keep the black notebook, taekook

25

"Tanrım, şükürler olsun. Uyanabildin."

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalışıyor, nerede olduğumu çözmeye çalışıyordum.

"Jungkook, ben Namjoon. Taehyung'un odasındayız, güvendesin. Bir yerin ağrıyor mu?"

Taehyung! Bilincim kapanmadan önce kanlar içindeydi. Şimdi neredeydi, nasıldı, canı çok acımış mıydı?

Gözlerim hâlâ tam açılmamışken hızla yerimden doğrulmaya çalıştım. Fakat karın boşluğumda oluşan acı ile inledim.

"Jungkook, yeni uyandın. Sakin ol."

Namjoon Hyung omuzlarımdan tutarak geri yatırdı. Gözlerimin tam anlamıyla açılması için ellerimle ovuşturdum.

"Hyung, Taehyung nerde? İyi mi o? Canı çok acımamıştır değil mi?"

Gözlerim tamamen açıldığında yatağın yanındaki koltukta oturmuş Jin Hyung, ve yatağın başında ayakta durup sakinleşmem için hafifçe saçımı okşayan Namjoon Hyung'u net bir şekilde gördüm. Yüzlerindeki küçük sıyrıklar bir kavgadan çıktıklarını çok net bir şekilde gösteriyordu.

"Taehyung neredeyse yirmi kişinin içine tek daldığı için çok yaralanmış. Çok sinirliydi ondan dolayı doktor sakinleştirici verdi."

Namjoon Hyung'un konuşması ile Jin Hyung koltuğun başına eliyle hızlıca vurdu.

"Bu çocuk beni delirtecek. Ona kaç kez bizi beklemesini söylememize rağmen o kadar kişiye tek girmiş. Yüzünde morarmamış yeri yoktu resmen!"

Ne? O kadar mı çok vurmuşlardı? Ne diye Namjoon Hyung'u beklememiş, niye zarar göreceğini bile bile o kadar kişi içine dalmıştı?

"Jungkook'u korumak için yaptı, sen de biliyorsun hayatım. O pisliklerin yaptığı şeyi görmedin mi? Az daha geç kalsa Taehyung-"

"Tamam sus Namjoon."

Jin Hyung'un otoriter sesi ile oda sessizleşmişti.

Benim için o kadar dövülmeyi göze almış mıydı? Benim gibi birisi için cidden bunu yapmış mıydı?

Tek isteğim, Taehyung'a sıkıca sarılmaktı. Ona binlerce kez teşekkür etmek, ona onu ne kadar sevdiğimi tekrar tekrar söylemek istiyordum.

"Taehyung nerde?"

Jin Hyung derin bir nefes aldı ve oturduğu yerden ayağa kalkıp yatağın üstüne oturdu.

"Ona kaç kez yatakta yatmasını söylesek de dinlemedi. Senin koltukta yatmaman için kendisi yattı. Birlikte yatabilirsiniz dediğimizde de sen rahatsız olabilirsin diye istemedi."

Sadece karnıma atılan küçük bir tekme için bu rahat yatakta ben mi yatıyordum? Neredeyse her yeri yara ile kaplı olan Taehyung değil de ben mi?

Öz babam bile bana vuranın kendisi olmasına rağmen kendi yatağında mışıl mışıl uyuyup bana yerde yatmamı söylüyordu. Neden Taehyung böyle bir şey yapmıştı?

"Jungkook, bu konuya dahil olmak asla istemem ama..." Namjoon Hyung söylediği sözden sonra biraz duraksadı ve saçımı tekrar okşamaya başlayarak devam etti.

"Biliyorum, Taehyung sana güzel şeyler yapmadı ve sürünmeyi hak ediyor. Farkındayım. Ama o seni çok seviyor. Neredeyse 20 kişiden oluşan bir gruba tek başına ve birisi için girdiğini asla görmemiştim. Ya da yatağına ondan başkasının yatmasına izin verdiğini."

Taehyung beni cidden çok mu seviyordu?

Gelen düşünce ile gözlerim dolmaya, aynı zamanda da hafiften gülümsemeye başlamıştım.

Beni cidden çok seviyor, beni cidden çok seviyor, Taehyung beni cidden çok seviyor....

Hatta o kadar çok seviyor ki benim için yüzünde morarmamış yer kalmayacak kadar, o hâliyle koltukta yatacak kadar, ben rahatsız olmayayım diye yanımda yatmayacak kadar, benim için evini açacak kadar, sırf ben sevdiğim için kirazlı yarabandı alacak kadar, ailesinin homofobikliğine rağmen onlardan korkmadan beni sevecek kadar....

Gözyaşlarımın tek tek aktığını hissedebiliyorum; ama bu sefer mutluluktan, sevildiğimi hissedebildiğimden, ölmeden önce bu hissi tadabildiğim içim ağlıyordum.

"Ben Taehyung'un yanına inmek istiyorum Hyung."

-

Bu bölümü dün atacaktım, ama çok işim vardı çook özürr😔😔
Biraz tembelim sanki

Yeni bir fic yayımlıyacağım inş
Üşenmezse.m.