Ravenclaw Yılanı (Tom Riddle Fanfiction)

17. Bölüm

Sessiz koridorlarda adım sesleri yankılanıyordu. Sesten ve ışıktan rahatsız olan tablolardan biri homurdandı.

" Yasak saatte dışarıda gezmek ancak aptal cadıların yapacağı bir iş."

Evelyn , tablonun ne dediğini umursamadan yürümeye devam etti. Geceleri dışarı çıkmaya alışkındı ve şimdiye kadar hiç yakalanmamıştı. Bundan sonra da yakalanmayacaktı.

Merdivenleri çıkarken düşmekten korksada durmadı. Onunla konuşmak istiyordu ve konuşacaktı.

Nefes nefese kapının önünde durdu. Yorulmuştu. Kapıyı açıp içeri girdi. Oradaydı. Ayakta dikilmiş yıldızları izliyordu. Bir an onu öylece izlemek istedi ama Tom onun olduğu tarafa döndü. Göz göze geldiler. Karanlık gecede yeşil gözleri parlıyordu. Bakışları karşısında içinin titrediği hissetti. Biraz daha böyle durursa bayılabilirdi. Tuhaf ortamı bozmak için öksürdü.

"Nasıl yaptın?"

Pat diye konuya gireceğini o bile tahmin edemezdi ama tuhaf havayı dağıttığı için mutluydu.

" Konuya hemen girenlerdesin. "

"Bunu merak etiğim için geldim."diye konuştu Evelyn.

Tek sebebi bu olmasada Tom'un her şeyi bilmesine gerek yoktu.

Tom onun cevabı sonrasında güldü. Tuhaf bir gülüştü. Alay eden , kesin öyledir diyen , ben her şeyi biliyorum havasında bir gülüştü.

Evelyn bir an Tom'un ona dair hislerini bildiğini düşündü.

"Bu imkansız!"diye sesli bir şekilde haykırdı.

"İmkansız olan ne?"

Tom'un yüzünde hâlâ o ifade vardı. Ben her şeyi bilirim der gibi bakıyordu.

"Yok bir şey. Sen anlatacak mısın yoksa gideceğim?"

"Sakin, anlatacağım."

Tom durduğu yerin biraz gerisinde bulunan sandalyeye oturdu. Bir asa hareketi ve fısıldadı " Depulso! " bir sandalye Evelyn'a doğru hareket etti. Sandalyeye oturan Evelyn, gözlerini Tom'a dikti.