1 Month || BTS Fanfic 🇳🇱

1

Ik loop hand in hand met Yoongi over een glinsterend geel strand, terwijl de zon langzaam ondergaat. Er staat een zacht briesje, en de zee ruist zacht over het zand heen.

Opeens blijft Yoongi staan en draait hij zich naar mij toe. Onze blikken kruizen, en er verschijnt een softe glimlach op zijn gezicht.
Terwijl hij me diep aankijkt, streelt hij met een vinger over mijn linkerwang. Ik begin te blozen, en langzaam komen onze gezichten naar elkaar toe.
Onze ogen gaan langzaam dicht, en we maken ons klaar voor een romantische kus-

TRIIIIINGGG!!

Geschrokken open ik mijn ogen en schiet rechtovereind op mijn bed.
'y-yoongi?' vraag ik vermoeid. Dan besef ik dat ik alles had gedroomd...

Ik kreun, en plof achterover. Ik gris het kussen van onder mijn hoofd en
druk het tegen mijn gezicht.
Het leek zo echt... Denk ik bij mezelf, en uit teleurstelling begint er een traan over mijn wang te rollen.

Ik ben ook zo'n aansteller.

'Y/N! OPSTAAN!' hoor ik mijn vader schreeuwen van onderaan de trap. 'ALS JE NU KOMT HEB IK EEN VERRASSING VOOR JE!'
'ik kooOO-' schreeuw ik terug, maar mijn stem begeeft het.

Lekker dan. Eerste dag school en een schore stem.

In het tempo van een slak stap ik uit bed en slenter de trap af, nog nadenkend over de droom. Als ik de woonkamer binnenkom, zie ik een klein pakketje op de tafel. Mijn vader heeft me nog niet opgemerkt, hij is eieren aan het bakken in de keuken.

Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.

Wat moet ik zonder pap? Denk ik bij mezelf.
Mijn moeder is bij ons weggegaan toen ik 8 was. Tot de dag van vandaag (ik ben 19) weet ik niet waarom.
Dit was erg heftig voor mijn vader, en het was best lastig voor hem om in zijn eentje voor mij de zorgen.
Hij is altijd een goeie vader voor mij geweest. Daarom weet ik echt niet wat ik zonder hem moet.

Nieuwsgierig loop ik naar het pakketje toe. Ik ga op een stoel zitten en pak het langzaam met een hand op. Voordat ik het openmaak bekijk ik het goed, terwijl ik met mijn vrije hand de slaap uit mijn ogen wrijf.
Wat zou het zijn?
Dan besluit ik het open te maken. Voorzichtig rits ik het cadeaupapier van de verrassing af.
Als het papier er helemaal af is blijft er een klein, glanzend zwart, rond doosje over. Ik haal het deksel eraf, en binnen een seconde verschijnt er een brede lach op mijn gezicht.

Er zit een armbandje in! Het is een dun, glanzend zilver bandje. Aan het bandje hangen kleine, zilveren letters:

M i n Y o o n g i

Ik draai me om naar mijn vader, die inmiddels mijn ei aan het brengen is. Als hij me opmerkt, schenkt hij me een brede glimlach.
'wat vind je ervan?' vraagt hij terwijl hij het bord voor me legt.
'ik-ik vind hem... Echt heel erg mooi! Bedankt pap,' antwoord ik blij, en geef hem een knuffel.

Sowieso ga ik hem dragen naar school!

'eet nu maar snel je ei op, anders kom je te laat!' zegt hij grijnzend, en geeft me een speelse duw. Ik schiet in de lach, en in een rap tempo heb ik mijn ei op. Gelijk ren ik naar boven en maak me klaar voor school.

-

Terwijl ik de trap afren met een erg zware rugzak op mijn rug, check ik mijn telefoon.

Twee gemiste oproepen van Irene.

Ik frons.
Wat zou ze gezegd willen hebben?
Ik heb geen tijd om terug te bellen. Ik sla de laatste twee treden over en spring op de grond. Ik plof de rugzak op de grond en zoek in speed tempo mijn jas en schoenen. Eenmaal alles aangetrokken roep ik mijn vader gedag.
'Doei, pap! Tot zo!'
'tot zo lieverd!'
Ik ga de deur uit en stap op mijn fiets.

December 2019
Hoii iedereen, dit is m'n eerste hoofdstuk van een nieuw verhaal! Hopelijk vinden jullie dit iets. ❤️