Ravenclaw Yılanı (Tom Riddle Fanfiction)

19. Bölüm

Kara bulutlar gökyüzünü sarmış , rüzgar önüne kattığını götürüyordu. Yağmur hafiften çiselemeye başlamıştı. Sokakta birkaç muggle dışında kimse yoktu. Dükkanlar günün bitmesi sebebiyle kapanmıştı.

Tom , koluna sarılı yılanla birlikte yürüyordu. Yılan koluna ve gövdesine sarılmış , kafasını Tom'un omuzuna koymuştu. Arada başını çıkarıp tıslıyor , soğuk havadan olsa gerek hemen geri atkının altına gizleniyordu. Yağmur ise ilk halinden farklı olarak git gide hızlanıyordu. Tom biraz daha hızlandı.

Sokağın sonunda bir pansiyon vardı. Muggle pansiyonunda kalmak istemesede başka bir seçenek yoktu. Pansiyon eski ve yıkık gözüküyordu. Bu haliyle müşteri çekemeyeceği bir gerçekti. Zaten Tom da bu sebeple burayı seçmişti. Mugglar ile fazla vakit geçirmek istemiyordu.

Tom eski ve kırık kapıyı itip içeri girdi. İçerisi de dışarıdan farklı değildi. Eski koltuklar ve dolaplar küflü gibi gözüküyordu. Giriş kısmındaki masada yaşlı ve şişman bir kadın vardı. Kadın onu görünce hemen ayağa kalktı.

"Buyrun , hoşgeldiniz!"dedi heyecanla.

"Bir odaya istiyorum."

"Tabi efendim. Buyrun anahtarınız."

Tom verilen anahtarı aldı ve yaşlı kadının gözlerine bakıp asasını salladı.
"İmperio!... burada kaldığım süre boyunca beni asla rahatsız etmeyeceksin."

Kadın dağılmış ve yorgun bir şekilde başını salladı.

"Tabi efendim."

Arkasını dönüp merdivenleri çıktı. Odası pansiyonun geri kalanından farklı değildi. Bu pis yerde uzun süre kalmamayı umdu.

"Aklapakla! "

Temizlenen oda onu bir nebze rahatlatırken odanın korumasını sağlaması aklına geldi.

"Fianto Duri! Protego Maxima!"

Korumayı da sağlayınca üzerindekileri çıkarıp boynundaki yılanla yatağa uzandı. Yılana bakıp fısıldadı.

"Sonunda buldum Evelyn. Ölümün bizi çok zor bulmasını sağlayacak bir yol buldum. O cadı ağzından bir şey kaçırmamak için çırpınsada zihnini korumayı başaramadı."

Mutlu ve huzurlu bir uyku uyuyabilirdi artık. Yılanı kendine çekip koluna dolanmasını sağladı ve derin bir uykuya daldı.

                                 ***

Evelyn biçim değiştirme dersinden çıkarken pat diye birine çarptı. Kime çarptığını görmek için kafasını kaldırdı.

"Isaac! Ne öyle sessiz sessiz yaklaşıyorsun."

"Özür dilemek istesemde dileyemiyorum. Az önce attığın bakış çok komikti."

"Ha-ha ne komik!"

" Ne oldu iyi gözükmüyorsun?"

"Yorgunum."

"Dönüşüm mü geçirdin? İksirin azaltması gerekiyordu."diye endişeyle sordu Isaac.