Best Part Of Me (BOOK 1) || Wattys 2019 (COMPLETED)

TWENTY SEVEN

Timothy Jeon

Naglalakad ako sa park pabalik ng dorm. My mind is so fucked up. Buti na lamang at walang masyadong taong dumadaan dito.

Walang lakas akong napaupo sa bench. I dialed Alex's number. Agad naman niya itong sinagot.

"Ne, Jungkookie. How's the proposal?" He asked.

I bit my lower lip, trying myself not to cry.

"Hello, Timothy? Are you there?"

"H-Hyung..." Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I cried out loud. Ang bigat bigat sa pakiramdam.

"Yah, Timothy! Bakit? Ano nangyari?" Pag-aalalang tanong ni Alex.

I sniffed at pinakalma muna ang sarili ko bago ko siya sinagot. "Hyung... K-Kelangan ko kayo."

"W-What? Asan ka bang bata ka?"

"H-Hindi ko na kaya, hyung.." I uttered habang umiiyak.

Naririnig ko na din ang boses ng iba sa kabilang linya. Mukhang nagkakagulo sila doon.

"Timothy Jeon, what the fuck happened? Where the hell are you?" Cody asked na may halong pagkairita.

I took a deep breath and wiped my tears. "Park." Tipid kong sagot.

"Arasseo. Diyan ka lang, okay? Puntahan ka namin. Huwag kang aalis." He blurted at pinatay ang tawag.

I put back my phone inside my pocket. I stood up and suddenly knelt. Napasabunot ako sa aking sarili at sumigaw ng malakas.

Bakit? Bakit ganun ang nangyari? Bakit kelangan masaksihan ko yun? Sa isang buwang nawala ako, naging okay ba ulit sila? Shit. Totoo ba talaga ang sinasabi ni Jophiel? Hindi ko na alam. Hindi ko na alam kung ano pa ang paniniwalaan ko.

Maya maya pa'y naramdaman ko na ang presensya ng mga kaibigan ko. Andito silang lahat. Alex lifted me up and I hugged him. Mas lalong lumakas ang pag-iyak ko nang dumating sila.

Punong puno ng pag-aalala ang mga tingin sa akin ni Vane. "T-Tim, what happened?"

Kumawala ako sa pagkakayakap sa akin ni Alex at huminga ng malalim. I forced a smile at saka umiling.

"W-What do you mean?" Tanong ni Kyle.

"T-The proposal... hindi natuloy." Hirap akong sumagot.

"Ano'ng... hah! Ano'ng hindi natuloy? Bakit? May nangyari ba? Where is my sister?" Cody asked.

They were all shocked. Nathan suddenly patted my shoulder.

"B-Bakit?" He asked as tears fell down from his eyes.

"I... Ako yung n-nasurprise eh." Sagot ko sa kanya.

They were all confused dahil sa sinabi ko.

"Bakit ba? Ano'ng nangyari?" Theo asked anxiously.

Napabuntong hininga ulit ako for the nth time. "I... I saw them k-kissing."

Nanlaki ang kanilang mga mata at halatang di makapaniwala sa sinabi ko.

"What do you mean?" Vane asked. Umiiyak na din siya.

"I saw them kissing and I don't know why the fuck they did that." I uttered at bumuhos muli ang mga luha sa aking mga mata.

"What the... Are you dead serious? Hindi magagawa ng kapatid ko yun!" Sambit naman ni Cody na may halong pagkairita.

"Fuck, no. You must be kidding, Tim." Kyle said habang umiiling-iling pa.

I faked a laugh. "Sana nga nagbibiro lang ako. But no, hyung."

"Hindi mo ba inalam ang nangyari?" Tanong ni Cody.

"Inalam?" I blurted as I raised my eyebrow. "Ano pa ba'ng dapat kong alamin? Nakita ko naman kung ano yung ginawa nila!"

"Pero hindi mo inalam ang nangyari bago mangyari yung nakita mo." Alex uttered. Seryoso siyang nakatingin sa akin. "Tama ba?"

I looked down at muling napabuntong hininga. "Jophiel tried to explain."

