Everlasting

~6~

ဝမ္​ရိ​ေပၚက​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔ ကိုရင္​ခြင္​ထဲက ထုတ္​ၿပီး တဖန္​ ပုခံုး​ေတြကို ဆုပ္​ကိုင္​လာျပန္​တယ္​

​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔ပဲထင္​​ေနတာလား အဲ့ဒီမ်က္​လံုး​ေတြက ရဲ​ေနၿပီး ငို​ေႂကြး​ေန သ​ေယာင္​
ငါ့အတြက္​မ်ား ဝမ္​းနည္​း​ေနတာလား

"အ​ေဖ ဟုတ္​လား?"
သည္​​ေတာ့မွ  ​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔ အသိစိတ္​က ပံုမွန္​ျပန္​ျဖစ္​တယ္​
ငါဘာ​ေတြ​ေျပာမိ​ေနတာ လဲ

"ဟမ္​ ထားလိုက္​ပါ ဒီအ​ေၾကာင္​း​ေတြ​ ​ေမ့လိုက္​​ေတာ့ "

​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔ သူ႔ပုခံုး ႏွစ္​ဖက္​ကိုတင္​းတင္​းဆုပ္​ကိုင္​ထားတဲ့ လက္​​ေတြကို ဖယ္​ထုတ္​ပစ္​လိုက္​တယ္​

"က်န္​႔​ေကာ "

​ေကာင္​​ေလးဟာ နားမလည္​ျခင္​းမ်ားစြာနဲ႔ စူးစူးရဲရဲ ​ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုစိုက္​ၾကည္​့လာတယ္​
စကၠန္​႔ အ​ေတာ္​မ်ားမ်ားစိုက္​ၾကည္​့​ေနၿပီးမွ သူကျပန္​ၿပီးတည္​ၿငိမ္​လာတယ္​ မ်က္​လံုးအ​ေရာင္​ကလည္​းမူလအတိုင္​းပဲ

မ်က္​ႏွာ​ေပၚမွာလည္​း ဘာခံစားခ်က္​မွ႐ွိမ​ေန​ေတာ့သလို
လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို​ေဘာင္​းဘီအိပ္​ကပ္​ထဲထည္​့ၿပီး နံရံ ကိုမွီလ်က္​ အ​ေတာ္​ၾကာၾကာ တိတ္​ဆိတ္​​ေန ပါတယ္​

​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔နဲ႔အၾကည္​့ခ်င္​းဆံု​ေတာ့ ရႊန္​းရႊန္​းစားစား ျပံဳးျပလာျပန္​တယ္​
အင္​း မ်က္​ဝန္​း​ေတြက​ေတာ့ မာ​ေက်ာ​ေက်ာပဲ
ရင္​ဆိုင္​ဖို႔သိပ္​ခက္​တယ္​

"ဝမ္​ရိ​ေပၚ "

"အင္​း"

ဝမ္​ရိ​ေပၚကနံရံကိုမွီလ်က္​နဲ႔ပဲ ​ေျခ​ေထာက္​တစ္​ဖက္​ကို လိမ္​ၿပီး ကစား​ေနတယ္​ ​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔ကိုမၾကည္​့​ေတာ့ျပန္​ဘူး

"အနာကပ္​ပလာစတာ​ေတြကငါ​ေပးတာပါလို႔မင္​းဘလိုသိခဲ့တာလဲ ?"

​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔တစ္​ကယ္​​သိခ်င္​​ေနခဲ့တာ

ဝမ္​ရိ​ေပၚက သူ႔​ေျခ​ေထာက္​ကိုငံုၾကည္​့ရင္​းပဲ ျပံဳး​ေနတယ္​

"ကြၽန္​​ေတာ္​ မသိ​ေလာက္​ဘူးလို႔ က်န္​႔​ေကာ​ထင္​တာလား?"