1 Month || BTS Fanfic 🇳🇱

6

TRIIINGGG!

'wat nuw weewr...?' mompel ik, nog half slapend met mijn gezicht in het kussen. Dan weet ik het weer.
Ik schiet overeind en ben gelijk klaarwakker.

De grote dag!!

Ik slaak een gilletje en ruk de dekens van me af. Ik storm naar de badkamer en neem een snelle douche en poets mijn tanden. En dat alles binnen vijf minuten.

Ik weet het, ik hoefde niet echt te haasten, maarja... Als je moet dansen waar BTS bij gaat kijken, dan heb je wel eens van die momenten.

Ik moet er natuurlijk tiptop uitzien. Niet alsof je naar een chic gala gaat, maar ook niet alsof je net uit bed komt.
De dresscode is shiny zwart. De kleding die ik heb uitgekozen zijn:

- Een zwarte broek die een beetje wijd is aan de onderkant
- Een zwart shirt met kleine glitters
- mijn zwarte sneakers, want die dansen het fijnst en zijn nog niet vies

Ik bekijk mijn outfit in de spiegel.
'hm, niet verkeerd.' mompel ik bij mezelf, terwijl ik een rondje draai.
Ik was nog niet helemaal klaar. Mijn haar is nog één groot vogelnest, dus daar moest ook nog iets aan gedaan worden.

In de badkamer gris ik de borstel uit een kastje, en voorzichtig borstel ik al mijn klitten uit mijn haar. Ik bijt op mijn tanden. Het is altijd pijnlijk om dit te doen...
Ik besluit om een hoge staart in de toen. Ik probeer mijn haren zo strak mogelijk naar achteren te krijgen, en snel maak ik alles met een elastiekje vast.

Zo. Nu ben ik écht klaar. Zelfverzekerd loop ik naar beneden toe, en tot mijn verbazing is mijn vader al aan het ontbijt.
'oh, hoi pap! Wat vind je van mijn outfit?' vraag ik opgewonden, en draai nog een rondje.
Met grote ogen bestudeert hij mijn kleding. 'wauw... Het is prachtig... Écht prachtig, y/n! Ik wist niet eens dat je die kleding had!' ik schiet in de lach. Dan check ik mijn telefoon.

Één bericht.

Nieuwschierig open ik het bericht. Het bericht blijkt van Irene te zijn, en een glimlach vormt op mijn gezicht.

Heyy y/n! Vandaag de grote dag... Eindelijk mag je dansen voor BTS, omg! Ik vind het ook superspannend, en je gaat het vast knallen! Veel succ6 bestie! Xoxo

'aww... Wat lief van haar!' mompel ik zacht, en krijg waterige ogen.
'is er iets? Huil je nou?' vraagt mijn vader opeens. Snel veeg ik een traan weg, en schud van nee. 'n-nee hoor, gewoon... Jeuk,' stotter ik, en lach ongemakkelijk. Hij knikt. 'oké, gelukkig lieverd. Ik denk dat je nu moet gaan, het is vijf over acht.' ik glimlach en geef hem snel een knuffel. Dan ren ik naar de deur toe.

'veel succes!' roept hij nog door de gang. 'Dankje pap!' schreeuw ik terug, en vertrek dan naar school.

-

Als ik de school binnenloop, is het één grote chaos. Alle leerlingen lopen opgewonden door elkaar heen, en het is superdruk. Met moeite loop ik door de menigte heen, op zoek naar Irene.
Dan zie ik haar aan de andere kant van een gang. Ik begin te springen en te zwaaien in de hoop dat ze me ziet.
'IRENE! IRENE!' roep ik zo hard ik kan om boven het geluid van de menigte te komen. Verbaasd draait ze zich om. Als ze me opmerkt, zwaait ze enthousiast terug.
'HEE Y/N!' schreeuwt ze terug, terwijl ze mijn kant op loopt.

Dan wordt er opeens iets omgeroepen.
'attentie, leerlingen. De kinderen die gaan dansen voor BTS, meldt jullie alsjeblieft in de aula. De anderen kunnen naar het lokaal waar ze les hebben. Als BTS arriveert hebben jullie nog les, dus als je ze ziet: val ze niet lastig. Dankjulliewel.'

Ik werp een opgewonden blik naar Irene.
'SORRY IRENE, IK MOET GAAN!' schreeuw ik naar haar. 'IS GOED, VEEL SUCCES!' schreeuwt ze terug. We zwaaien nog snel naar elkaar waarna ik mijn weg vervolg naar de aula.

-

De aula is op de tweede verdieping. Gelukkig is het daar niet zo druk.
Als ik door de gang loop, begin ik toch een beetje zenuwachtig te worden.

Hoe ziet iedereen eruit? Wat gaat er gebeuren? Wanneer komt BTS?

