He's my Fiance

Chapter 29

Matthew POV

Tahimik lang akong naka sunod kay Sharia, kung saan kami pupunta, hindi ko alam.

After naming mag usap ni Psyche sa harap ng presinto parang gusto kong suntukin ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit pero ang bigat sa loob ko na iwan siya doon na naka luhod at umiiyak.

Ang gago ko kasi kaya nga ako umalis sa tabi niya para matigil na ang lahat, para hindi na masangkot sa kung anong gulo ang pangalan ni Psyche at para hindi na siya umiyak pero parang mali ata ang desisyon ko. Parang mas gugustuhin ko pa atang bumalik sa kanya at mangakong hindi na aalis.

Pero hindi eh, may ibang side din na inaalala ako. Si Sharia, siya kasi diba ang tumulong sa akin at nag alaga sa akin ewan ko ba pero parang tinatanaw ko nalang na malaking utang na loob ang ginawa ni Sharia para sa akin. Yes i can't remember anything but my heart, hindi yun naka limot.

Kanina habang nag uusap kami ni Psyche ay ramdam na ramdam ko ang sakit ng puso ko dahil sa nakikita ko kung paano ko saktan si Psyche.
Even nong lumuhod siya, gusto kong mag mura dahil babae na mismo ang lumuhod sa harap ko at mag makaawa.

"We're going back to California tomorrow." Tumingin ako kay Sharia na sa daan ang tingin.

After kung linisin ang pangalan ni Psyche tinawagan ko si Sharia para sunduin ako, saktong nasa Pilipinas siya dahil hinahanap niya daw ako.

Tumingin siya sa akin.

"Are you okay?" Tanong niya. Tumango ako. Huminga siya ng malalim.

"I'm afraid to lose you." Sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

"Why did you tell to Police that Psyche didn't kidnapped you? Vermone si do that, she kidnapped you but why?"

"She beg me to stay with her for almost 2 weeks." Sagot ko.

"For what?" Kunot nuong tanong niya.

"Because she wants me to remember anything." Tinignan ko sya. Kitang kita ko sa mga mata niya ang uneasy. So I'm right, Ayaw ipaalala sa akin ni Sharia ang lahat dahil takot siyang mawala ako.

Sa oras lang talaga na maalala ko ang lahat i promised babalikan ko si Psyche.

"Vermone i already told you right? You're name is Vermone and you don't have amnesia. It was just Psyche is a Psycho, she want you that's why she invented a story that you have a Amnesia." Liar, kung wala talaga akong Amnesia bakit may mga image na nag popop up sa utak ko? Bakit may ilang bagay akong naaalala at bakit di ko kilala ang sarili ko?

"I want to slapped her face for what she did to you." Dagdag niya at umiling iling.

Subukan mo lang ako makakalaban mo.

"Are you okay? Is there something happened to you?" Tanong niya ulit. Iling lang ang sagot ko.

"Great." Ngumiti siya.

"We will go back to California as soon as possible then we will organized our weeding." Sabi niya. Tahimik lang ako. Wala akong gana, tinatamad akong mag salita. Kasi mas lamang parin sa isip ko kung naka uwi na ba si Psyche o hindi pa.

"Hey earth to Vermone." Muli akong napa lingon kay Sharia.

"I'm talking to you but your not listening."

"I'm sorry, I'm just tired." Sabi ko.

Huminga lang siya ng malalim.

"We will directly go to airport." Sabi niya. Wala akong pake. Nakaka irita na ang boses niya seryoso ako i want to punch her face for i don't know reason.