xlvii. ━ wrak

214 48 0
                                    

                    nawet w domu, gdy byli sami ona nie przestawała się uśmiechać.
patrzył na nią, łapiąc się na tym, że spogląda na jej ramię częściej niż powinien.

          jednak nie chciał nic powiedzieć. zostało mu tak mało czasu razem z nią, pragnął jej więcej, nacieszyć się nią w pełni.
dlatego nie powiedział nic złego. pochwalił za odwagę i otarł łzy z policzków.

          — czemu tak długo kazałeś mi czekać? dlaczego nie chciałeś mnie uszczęśliwić?

          spytała, a on nie chciał odpowiadać. jednak patrząc w te oczy musiał być szczerym.

          — to sprawia, że ludzie stają się swoimi wrakami.

          — jestem zniszczona i pusta od dawna.

CRUCIATUS ━ BELLATRIX & RUDOLF LESTRANGE ✓Where stories live. Discover now