္ခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ ငယ္ခြင့္လႊတ္မွာလား...."
"ေမာင္ ေမာင္ေပ်ာ္ေနတဲ့အလုပ္ဆို ငယ့္အတြက္အေကာင္းခ်ည္းပါပဲ...ငယ္က ေမာင့္ကိုအျမဲခြင့္လႊတ္ထားတာမို႔လို႔ ေမာင့္စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပါ..ဒါေပမယ့္ ေမာင္နာက်င္ရမယ့္ကိစၥဆိုရင္ေတာ့ ငယ္ခြင့္မလႊတ္ဘူး..."
"ငယ္ပါနာက်င္ရမယ္ဆိုရင္ေရာ..."
"ဗ်ာ...ငယ္ ေမာင့္ကိုယံုပါတယ္ ေမာင္က ငယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ နာက်င္ေအာင္လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ..."
ထမင္းသုပ္ကိုနယ္ရင္း ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲေျပာလာတဲ့ငယ့္ေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္း စားပြဲေပၚကဆင္းလိုက္ၿပီး ငယ့္ခါးေလးကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္သည္။
"ခ်စ္တယ္ငယ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီအခြၽဲေလးရဲ႕...ေရာ့ စားလို႔ရၿပီ "
"ေက်းဇူးပါငယ္..."
ထမင္းသုပ္ဇလံုကိုဆြဲကာ အားပါးတရစားေနတဲ့ေမာင့္အတြက္ လိေမၼာ္ရည္ေလးတစ္ခြက္ ေဖ်ာ္ေပးလိုက္ၿပီး ေမာင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ေဆာ့ဂ်င္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
Trip Of Love {ခ်စ္ခရီးစဥ္}🚨COMPLETED🚨
Fanfictionခ်ဳိၿမိန္တဲ့သူ႔အနမ္း မွန္းဆဖို႔ခက္သည္။ ေႏြးေထြးတဲ့သူ႔အျပံဳး ခိုပုန္းဖို႔ခက္သည္။ နက္႐ိႈင္းတဲ့သူ႔အခ်စ္ စိတ္ႏွစ္ယံုၾကည္ဖို႔ခက္သည္။
