Jimin chce zaczerpnąć porady u bardziej doświadczonego i starszego kolegi na temat tworzenia własnych tekstów, książek, jednak nie wszystko idzie po jego myśli. Trafia na osobę, która jest szczera do bólu, czasem aż za bardzo...
Yoongiego denerwują...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Czy to jest Min Yoongi? Był na spotkaniu z Park Jiminem? (Au. Udawajmy, że ma tutaj czarne włosy i czarną maskę)"
Polubienia: 546. Komentarze: 213.
Sauraw: Tak, to on. Tylko, co on tam robił?
Henriette: Dlaczego sie ukrywał?
Buchta_09: Może dlatego, żeby nikt go nie poznał?
MinYoongi: Tak. Byłem tam i to prawda, to ja jestem na tym zdjęciu ;)
143Wannamy143: OMG!
...........
Yoongi
Dlaczego zrobiło mi się dziwnie gorąco, gdy chłopak był rozebrany do samych bokserek? W pomieszczeniu duszno, czy co?
Przyznaję, byłem z niego dumny. Poradził sobie lepiej ode mnie. Ale cóż się dziwić, byłem małolatem. Może i książka się podobała, jednak ja uważałem ją za kompletną porażkę. Tak też zostało do tej pory.
- Jimin, wstawaj - powiedziałem ciągnąc go za włosy. Ten jedynie jęknął i mocniej się do mnie przytulił.
- Mhm. Jeszcze chwila...
- Bo zawołam Seokjina - znów zacząłem lekko ciągnąć za jego blond włosy. Ten jedynie pogładził się po głowie oddzielając włosy od moich rąk.
- Przestań - mruknął. Okropna z niego przylepa. - Seokjina nie ma.
- Jak to nie ma? On nie miał odpoczywać?
- Odpoczywa... U Namjoona.
- No spoko - odparłem jedynie. Co mogłem więcej powiedzieć? Nie utrzymywałem kontaktów z Joonem od czasu tamtej kłótni dwa tygodnie temu. Nie miałem zamiaru wyciągać do niego pierwszy ręki, ponieważ ja tam nic nie zawiniłem. - Ale ty mógłbyś już wstać.
Chłopak otworzył oczy, spojrzał na mnie, potem na zegarek i jęknął ponownie kładąc głowę na moim torsie.
- Hyung, jest jebana dziewiąta rano.
- Wiem. To najwyższa pora zjeść śniadanie, nie sądzisz?
- Nie. Chcę spać - mruknął ściskając moją koszulkę. - Proszę, Hyung, jeszcze godzinkę.
- Niech ci będzie.
Powiedziałem i znowu zacząłem bawić się jego włosami. Były takie miękkie i słodko pachniały. Już po chwili usłyszałem jak młodszy mruczy a jego oddech się unormował. Dzieciaku. Pocałowałem go lekko w czoło i sam zamknąłem oczy.
