Chapter 6
MARRON
"How's life?" Dr. Frig asked after settling himself beside me.
It's a Sunday morning and I joined a feeding program of HHF. Volunteer din dito si Dr. Frigate Santillana. Ipinagpalit n'ya ang magandang trabaho at sariling clinic n'ya para mag-abot ng tulong sa mga taong nangangailangan sa mga liblib na lugar.
Helping Hands Foundation or commonly known as HHF is a non-government organization founded by my grandmother, Natalia Vergara and her best friend Amanda Villasis. It is a relief-providing group collaborating with other institutions and organizations to stretch its involvement in humanitarian endeavors by launching diverse programs designed to meet the specific needs of impoverished Filipinos.
Tinanggap ko ang iniabot na tubig ni dok sa akin. "Salamat." Nakangiting sabi ko at ininuman na ang bote ng tubig.
"Kumusta 'yong kasal ng pinsan mo?"
Iniangat ko ang mga paa ko sa kawayang upuan na inuupuan ko at saka niyakap ang mga binti ko. "Ayos naman. Bongga at mukhang masaya naman 'yong mga bagong kasal. Buong angkan namin andon, pati mga family friends."
"Sabi sa'yo e. Dapat ka talagang pumunta." Natatawang sabi n'ya at uminom na din sa sarili n'yang bote.
Panahon pa ng OJT ko nang makilala ko si dok. Hindi naman kami close dati at sa totoo lang ay badtrip ako sa kanya dahil napaka suplado n'ya. Pero nang makilala at makasama ko s'ya dito sa HHF, naging magkaibigan na din kami. Nakilala ko ang ibang side ni Dr. Frigate Santillana. The carefree and bubbly side. Malayo sa kilala kong doktor na problemado at palaging pagod.
At sa mga panahon na gulung-gulo na ako sa sarili ko at sa nararamdaman ko, s'ya ang natagpuan ko na makikinig at magpapayo sa akin. Sabi n'ya ay may minor daw s'ya sa psychology kaya naiintindihan n'ya daw ang kaguluhan ng utak ko. Alam ko na joke lang 'yon, pero gumaan talaga ang pakiramdam ko nang ma-share ko sa kanya ang saloobin ko. Hindi naman n'ya kilala mostly ang mga nasa kuwento ko kaya 'di ako masyadong naiilang.
"Nagkita kami d'on." Mahinang usal ko. "Hindi ko ine-expect na pupunta s'ya, pero nand'on s'ya sa reception ng kasal."
"Nagpansinan kayo?" Interesadong tanong n'ya.
Nagkibit-balikat ako. "Nagkasalubong kami. Binati naman n'ya ko, kaso natameme ako!" Nahihiyang sabi ko at inilubog ang mukha ko sa mga palad. "Hindi ako nakagalaw n'ong nag-register na sa utak ko na si Trey nga 'yong kumausap sa akin! Tapos ang awkward talaga. Parang tumigil 'yong mundo kasi lahat nakatingin sa amin! Kung hindi pa ako nilapitan ni Calix para hilahin para umupo na, 'di pa ko matatauhan at 'di ko pa maiisip na nilagpasan na n'ya ko."
Masamang tinignan ko si Frigate nang tumawa s'ya.
"Affected ka naman masyado." Pang-aasar ni Dok. 'Yong pananalita ng ibang volunteer ay na-adapt na din n'ya. Minsan nga nakakatawa kapag nagbibisaya s'ya. Masyadong trying hard.
Umirap ako. "Syempre! Nagulat ako."
"Ano ba'ng ine-expect mo, na nagdudusa s'ya sa break up n'yo?" Nakangising tanong n'ya. "Ayaw mo ba n'on? Na sinubukan n'ya na mag-move on? 'Di 'yon naman ang inaalala mo, na baka masyado mo s'yang nasaktan? Now it seems that he's doing just fine. You no longer has to be guilty."
Napatango ako. "Hindi ko lang maipaliwanag 'yong nararamdaman ko."
Kumunot ang noo ni Frigate. "When you broke up, are you expecting him to chase you?"
I smiled bitterly and shook my head. "No. He's too busy to do that."
Ilang sandali na pinakatitigan ako ni Dr. Frig. "Marron, I think you should move on with your life. Hindi 'yong sa bawat galaw mo, iniisip mo s'ya. You broke up with him. You should own that decision. You should live with that decision. You shouldn't be thinking about the result on him. Given that you're both hurting, h'wag mo na lang sayangin 'yong sakit na iniinda n'yong dalawa. Make the most out of it. Just move on."
