Jaemin'in kıyafetlerinin içinde, onun kokusunu içime çekerken, televizyon kanalını değiştirdim.
Onun güzel kokusuna tezat, ben çok kötü kokuyordum. Yaklaşık 3 gündür banyo yapmıyordum. Sakallarım hafif çıkmıştı.
Garip bir depresyondaydım.
İşin doğru yanı şuydu, 3 gün önce Jeno gittikten sonra Jaemin'e ondan hoşlandığımı itiraf etmiştim.
Jaemin'se bana karşı öyle duygular hissetmediğini, beni evcil hayvanı olarak gördüğünü söylemişti.
Sokakta çocuklardan, yetişkinlerden tekme yerken bile canım bu kadar acımamıştı. Kendimi bu kadar ezik hissetmemiştim.
Şimdi, kendimden birkaç beden büyük olan onun kıyafetleri arasında, depresyondaydım.
"Renjun, hadi gel yemek ye." Jaemin seslendi.
"İstemiyorum." Cevapladım.
"Üç gündür yemiyorsun zaten, hasta olacaksın, hadi işte." Jaemin ısrar etti.
"Yemeyeceğim dedim, zorlama." Tısladım.
"Bari banyo yap, leş gibi kokuyorsun." Dedi Jaemin.
"Sana ne? Ben bu halimden memnunum." Dedim.
"Bak Renjun, 3 gün önceki olaydan ötürü böyle davrandığının farkındayım. Ama yapacak bir şeyim yok. Sana karşı öyle hissetmiyorum." Diyerek yanıma oturdu Jaemin.
"Ama Jaem, ben seni çok seviyorum." Hıçkırarak ağlamaya başlarken söyledim.
Jaemin bana sarıldı.
"Zamanla geçecek inan bana, şu an için öyle hissediyorsun sadece. Bu, minnetin verdiği histen başka bir şey değil." Dedi.
"Duygularıma karışma Jaemin, ben neyin ne olduğunu biliyorum." Dedim.
"Of kötü kokuyorsun." Dedi Jaemin, öteki söylediğime cevap bile vermedi.
Geri çekildim, gücenmişlikle baktım.
"Ben gitsem iyi olacak," dedim.
Gitsem iyi olacaktı.
