~Surprise~ ft. 1D en 5sos

-1-

~25 januari~
-Livia-
Ik schrik wakker door iemand die mij een por in mijn zij geeft. Het is Ethan. Hij is mijn beste vriend. Sinds ik hier zit ben ik heel erg bang en teruggetrokken. Hij geeft me een fijn en vertrouwd gevoel.

"Gefeliciteerd!" roept hij blij, "Eindelijk ben je 18, net als ik. Je bent eindelijk volwassen!" Ik knik hevig. Hij trekt me in een iets te stevige knuffel. "Ethan, je plet me bijna. Ik wil niet dood op mijn verjaardag." lach ik. Hij laat me los en geeft me een kus op mijn haar. "Sorry, ik hou gewoon heel veel van je."

Even voor de duidelijkheid. Wij. Zijn. GEEN. Stel. Hij is niet mijn type.

"Kom, dan gaan we naar het ontbijt." Hij pakt mijn hand en trekt me omhoog. Samen lopen we naar het ontbijt. Marit, een van de vrijwilligers die hier werken, komt naar me toe. "Gefeliciteerd Livia." zegt ze en ze geeft me een knuffel.

We lopen door naar het buffet waar ook de kantinedames me feliciteren. Ik pak 2 boterhammen, 1 met jam en 1 met boterhamworst. Daar hou ik van. "Ik moet nog wat pakken. Ik kom zo naar je toe." zegt Ethan. Ik knik en loop naar een lege tafel.

Ik kijk de kantine rond. Iedereen is druk aan het kletsen. Ik zit nog steeds in mijn eentje. Dan zie ik Ethan naar me toe komen lopen.

"Gefeliciteerd, schat." Hij geeft me een cupcake met een rood kaarsje erin. Het kaarsje staat aan. Ik blaas hem uit en iedereen in de eetzaal begint te zingen. Dat is zo ongemakkelijk.

Als iedereen is uitgezongen roep ik, "Bedankt allemaal!" Ik vind het namelijk wel lief van ze.

"Zullen we samen gaan zingen op jouw kamer?" vraagt Ethan aan mij. Ik knik hevig.

We zingen graag samen. We kennen niet veel liedjes, maar dat maakt me niet uit. We hebben het altijd zo gezellig als we samen zijn.

We lopen als we ons ontbijt op hebben naar mijn kamer. Ik heb een gitaar. Daar ben ik echt blij mee. Sinds ik hier zit schrijf ik eigen nummers. Ooit wil ik ze uitbrengen en optreden voor volle zalen.

"Heb je al een nieuw nummer geschreven?" vraagt Ethan als we op mijn bed zitten. Ik knik. "Laat horen." Hij kijkt me hoopvol en enthousiast aan.

Ik pak mijn gitaar en het boekje waar ik al mijn teksten en akkoorden in bewaar. Ik sla het open op de pagina van mijn nieuwste liedje en ik begin te spelen.

Na het nummer zit Ethan dromerig voor zich uit te staren. "Hallo, aarde aan Ethan." lach ik. Hij schudt zijn hooft en kijkt me aan, "Dat was zo mooi. Ik hoop echt dat je dat ooit een keer gaat uitbrengen. Je hebt echt potentie (Daar zit potentie in hey!). Je betoverd me iedere keer met je muziek." Ik voel mijn wangen warm worden. Hij is zo'n schatje.

"Thanks Ethan, ik waardeer het echt als je dat zegt. Het nummer is nog niet af, maar ik ben er al wel trots op. Hij knikt met een grote glimlach.

Er wordt op de deur geklopt. Ik sta op en open de deur. Mevrouw Verbeek staat voor mijn neus. Ik mag haar niet. "Kom, er is een surprise in de eetzaal." zegt ze met haar heksenstem. Sorry, ik mag haar echt niet. Ik snap niet dat Ethan niks tegen haar heeft. Ze is zo irritant en bazig.

"We ruimen even op en dan komen we." Ethan staat inmiddels achter me. Hij kijkt mevrouw Verbeek met een glimlach aan. Hoe dan?! Ze geeft een kort knikje en vertrekt.

Na het opruimen lopen we naar de eetzaal. Ethan heeft zijn arm om me heen geslagen. Het is al behoorlijk druk als we binnenkomen.

In het midden is een soort podium gemaakt. Er staan twee gitaren, een drumstel en vier microfoons. Een band die komt optreden? Waarom zouden ze dat hier doen?

Er komen vier jongens het podium opgelopen. Ze zwaaien vrolijk naar hun publiek. "Ben benieuwd." zeg ik tegen Ethan.

"Hallo allemaal, leuk dat jullie hierheen zijn gekomen. Wij zijn 5 Seconds of Summer. Wij komen voor jullie optreden." zegt de bruinharige jongen achter het drumstel. Hij draagt een bandana. "Ook hebben we te horen gekregen dat er vandaag iemand jarig is." De jongen vooraan met de lip piercing en een kuif kijkt de zaal rond.

Ethan pakt mijn pols beet en doet mijn arm omhoog. Met mijn vrije hand geef ik hem een stomp in zijn zij. "Niet doen sukkel. Ik wil n..." "Gefeliciteerd!" roept weer een andere jongen. Zijn haar is rood. "Thanks!"

Ze beginnen te spelen. Hun muziek is echt goed. Ik heb nog nooit van ze gehoord, maar ik ben fan.

-Ashton-
Na het optreden loop ik het podium af. Mijn voorhoofd is helemaal bezweet. "Luke, gooi even een handdoek. Ik ben helemaal bezweet." zeg ik en Luke gooit een handdoek naar me toe. "Ik ruik het." zegt mijn moeder. Ze begint te lachen. Mijn moeder is met me meegegaan, want ze wou altijd al naar Amerika. Ik heb nog niet zo lang een huis in Miami, dus ik heb mijn ouders uitgenodigd.

Ik kijk naar de mensen in de eetzaal en spot het jarige meisje. "Ik ben zo terug." zeg ik en loop naar haar toe. "Hey, gefeliciteerd." zeg ik tegen haar. "Thanks, jullie zijn echt goed. Ik heb jullie muziek nog nooit gehoord, maar ik ben nu al fan." zegt ze met een brede glimlach. "Dat is leuk om te horen. Hoe heet je eigenlijk en hoe oud ben je geworden?" vraag ik haar en ze antwoordt, "Ik ben Livia Brown en ik ben achttien geworden. En jij heet?" "Ashton Irwin. Leuk je te ontmoeten."

"Ash!" hoor ik achter me. Ik draai me om en zie dat Calum me wenkt. "Sorry, moet gaan." Ik geef haar random een knuffel en loop terug naar mijn bandleden. Wat een aardige meid.

"Mam, kan ik je heel even spreken? Onder vier ogen." vraag ik mijn moeder en ze knikt.