1 Month || BTS Fanfic 🇳🇱

9

Ik kijk naar een van de meisjes, en mijn ogen worden groot.

Dat meisje... Ik heb haar boven gezien! Maar wat doet ze hier?

'Zozo Irene, hoe voelt het om niet te dansen voor je favoriete band?' begint de ander opeens, en ze slaat haar armen over elkaar.
'Sam, ga alsjeblieft weg,' antwoordt Irene. Haar ogen worden waterig, en in haar stem klinkt felle woede.
Sam grijnst.
'oké oké, ik ga al... Maar wáág het niet om nog een gesprek met Suga te voeren! Ze moeten weten wie IK ben, dat IK de beste hier ben. Toedels!'

Wat de hell is er net gebeurd.

Met elegante passen loopt Sam weg, weg van een verbijsterde en woedende Irene. Met open mond kijk ik haar na, terwijl ze lachend om de hoek verdwijnt.
Voorzichtig schuif ik van mijn plek, en bedenk me of ik naar Irene toe zal gaan. Ze heeft me nog niet opgemerkt, maar dan zakt ze huilend in elkaar.

Dat is de druppel! Als een speer ren ik naar haar toe.
'Irene! Wat is er gebeurd?' vraag ik bezorgd, terwijl ik naast haar ga zitten.
Ze kijkt niet op.
'g-ga alsjeblieft weg, wie je ook bent! I-ik... Laat me alsjeblieft met rust, oké?'
Mijn mond gaat open om iets te zeggen, maar snel bedenk ik me. Langzaam sta ik op en loop weer in de richting van de toiletten, terwijl ik haar nog even nastaar.

Sorry Irene.

-

Y/n pov

'Ok jongens en meiden, allemaal verzamelen!'
Over 10 minuten begint ons optreden, en over 6 minuten komt iedereen naar binnen. We moeten dus snel klaarstaan en overleggen.
Snel ren ik naar de coach toe. Iedereen komt in een cirkel om hem heen staan, afwachtend wat hij gaat zeggen.
Tevreden kijkt hij ons aan. 'jullie hebben heel erg goed gewerkt deze twee dagen. Laat dat ook zien in het optreden! Jullie hebben net pauze gehad, dus geef écht de 100 procent als je danst. Ik heb vertrouwen in jullie dat het goed gaat komen, maar ik wil dat jullie vooral plezier gaan hebben.'
Ik knik kortaf en schenk hem een glimlach.

Ik ga zeker plezier hebben! :)

Dan klapt hij weer in zijn handen, en wijst naar het podium. 'jullie moeten klaarstaan!' roept hij, en snel verzamelen we achter het podium.

Na 5 minuten stromen de kinderen en docenten naar binnen. Voorzichtig tuur ik achter het gordijn naar de menigte.
Wow...
Ik voel een raar gevoel opborrelen in mijn buik: zenuwen. De aula is erg groot, wat betekent dat er veel mensen in kunnen. Maar ik had het aantal mensen tóch iets minder verwacht...
Ik steek mijn hoofd iets verder naar buiten, om te kijken of ik een glimp zie van een bts member. Mijn ogen dwalen alle kanten op, maar er is nog geen spoor van ze.

Dan zie ik Irene zitten. Ze zit helemaal vooraan, en nieuwsgierig kijkt ze om zich heen. Ze heeft een zakdoek in haar hand.
Dan kruizen onze blikken, en ze schenkt me een gekke bek. Ik schiet in de lach.

Oh, wat moest ik nou zonder Irene?

-

Hey allemaal! I know dit is een kort stuk, maar het volgende deel wordt waarschijnlijk langer. Hopelijk vinden jullie dit verhaal leuk, haha 😆❤️