The Broken Scalpel [Ace Lucifer's Series Two]

[11] Eleventh Scalpel

Sorry if this took too long. I was so busy. Last week pa dapat itong update kaso ang daming gawain, and the joke part, ang hirap gawin para saakin. Mahirap din kasi akong patawanin.Shala!

Enjoy Reading, Chasers!😘😍

MACEY'S strength gave in. Mabuti nalang at nasalo niya ito. He doesn't know what to do, but he remained calm. He's panicking. Nasa bisig niya ang dalaga habang habol nito ang sariling hininga at halos pumikit na ang namamaga itong mata pero hindi niya alam ang gagawin.

Maxine...

Ilang saglit siyang tumingin kay Macey. "Damn it, Macey." Bulong niya bago niya ito tuluyang binuhat. He carried her bridal style, and good thing, he's holding the key card of his condo. Hindi na siya mahihirapan masiyado.

"J-jaxon..." nahihirapan nitong sambit habang nagtataas baba ang dibdib nito.

Tinignan niya ito at pasimpleng sinimangutan. "Shut up, you stubborn woman."

Naging mabilis ang kilos niya nang makapasok na siya sa loob ng condo niya. Kaagad niyang inilapag si Macey sa sofa ng dahan dahan. She's still catching her breathe kaya nang mailapag niya ang dalaga sa sofa ng maayos ay naging mabilis din ang lakad niya papunta sa kusina para kuhanin ang kailangan niya.

Nang makuha niya ang kailangan niya ay binalikan niya si Macey. She's covering her mouth and nose with both of her hands while breathing heavily.Pilit pinakalma ang sarili. Kunot noo niyang binuksan ang kinuha niyang brown paper bag na maliit at inisang kamay niyang tinanggal ang kamay nito sa mukha bago itinapat ang nakabukas na paperbag sa ilong at bibig nito.

Then he saw her tears flowing again.

Napabuntong hininga siya at lumuhod sa harap nito at itinukod ang siko sa sariling hita. "Stop crying." Aniya.

Macey nodded her head while her eyes are closed, but her tears flowed continuously. Para bang mas pinaiyak niya ito. Kulang nalang ay humikbi ulit ito. Tsk.

"Why the hell are you crying?" Pinigil niya ang iritasyon sa boses niya. Baka natatakot na ito sa kanya o kaya naman nasasaktan sa inaasal niya dahil alam niyang may gusto ito sa kaniya..

Umiling ito habang hawak nito ang binitawan niyang brown paper bag sa mukha niya.

"Macey." He called her. Napansin niya ang panginginig ng mga kamay nito. Napayukom ang kamay niya. Alam niya ang dapat gawin sa ganitong pagkakataon. He was doctor back then. He may not be practicing and performing the profession that he finished, he still knows what to do at times like this.

But failing to save the most important person in his life gives him fear... He feels like he will fail again, or rather, he'll make things worse. He's scared for it to happen again. Yung alam niyang may magagawa siya, pero hindi siya sapat.

"Macey, calm down." Aniya ng kalmado, but he knew better. Mahirap kumalma sa ganitong sitwasyon. The hardness in breathing with the mixture of fear and nervousness makes it hard to calm down, and Macey is not an exception to that.

His hands were trembling too, and he's also hesitating but he managed to hold her hands. Nanlalamig ang mga iyon nang hawakan niya. Tiningala niya ang dalaga. Hindi siya nag-salita pero tinitigan niya lang si Macey habang marahan niyang minamasahe ang kamay ng dalaga.

And then Macey opened her eyes. Halata parin ang paghihirap sa mga mga nito, pero naramdaman niya ang kaunting pagkalma nito.

Ganito ba kalakas ang epekto mo sa'kin, Macey?

Gusto niyang umiwas ng tingin pero hindi niya alam kung bakit hindi niya magawa. Napalunok siya. "That's right." Pinisil niya ang kamay nito. "Calm down yourself..."