"Then? Ano sinabi niya?" Tanong ni Vane na hindi pa din tumitigil sa pag-iyak

"H-Hindi daw niya ginusto ang nangyari. Na she was trying to push Brian away." I answered. "But fuck, it still hurts me."

"Balik na muna tayo sa dorm." Sambit ni Kyle. "Kelangan mo magpahinga, Timothy. You're so fucked up right now."

"Right. Bukas nalang natin ulit pag-usapan ang nangyari." Alex uttered.

Inalalayan ako ni Nathan maglakad. Dahil sa totoo lang, nanghihina pa ako. Gumuho ang mundo ko dahil sa nakita ko. Hindi ko kinaya.

Ilang minuto ang nakalipas, nakarating na din kami sa dorm. Hindi pa din matigil ang pagpatak ng mga luha ko. Dumiretso ako sa dining area at kumuha ng apat na bote ng soju sa ref.

"Timothy, that's too much." Pagsaway ni Theo saken pero hindi ko iyon pinansin.

"Hayaan na muna natin siya." Sambit naman ni Alex. "Timothy, andito lang kami hah? Pwede mo kami makausap kapag ready ka na." Dagdag niya pero hindi ko na iyon pinansin.

Dumiretso naman ako agad sa kwarto ko at nilock ang pinto. Agad kong binuksan ang isang bote ng soju saka tinungga ito.

I took my phone from my pocket. Binuksan ko ang gallery at tinignan ang mga litrato naming dalawa ni Jophiel. I cried again.

"Paano mo nagawa saken 'to, love?" I uttered while staring at our photo. "Ang sakit, Jo. Ang sakit sakit. Hindi ko inaasahan na aabot tayo sa ganito. Bakit mo nagawa saken 'to?"

Dire-diretso kong tinungga ang isang bote ng soju at pagkatapos ay binuksan agad ang isa pang bote.

I need to ease the pain that I'm feeling. Alam kong hindi madali iyon dahil sariwa pa sa isip ko ang nangyari. I trusted Brian. I trusted my friend. My best friend. Pinagkatiwalaan ko siya dahil akala ko, wala na siyang nararamdaman para kay Jo. Dahil akala ko okay na lahat. Pero akala ko lang pala. Kaya ba pinilit niya na maging okay kaming dalawa para mas mapalapit pa ulit siya kay Jo?

Biglang may kumatok sa pinto ng kwarto ko.

"Timothy, can I come in?" Boses ni Alex. Tinungga ko muna ang isa pang bote ng soju bago ko siya pinagbuksan ng pinto.

Muntikan na ako matumba pagkabukas ko ng pinto pero agad naman akong nahawakan ni Alex. Inalalayan niya din ako na makaupo sa higaan ko.

Alex took the bottles of soju at itinabi niya ito sa kanya para di na ulit ako makainom.

"Yah, hyung. Akin na yung isa." Sambit ko sa kanya. I am a bit tipsy.

Umiling lamang siya at tinapik ang balikat ko. "No. Tama na. Hindi yan ang solusyon sa problema."

"Psh."

"Seriously, Tim. Kelangan mo na magpahinga. Mukha ka nang lantang gulay eh." Alex uttered.

I shrugged and sighed. "Ang sakit, hyung. Sobrang sakit." Sambit ko. Bigla na lamang tumulo ang mga luha sa mga mata ko.

"Sobrang sakit kasi sobra mo siyang minahal." He blurted. "Pero kelangan maayos. Pakinggan mo yung side niya. Huwag mong hayaan na magpalamon ka sa galit mo at mawala siya sa'yo."

"Hindi ko alam, hyung. Hindi ko na alam." Sagot ko sa kanya.

He sighed. "You should rest, Timothy. Please. Huwag mo'ng pabayaan ang sarili mo. Hindi porket nasaktan ka, babalewalain mo na ang sarili mo. Matapang ka. Kaya mo 'yan." Sambit nito saken. "Labas na ako." Paalam niya sabay labas ng kwarto.

Agad naman akong napahinga at hinayaan na tumulo ang mga luha sa aking mga mata.

Sana bukas, okay na lahat. Ipinikit ko ang aking mga mata at pinilit na matulog na lamang.