Eenmaal aangekomen in de aula staat iedereen al klaar om alles nog eens te oefenen. Onze aula is erg groot. Het podium is bijna de helft van de aula zelf, en ik verbaas me er nog altijd over wat voor een grote ruimte het is.

Dan zie ik de danscoach van bts naar me toelopen.
'ah y/n, je bent er!' zegt hij met een opgetogen stem. 'je bent de laatste, dus trek snel je jas uit, dan kunnen we beginnen.'
Ik trek als de wiedeweerga mijn jas uit, en dan gaan we het hele optreden oefenen.

We beginnen met de groepsdans op DNA. Het gaat soepeler dan ik had gedacht, en iedereen weet goed zijn of haar plek. Na de groepsdans doen we alle solodansen, en in totaal doen er dertien kinderen mee. Samira is als elfde en ik als twaalfde. Ik vind het eigenlijk wel fijn om als een van de laatsten te gaan, want dan kan ik mezelf kalmeren en kan ik lang oefenen.
En natuurlijk in de prachtige ogen van Yoongi staren :)

-

-tijdens het oefenen van de solodansen-

Aandachtig bekijk ik hoe iedereen zijn solo danst.
Iedereen doet het zo goed, wat als ik nou helemaal de mist in ga??
Nee. Daar moet ik nu niet aan denken, we zijn nog maar aan het oefenen.

'Samira, kom maar naar voren!' roept de danscoach opeens.'

Oh.

Nu gaat het gebeuren.

Sam schenkt hem een klein glimlachje en loopt sierlijk het podium op. Ik frutsel aan de mouw van mijn shirt. Welk lied zal ze doen?

Dan klinkt de melodie van Euphoria, en gelijk zit ze helemaal in de dans. Sierlijk en strak beweegt ze over het podium, zonder ook maar één fout te maken.
De moed zakt in mijn schoenen, en ik zucht diep.
Tja, wat had ik anders verwacht van haar?

Als ze haar laatste dansmove maakt en de muziek stopt, begint iedereen te klappen. Geïrriteerd klap ik mee. Ze kijkt trots de aula rond en loopt dan van het podium af. Als ze langs mij loopt, kijkt ze me vuil aan. Ik rol met mijn ogen.
Wat een kreng.

'y/n, kom maar naar voren!' roept de coach naar mij toe. Mijn hart slaat een slag over.
Oh ja, het is mijn beurt.
Langzaam kom ik naar voren en stap op het podium.
Kom op y/n, je kunt het! Het is nog maar de repetitie, je kan fouten maken. Nou ja, liever niet.

Eenmaal op het podium haal ik diep adem. Dan knik ik naar de coach, en de muziek begint.

Even doe ik mijn ogen dicht, en dan begin ik. Ik durf niet de aula rond te kijken, anders raak ik misschien afgeleid.
Ik laat me leiden op het ritme van de muziek en de prachtige stem van Jimin. Gelukkig weet ik alle passen nog, alleen weet ik niet of ik het goed genoeg doe.

Dan doe ook ik mijn laatste dansmove en stopt de muziek. Het was alsof het in een vlaag voorbij was, het gaat zo snel...
Dan durf ik voorzichtig de aula rond te kijken. Iedereen behalve Sam kijkt me met grote ogen aan, ook de coach. Dan begint iedereen te klappen, en Seth begon te juichen.
Verbaasd maar blij loop ik van het podium af en ga naast Seth staan.
'y/n, hoe dan?! Dat was echt... Prachtig!!' fluistert hij opeens in mijn oor.
Verlegen lach ik naar hem. 'dankje Seth,' antwoord ik, en hij geeft me een schouderklopje.

Eindelijk hebben we pauze. Ik app Irene of ze naar boven wilt komen, en ik ga alvast de aula uit. Gewoon om voor de deur van de aula te zitten en m'n lunch te eten.

'eeeeeeyyy kpop idol!!' hoor ik opeens vanuit de gang. Ik grijns. 'Irene, ik ben echt geen kpop idol. Beetje overdreven.' antwoord ik grijnzend, en ze ploft naast me op de grond.
'hoe was het oefenen? Was Sam nog aan het zeiken?' vraagt ze grijnzend.
Ik schiet in de lach. 'het ging eigenlijk wel goed, maar Sam is echt mega goed  in dansen... Ik bedoel... Ze danst zò goed op Euphoria...'
Irene fronst haar wenkbrauwen. 'hé. Je moet je echt niet zo focussen op wat Sam allemaal kan. Jij kan ook dansen hoor, je zit niet voor niks op deze school!' ze legt haar hand op mijn schouder. 'je moet ook in jezelf geloven y/n. Ik weet dat je dit kan, je bent m'n beste vriendin!'
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, en ik geef haar een dikke knuffel.
'Dankje Irene,' fluister ik zacht. Dan eten we samen onze lunch op en kletsen nog over hoe knap de bts members zijn.

Hoi guys, srry dat het echte optreden nog niet komt 😂 het volgende hoofdstuk gaat in de richting, hahah