Jeno geldiğinden beri garip davranıyordum ve bu davranışlarımın Jaemin de farkındaydı.
Jeno yürürken, önüne atlayarak düşmesine ve dizini halıya sürterek kendini incitmesine neden olmuştum ve gram pişmanlık duymuyordum.
İkisi birlikte sofraya oturunca, hissettiğim kıskançlıkla Jaemin'in kucağına zıpladım.
Oturarak iyice yerleştim.
Bu sayede yemek yemesine engel oluyordum, ama Jeno olan adamla yemek yemesini istemiyordum.
Kendimi kötü hissediyordum. Jeno'nun gitmesini istiyordum.
Bunların nedeni, yeni sahibimi de kaybetmek istememekten başka bir şey değildi.
Jaemin, ben kucağındayken yemek yedi. Daha sonra ayağa kalkarak bulaşıkları topladı.
O sırada o görmeden Jeno'nun bacağını ısırdım.
"Ahh! Isırdı." Jaemin görmediği için hızlıca koşup sandalyeye çıkmıştım. Oldukça masum bakıyordum.
"Abartma Jeno, ısırmamıştır, oyun oynuyor seninle."
"Abartmıyorum Jaemin, ısırdı işte. Beni sevmiyor bu kedi. Ben de onu sevmedim, bıraksak mı dışarıya?" Hissettiğim korkuyla Jaemin'in vereceği cevaba odaklandım.
Jeno'dan nefret ediyordum.
