Çocuklar bahçede koşarken, yemeği hazırlıyordum.
Bir süre sonra kızım, mutfaktan içeriye girip su içti. Daha sonra bana dündü.
"Mama sen de gelsene," dedi küçük kızım Jaem.
Ona küçük kızım Jaem diyordum çünkü Jaemin'in aynısıydı.
"Bebeğim, yemeği ayarlamaya çalışıyorum. Hazırlayım geleceğim. Siz babanızla oynayın tamam mı?"
"Ama babam da seni çağırıyor, özlemiş. Özledik seni. Hadi mama, hadiii." Elimden tutup çekiştirirken ona daha fazla karşı koyamadım.
Peşinden bahçeye çıktım. Oğlumuz babasının yanında oynuyordu. Kızım da yanımdaydı.
Bu hayat, tam olarak istediğim hayattı.
Geçmişe baktığımda, kediyken ölemeyen hallerimi hatırlıyordum ve iyi ki ölümsüzlükle lânetlenmişim diyordum. Eğer kediyken ölseydim, insan olamayacaktım ve bu günlere gelemeyecektim.
"Hoşgeldin pusulam." Dedi Jaemin, oğlumuzu bırakıp bana sarılırken.
"Hoşbuldum canımın içi." Dedim ben de ona sarılırken.
Bir süre sonra hep birlikte çimlere uzandık. Kızımız ve oğlumuz ortamızdaydı.
Gökyüzünü, göğü(Gök), bulutları, güneşi(Sun) izledik.
Mutluyduk.
