keep the black notebook, taekook

21

Atlantis
Taehyung
Neredesin
Korkutma beni lütfen
İletildi 08.44

Atlantis
Taehyung
Korkuyorum
Yapma yalvarırım
İletildi 08.53

Taehyung
Güzelim sakin ol
Bi markete uğradım
Geleceğim birazdan
İstediğin bir şey var mı

Atlantis
Korkudan elim titremeye başlamıştı|
Hayır gerek yok
Hızlı gel olur mu

Taehyung
Sakin ol
Orası senin de evin artık

Atlantis
Üzgünüm rahatsızlık verdim
Yoongi şehir dışındaydı
Bu gün geliyormuş ona gitmeyi düşünüyorum
Jimin de Yoongi'de kalacakmış zaten

Taehyung
Jungkook
Yapma böyle
Ben senin ile beraber kalmak istiyorum
Geceleri gizlice ağlamadığına emin olmak istiyorum
Stresten saçını yolmadığından, tırnak etlerini soymadığından emin olmak istiyorum
Lütfen

Atlantis
Ben
Ben bilmiyorum
Seninle aynı evde kalmak bana heyecan verir
Ama hâlâ daha sevginden emin değilim Taehyung
Özür dilerim
İçimde hâlâ daha
"Acaba yine beni kandıracak mı?"
Korkusu var

Taehyung
İzin ver o hissi yok edeyim Atlantis'im

Atlantis
Taehyung
Sadece hızlı gel olur mu
Bunu konuşuruz

Taehyung
Geliyorum

Dün gece Taehyung'un kollarında neredeyse uykuya dalmak üzereydim. Beni kucağına almış ve bir odanın yatağına kadar götürmüştü. Beni kucağına almamasını söylememe rağmen dinlememişti.

Taehyung'un kucağındayken hızla atan kalbime bir kez daha lanet etmiştim. Onun kucağındayken yüzüne bile bakamamış, yerden gözümü ayırmamıştım.

Ama beni en heyecanlandıran şey, gece beni getirdiği odanın koltuğunda uyumasıydı. Evet, benim iyi olduğuma emin olmak için koltukta uyumaya razı olmuştu!

Taehyung'a milyon kez söylememe rağmen yatakta yatmayı asla kabul etmemiş, hatta ben çok ısrar ettiğim için kanepenin üstünde uyuyor numarası bile yapmıştı. Sanki hiç saatlerce ağlamamış gibi beraber yaptığı taklide gülmüştük.

O gece soğuktan dolayı ağlamak üzereyken Taehyung'un tek sarılışı üşümemi hemen yok etmiş, hatta yanaklarımı yakmaya başlamıştı.

Aklımdaki düşünceleri bir kenara bırakıp telefonuma son kez baktım. Sabah, yattığı kanepede görememek beni strese sokmuş; tekrar beni kandırmış olabileceği düşüncesi gözlerimi doldurmuştu.

Sonrasında cevap vermesi ile olabildiğince sakin kalmaya çalışarak mutfağına inip Taehyung'a olan minnettarlığımı göstermek için küçük bir kahvaltı hazırlamaya başlamıştım. Taehyung bana evini açmıştı, ona yemek hazırlayarak da teşekkür etmek istiyordum. Mutfağı çok genişti, aradığım malzemeleri bulmak çok zordu.

Yaptığım yemeğin son malzemesi olan sirkeyi bulduğum için Tanrıya şükürler etmiştim ve ona uzanmıştım. Fakat neredeyse 2 gündür doğru düzgün yemek yemediğim için gözlerim kararmaya, kolumun gücü çekilmeye başlamıştı.

Derin nefesler alıp buzdolabına tutunmama rağmen bacaklarım daha fazla dayanamadı ve yere yığıldım.

Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyor, elimdeki şişenin tuzla buz oluşu beni iliklerime kadar korkutuyordu.

Tek istediğim şey ona bir yemek ile teşekkür etmek iken işleri yine elime yüzüme bulaştırmıştım.

Hızla yerimden kalkmaya çalışırken ikinci kez gözüm kararmış ve olduğum yerde kalmıştım. Elimin tersi ile gözyaşlarımı silmeye çalışıyor, aynı zamanda da ayağa kalkmaya çalışıyordum. Taehyung beni bu hâlde görürse ne derdi? Çok mı kızardı bana? Babam gibi vurmaya çalışır mıydı? Evden kovar mıydı?

Aklımda dolaşan düşünceler ile tüm gücümü toplayıp yattığım yerden doğruldum. Cam parçalarının olduğu yere emekleyerek gittim. Dizlerime batan küçük cam parçaları canımı acıtıyordu.

Elimle tek tek cam parçalarını topluyor, yerdeki sirke ve kanımın karışmasını izliyordum. Bunlar bahane değildi! Yaptığım şeyin cezasıydı.

Ellerimde oluşan derin kesikleri dolu gözlerim ile zar zor seçiyor, daha fazla etrafı batırmamak için yere değdirmemeye çalışıyordum.

"Jungkook."

Hızla bana doğru yaklaşırken bana vurabileceğini düşünerek ellerimi yüzüme siper etmiştim.

"Taehyung, ben özür dilerim. Sadece yemek hazırlamak istemiştim, teşekkür etmek istemiştim. Kötü bir amacım yoktu lütfen canımı acıtma. Ben hemen toplarım burayı kızma olur mu? Hem bak çok batırmadı-"

Ellerimi tek eli ile avucuna aldı ve diğer eliyle göz yaşlarımı silmeye başladı.

"Jungkook, sakin ol. Bir şey yok, geçecek. Ellerin çok yara olmuş. Ben burayı sonra temizlerim. Gel eline pansuman yapalım Atlantis'im."

Sözleri ile dudağımı büzdüm.

"Gerçekten kızmadın mı?"

"Gerçekten kızmadım."

-

Sizce kim bölüm yazmayı unutup son anda götü tutuştu(başharihokusai)
😉😉😉😉
Bu arada düz yazı yazmak çok zor bb
Bi de yorum atmayı unutmayın bb