1 Month || BTS Fanfic 🇳🇱

12

'is ze ok?'
'geen idee, ze maakte een harde klapper...'
'ik zeg het je, als ik dat rotkind nog één keer zie d-'
'hé, kalm aan kook!'
'moet jij zeggen. Laat me met rust.'
'Jungkook-ah, haal.adem.'

'jongens, kijk! Volgens mij komt ze bij!'

Met moeite open ik mijn ogen een stukje. Door mijn wazige beeld zie ik nog nét acht schimmen voor me staan, of nou ja... Ze zitten.
Ik draai mijn hoofd een stukje. Ik zie dat ik op een matras lig.
'w-wat?' mompel ik verward, en ik probeer te gaan zitten. Dat lukt niet, want ik word gelijk zacht teruggeduwd door een jongen die erg op Jimin leek.
'nee meid, het is niet slim om gelijk op te staan.'
Dan besef ik wie er voor me zitten: De bts members en Irene!

'w-wat is er gebeurd?' vraag ik, nog altijd onbewust van wat er net is gebeurd. Ik kan me alleen nog maar herinneren dat ik door Sam werd geduwd, en toen werd alles zwart voor mijn ogen.
Ik zie in mijn ooghoek dat Irene haar hand op de mijne legt. 'Sam heeft je bewusteloos geduwd,' zegt ze op licht boze toon. 'toen dat gebeurde, slaakte iedereen een gil in de aula, en Jungkook had Sam bijna een klap gegeven.'
Ik draai mijn hoofd naar Jungkook, die bij mijn voeteneind is gaan zitten. Hij schenkt me een brede bunnysmile.
Voorzichtig duw ik mezelf omhoog om te zitten.
'ok. Dus ik ben geduwd door Sam, toen knock-out gegaan en toen werd ik wakker met... Jullie?' vraag ik, nog steeds verward.
Iedereen knikt. Dan begint Jungkook te grijnzen.
'Yoongi had als een speer een matras gehaald, en hij had je toen voorzichtig erop gelegd.'

Ik schenk Yoongi een dankbare blik, en ik voel dat mijn wangen rood worden.

Ja. Op de grond zitten met Min Yoongi doe je ook niet zo vaak.

'gaat het nu weer een beetje?' vraagt Tae bezorgd, en hij schuift dichterbij.
Ik knik. 'het gaat al wat beter, dankje Tae. Maar ik heb nog st-'
Ik knijp mijn ogen dicht terwijl mijn hand naar mijn hoofd schiet.
'AAHH! AUW!' schreeuw ik uit, en met mijn andere hand probeer ik overeind te blijven door op het matras te leunen.

Yoongi pov

'oh god, JIMIN! HELP!' schreeuw ik naar hem. Ik duw Tae opzij en leg mijn arm achter haar rug voor ondersteuning. Jimin haalt als de wiedeweerga een glas met water.
'haal adem y/n, haal rustig adem!' fluister ik zo kalm mogelijk, terwijl ik met mijn andere hand de beker aanpak van Jimin.
'jeetje...' hoor ik haar mompelen, en ik zie aan haar dat de pijn langzaam weggaat. Dan hou ik de beker voor haar neus.
'water?'
'ja graag. Dankje.' ze pakt de beker aan en binnen 5 seconden heeft ze al het water opgedronken.
Bezorgd kijk ik naar haar vermoeide gezichtsuitdrukking. Ik wil zo graag dat ze meegaat met ons, maar als ze zich niet goed blijft voelen...

'eh... Weet je zeker dat je mee kan gaan? Ik bedoel, als je je slecht blijft voe-'
'hé! Tuurlijk wil ik nog mee! En als ik me slecht blijf voelen ga ik alsnog hoor, maak je geen zorgen!' onderbreekt ze me, en we schieten in de lach.
'weet je het zeker?' vraagt Jin, die aan de andere kant van y/n zit.
Ze knikt vastberaden.
'wacht! Hoe weten jullie mijn naam?' vraagt ze opeens, en ze kijkt ons één voor één aan met een vragende blik. Langzaam draaien we onze hoofden naar Irene, die zenuwachtig begint te lachen.
'ehh... Ik dacht: slim toch? Weten ze gelijk je naam,' zegt ze met een grinnik. Y/n knikt instemmend.
'denk je dat je al kan staan?' vraagt Namjoon, terwijl hij naast me komt zitten. Ik heb nog steeds mijn arm achter haar schouder.
'I-ik denk het wel, wacht' en voorzichtig duwt ze zich overeind.

Y/n pov

Half wankelend sta ik uiteindelijk op twee benen.
'kun je blijven staan?' vragen Jungkook en J-Hope in koor, en lachend knik ik van ja.
'we moeten om 20.30 bij het Blueside Park zijn,' begint RM. Hij kijkt op zijn horloge. 'het is nu 18.45. Y/n moet haar spullen nog inpakken, dus het lijkt me een goed idee om nu even naar haar huis te gaan.' de anderen knikken instemmend, ook Irene.
Ohh- oh- bts in... Mijn... HUIS?! OH GOD-
Ik lach ongemakkelijk. 'ja, g-goed idee! Ehh... Gaan we... Nu?'
RM knikt. 'jij en Irene kunnen alvast gaan, wij komen zometeen met de auto jullie kant op.'
Niet-begrijpend staar ik hem aan. 'en je hebt ons adres?' vraag ik.
'hmm... Eh... Nou ja, zeg maar...' begint hij te stotteren. Taehyung, die naast hem is gaan staan, rolt met zijn ogen.
Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. 'dat dacht ik al...'

'wacht! Ik heb een idee!' roept Irene opeens uit. 'we kunnen doen dat... Eh...' met geknepen ogen kijkt ze ons om de beurt aan. 'Jimin, Yoongi en Jungkook met ons naar y/n haar huis rijden en... J-Hope, Jin, Taehyung en Namjoon... Onze... Fietsen meenemen?'
Iedereen draait zich om naar Irene. Ik trek een wenkbrauw op.
'ehh Irene, ik denk niet dat-'
Jin onderbreekt me. 'fantastisch idee Irene!' zegt hij op enthousiaste toon. Ik schiet in de lach.
Snel pak ik een papiertje en een pen, en ik scribbel mijn adres erop. Dat geef ik aan Namjoon, die chagrijnig naar Jin zit te staren.
'ik zou dit in Google Maps opzoeken, ookal is het niet zo ver,' zeg ik kalm.
'Dankje y/n!' zegt Namjoon opeens opgewekt, en hij lacht breed.
OMG... DIMPLES-
Ik knik. Dan zie ik dat Jungkook ons naar de deur wenkt.

'y/n! Irene! Yoongi! Jimin!' roept hij, en snel lopen we door de deur naar de gang toe.
Voordat ik door de deur ga, kijk ik om. Ik zie de jongens ons nog uitzwaaien, en ik schenk hen een brede lach. Dan trekt Irene me mee, totdat we buiten staan.

Dan besef ik me opeens dat ik in een auto naast YOONGI of JUNGKOOK moet zitten.

Zenuwen: geactiveerd...

#wemoetennogzolangthuisblijvenholyshit

Deel 13 is coming soon hehe hehe 🥺