Ravenclaw Yılanı (Tom Riddle Fanfiction)

7. Bölüm

Geçen hafta yayımlamam gereken bölümü yayınlayamadım.
Hesabımla ilgili bir sorun vardı.
Sorun halledildiği gibi yazdığım bölümü yayınladım.
Bu süre içinde eski bölümlerdeki yazım hatalarını fark ettim . Bazıları benim hatam olsada telefondan yazdığım için zorlanıyorum. Tabi otomatik düzeltmede sorun oluyor.
Neyse bu kadar laklak yeter. İyi okumalar ve unutmadan iyi bayramlar.

Evelyn yaptığı şeyden sonra toparlanamamıştı. Aklı sürekli o ana kayıyordu. Laneti yaptığı an ve Shacklebot 'un toza dönüşmesi.
birini öldürmüştü. Yetmemiş gibi cesedini toza dönüştürmüştü. Unutmak istiyordu ama biliyordu. Yaşananları hiç bir zaman unutmayacaktı.Bu yükü hep taşıyacaktı.Tom daha fazlasını yapmıştı. Tom böyle bir yükle nasıl yaşabiliyordu?

Gelen bağırışla kafasını kaldırdı. Slytherin masası karışmıştı. Konuşmalar yüksek sesle devam ediyordu. Dumbledore ve Dippet masanın yanındaydı. Öğrencileri dinleyip sorunu anlamaya çalışıyorlardı. Evelyn sorunun ne olduğunu çok iyi biliyordu.

Masayı izlerken onunla göz göze geldi.
Henry Carrow. Gözünü ona dikmişti ve başını salladı. Ona hiçbir sorun çıkmayacağını anlatmaya çalıştığı belliydi. Evelyn biraz rahatlamıydı ama daha da gerildi.Bunda yükselen seslerin de etkisi vardı.

"Profösör onu bulun lütfen . Dün akşamdan beri ortada yok."

"Başına bir şey gelmiş olmalı."

Ve daha nice konuşmalar. Her zaman oldukça soğuk duran masa bu gün son  derece endişeliydi. Bu endişenin sebebi Evelyndı.

Evelyn buna daha fazla katlanamayıp kalktı. Nefes alamıyordu. Hızlıca salondan çıkıp kendini dışarı attı.
Yere oturup derin bir nefes aldı.
Sakinleşmeliydi . Bu duruma alışmalıydı. Yollarına çıkacak engelleri ortadan kaldırmak için bazen böyle sorunlar yaşanacaktı.
Her defasında yıkılamazdı.

Düşünmesi gereken şey Tom'un vereceği tepkiydi. Kız Tom ile tanıştığını söylemişti. Belki de ölüm yiyen olmuştu. Sorunlar katlanarak büyürken Evelyn eli kolu bağlı bir şekilde olacakları bekliyordu.Tıpkı bir idam mahkumu gibiydi.

Bunları düşünmek istemiyordu. Sadece uyumak istiyordu. Uzun bir uyku belki masaldaki gibi yüz yıl uyuyabilirdi . Buna hayır demezdi.
Tom ne kadar bir prens olmasada o gelene kadar uyuyabilirdi.

Eli alışkanlıkla kolyeye gitti ve gayri ihtiyari aklı Tom'a kaydı. Onunla geçirdiği zor zamanlara ona yakalanışına.

Evelyn ve Isaac ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Fena faka basmışlardı.

O şeytana yakalanmak başlarına gelebilecek en kötü şeydi.

Isaac ona kıyasla daha sakin görünüyordu.
"Tamam artık sakinleş. En fazla ne olabilirki? Seni şikayet etmek isterse çoktan yapardı. Demek ki böyle bir niyeti yok."