Devil's Angel || michaeng ||

Black

Chaeyoung's P.O.V

"Ah oo nga pala, pwede ko bang matanong kong bakit ingles ang iyong pangalan?" Nakalimutan kong itanong sakaniya iyon noong una naming pag kikita.

"Uhmm ang nanay ko ay amerikano, ngunit iniwan niya kami ng aking ama, kaya naisip kong mag silbi sa palasyo upang matulungan si ama." Kawawa naman siya, bakit ba kasi kailangang mang iwan ng tao?

"Gusto kong makilala ang iyong ama binibini, papasalamatan ko siya sa pag aalaga sayo." Napangiti naman siya sa sinabi ko, bihira lang ang ama na aalagaan ka, dahil ako.. iniwan na ako ng aking ama, kaya ang kapatid ko nalang at ang aming ina ang kasama ko sa buhay, hindi ko alam ang gagawin ko pag nawala pa si Ina.

"Sa tamang panahon ipapakilala ko siya sayo, sasabihin kong naka tagpo ako ng mabait na kaibigan." Napaka ganda ng kaniyang mga ngiti, ngiting nakakatunaw.

"Ipapakilala din kita sa aking ina balang araw at sasabihin ko ding naka tagpo ako ng isang maganda at masikap na dalaga, pangako." Hindi ko alam ngunit iba ang nararamdaman ko ngayon, siguro dahil sa malakas na hangin kaya ganoon.

"Ah oo nga pala, hanggang kailan ka mag babantay dito sa palasyo?" Tanong niya ulit saakin, bumalik na kami sa loob ng palasyo dahil hindi na din namin makaya ang lakas ng hangin sa labas.

"Tuwing hapon ako ay narito binibini, ngunit hindi ko alam kong hanggang kailan, iyon lamang ang impormasyong naibigay saakin ng aming Hineral." Naalala ko tuloy si Heneral Somi, siya ang nag turo saakin ng lahat ng nalalaman ko ngayon, kung paano gumamit ng pana't palaso, gumamit ng espada at makipag laban ng nananalo.

Sa di kalayuan ay may natanaw akong dalawang dalagang papalapit saamin, ang isa ay naka suot pang katulong at ang isa naman ay naka suot pang mayaman.

"Mina! Mina!" Hinahanap niya si Prinsesa Mina? Nakita ko naman si Sharon na halos mag tago na sa likod ko, natatakot ba siya sa ikinikilos ng babaeng paparating?

"Mina!!!! Wag kang mag tago sa likod ng mandirigmang iyan! Kailangan nating mag usap!" Tumingin naman ako kay sharon at sa babaeng paparating, naka tingin lang siya kay sharon at patuloy na isinisigaw ang pangalan ng prinsesa.

Nang tuluyan ng makalapit ang babae ay tinanong ko siya "Mawalang galang na ngunit ang prinsesa ay nasa kaniyang silid, siya si Sharon."

Tumaas naman ang kanang kilay niya at ikinoross ang kaniyang dalawang kamay.

"Mina lumabas kana kailangan kitang kausapin." Nagulat naman ako ng lumapit si Sharon sa babae. Teka?

"Mag papaliwanag kami!" Itinulak naman ako ni Nayeon papasok sa kwarto ng Prinsesa, hindi sana ako papasok dahil naalala ko ang paalala ng Hineral. "T-teka! Hindi ko pwedeng makita ang pri-"..

Huli na ng masabi ko iyon, dahil nasa loob na ako ng silid ng prinsesa, agad namang isinara ni Sharon ang pinto, inaasahan kong makikita ko ang Prinsesa sa kaniyang malambot na kama ngunit kahit anino ay wala akong nakita.

"Chaeyoung, wag na wag mong sasabihin sa iba na pinapasok kita dito, pasensya na sa pag sisinungaling, ngunit hindi sharon ang kaniyang totoong pangalan...." Itinuro niya naman si Sharon na ngayon ay halos umiyak na, may nagawa ba akong mali?

"Siya ay si Prinsesa Mina." Nagulat ako sa sinabi niya, ilang oras ko na siyang kasama. Hindi ko akalaing siya at ang prinsesa ay iisa.

"P-pero! Hindi ko dapat siya makita! Yon ang utos ng hineral!" Natatakot ako, baka palayasin ako at paalisin sa aking termino.

"Walang makakaalam kong hindi ka mag sasalita, pasensya na Mina...." Sambit ng isang babae, siya yong sigaw ng sigaw kanina.

"Chaeyoung... Ayos lang ba saiyo? Ipapakilala mo padin ba ako sa iyong ina?" Napa atras naman ako dahil sa narinig ko, nangako ako. Ngunit mali ang ginagawa ko.