1 Month || BTS Fanfic 🇳🇱

16

'dussss...'
Namjoon werpt een blik op mij en mijn vader. We zitten met z'n allen aan de eettafel.
'wauw... Dus jullie zijn de beroemde BTS?' begint mijn vader, nieuwschierig kijkend naar Namjoon. Hij knikt trots.
'jazeker!' hij schenkt mijn vader een brede glimlach. Yoongi, die naast me zit, tikt voorzichtig op mijn schouder.
'moeten we... Onze namen zeggen?' fluistert hij in mijn oor.
Ik denk even na. 'hmm... Oké,' besluit ik uiteindelijk.
Ja, we moesten toch íets doen..?'
'pap?' ik draai mijn hoofd naar mijn vader, die aan mijn andere kant zit. 'ehh... De jongens willen zich voorstellen!'
Tae kijkt me vragend aan. 'maar je had toch net-'
'jullie namen!' onderbreek ik hem. Zijn ogen worden groot, en zijn mondhoeken krullen om in een grijns.
Oh mijn god, m'n vader gaat nóóit de namen onthouden...
Opeens schiet Taehyung overeind, en richt zich op mijn vader.
'Kim Taehyung is de naam, maar noem me maar V.' hij maakt een korte buiging, en ploft weer neer in zijn stoel. In mijn ooghoek zie ik Yoongi  gniffelen.
Jimin, die naast hem zit, komt langzaam overeind.
'eh- hai, mijn naam is Park Jimin. Noem me maar Jimin.' zegt hij op zachte toon, en snel gaat hij weer zitten. Zo gingen we het hele rondje af, totdat ze zich allemaal hadden voorgesteld.
Als ik mij vaders verbijsterde blik zie, schiet ik in de lach. 'tja... Best ingewikkeld hè?' zeg ik tussen mijn gegniffel door.
'best wel, jeetje...' mompelt hij. 'hmm..'
Hij wijst naar Taehyung, die zich als eerste heeft voorgesteld.
'Kim Taehyung.'
Dan glijdt zijn vinger naar Jimin, die met open mond de verbaasde Taehyung aankijkt.
'Park... Jimin?'
Wacht. HOE DAN.

Één voor één noemt hij moeiteloos de namen van de jongens op. Ik moet weer lachen als ik het verbaasde Pikachu face zie op het gezicht van Hobi.
Hij kijkt mijn vader aan alsof hij een geest ziet. 'ok. Dit is. Niet normaal. Hoe... HOE?' Roept hij verbaast uit.

Aan het gezicht van mijn vader te zien is hij ook licht verbaasd over wat hij zojuist heeft gedaan.
'tja... Geheugen?' hij grinnikt.

Nadenkend over hoe hij dat heeft geflikt kijk ik op de klok hoe laat het inmiddels is.
20:00.
Ik gebaar naar Namjoon dat we afscheid moeten nemen, en hij knikt dat hij het heeft begrepen.

'het spijt ons heel erg, maar we moeten bijna vertrekken,' begint hij. 'het wa-'
'het was erg leuk om even op bezoek te komen!' roept Jungkook uit, en enthousiast steekt hij zijn duim op.
'goed om te horen!' antwoord mijn vader lachend.
Ze zijn nu al goeie vrienden met hem, wauw...

-

-y/n heeft snel haar spullen ingepakt waarna ze naar buiten gaan-

'hier, geef mij maar je tas,' biedt Yoongi aan, en voorzichtig geef ik hem mijn zware tas. 'dankje Yoongi-ah,' zeg ik met trillende stem.

Fronzend kijkt hij naar mijn emotieloze gezicht.
'gaat het y/n?' vraagt hij bezorgd, en hij legt een hand op mijn schouder. Ik richt mijn blik naar de grond, en snel knik ik van ja.
'i-ik ga nog... Even afscheid nemen als eh... Dat goed is,' zeg ik op zachte toon.
Ja, ik hield mijn tranen in.
'Tuurlijk y/n, neem je tijd.' antwoord hij geruststellend, en hij vervolgt zijn weg naar de auto. Snel ren ik terug naar mijn huis, waar mijn vader en Irene in de deuropening staan.

'ik ga jullie missen. Ik ga jullie zó erg missen.' flap ik eruit, en ik sla mijn armen om de twee heen.
Een minuut lang staan we zo. Ik begin nu pas te beseffen dat ik niet een paar dagen weg ben.
Een héle maand.
Een traan begint over mijn wang te rollen, en langzaam breek ik de knuffel. De tranen beginnen over mijn wangen te vloeiend als ik zie dat Irene en mijn vader snel hun tranen wegvegen.
'wij jou ook y/n,' zegt Irene tussen haar gesnik door.
'we houden contact hè?' vraag ik bezorgd, en we lachen door onze tranen heen.
'Natuurlijk!' roept mijn vader uit, en hij geeft me nog een laatste knuffel.
'veel plezier y/n.'

-

Met gemixte emoties stap ik achterin de auto. Jungkook, Jimin en Jin zitten naast me, Taehyung en Hobi voor ons en helemaal voorin zit Yoongi aan het stuur en Namjoon naast hem.
'zijn we ready?' roept Yoongi vanachter het stuur naar ons.
'JAAA! Joelen we enthousiast, en mijn verdrietige humeur was als sneeuw voor de zon verdwenen.
'Joon! Zet een muziekje op ofzo, dan kunnen we meezingen.' stelt Taehyung voor. Namjoon haalt zijn telefoon uit zijn zak en verbind hem met de Bluetooth. Dan richt hij zich op mij.

'ok y/n, wat wil je graag horen?'
Ik denk diep na. Jeetje, wat een moeilijke vraag...

'UGH' roep ik hard, en iedereen knikt instemmend. We wachten even af met de muziek.
Ik kijk uit het raam als we langs mijn huis rijden. Irene en mijn vader zwaaien ons enthousiast uit, en ik zwaai zo lang mogelijk terug.

Nu was het zover.
Een maand lang met bts.
En ik moest het nog steeds beseffen.
Want ja, in de auto zitten met deze jongens doe je ook niet vaak.

Namjoon doet de muziek aan, en we gaan helemaal los op ugh.

'NANEUN UKHAE! UKHAE!' We zingen onze longen uit ons lijf. Het was echt een gezellige boel in de auto, en het liefst zou ik langer willen blijven zitten.

'GEURAE UGH! UGH! UKHERA UGH!' schreeuw ik samen met Jungkook door de auto heen. Jin schiet in de lach als hij ons energiek ziet stuiteren op onze stoelen.

We luisterden nog naar een paar andere liedjes, onder andere epiphany. Jin zong prachtig mee, en het was zo emotioneel...

Om 20.25 komen we aan in het Blueside Park. Verbaasd kijk ik uit het raam; is dat nou een hele filmcrew?

Hoi iedereen, eindelijk heb ik weer een nieuw deel af! Sorry dat ik niet zoveel schrijf, we hadden deze week kapot veel proefwerken... Maar ik vind het nog steeds erg leuk om dit verhaal te schrijven, dus maak je daarover geen zorgen 😌. Deel 17 is coming soon!