Uyuklaya uyuklaya geçen birkaç dakikanın ardından, Jaemin, bir koluyla beni tutarak önümüzdeki kapıyı açtı ve içeriye girdik.
Beni, gördüğümüz ilk koltuğun üzerine bıraktı. Tırnaklarım kaşınıyordu, bu yüzden pürüzlü koltuk yüzeyine tırnaklarımı sürttüm.
"Uslu ol, kedicik. O koltuklar bana ait değil."
"Miyav?" Nasıl yani, senin evine geldik.
Beni anlamayacağını düşünürken, beni şaşırtan hareketini yaptı.
"Sanırım merak ettin, bu evi eşyalı kiraladım. Eşyalar ev sahibine ait. Bir şeylerin mahvolmasını istemeyiz değil mi?" Bana sevgiyle bakarken, eliyle kafamı okşadı.
"Mrr~"
Bir süre sonra, tasmama bakarak adımı okudu.
"Renjun, ismin güzelmiş. Ama ben sana Injunie diyeceğim, çünkü neden demeyeyim ki?" Kendi kendine kıkırdarken, hayat enerjisine gözlerimi devirmek istedim.
"Miyav!" Pardon ama ben ölmek istiyorum.
"Ne istiyorsun, sana süt vereyim mi?"
"Miyav!" Neden ölmeme izin vermiyorsunuz?
"Tamam getireyim, uslu kedii..." Elini atıp başımı okşayacakken, hissettiğim sinirle engel oldum.
Eline benden bir iz daha bıraktım, ve hiç pişman değildim.
