4

366 14 0
                                    

We oefenen net zolang tot we erbij neervallen. Het is erg zwaar, en de choreografie is moeilijker dan ik dacht. Na een lange tijd kunnen we de danspassen eindelijk uit ons hoofd. We krijgen een korte pauze, en uitgeput plof ik neer op de grond.
Ik pak mijn fles met water die naast me op de grond zit en drink het binnen 5 seconden op.

Aahh... Dat had ik even nodig.

Nog voordat ik op kan staan komt Samira voor me staan. Arrogant zwaait ze haar haar naar achter en kijkt me afkeurend aan.
'sorry, maar wat doe JIJ hier?' vraagt ze, een wenkbrauw optrekkend.
'eh... Ik... Doe mee? Duh...' antwoord ik geïrriteerd, en rol met mijn ogen.

'tss... Je had Irene haar gezicht moeten zien toen ik haar dwong niet mee te doen!' zegt ze opeens. Dan trekt ze geschrokken haar hand voor haar mond.
'oops... Wat zeg IK nou?!' vraagt ze met een dramatische toon. Ze glimlacht en loopt lachend weg.

Verbaasd kijk ik haar na.

Wacht... W-wat?

De zin dringt langzaam tot me door. Wacht. Het zal toch niet-

Dan hoor ik de danscoach in zijn handen klappen. 'oké guys, we dansen alles nog twee keer! Tempoooo, zoek je plek op!' hij draait zich naar mij toe. 'jij ook, y/n!' roept hij. Snel sta ik op.

Dan snap ik opeens wat Samira bedoelde.

Ze... Ze heeft Irene gedwongen niet mee te doen om zichzelf in te schrijven in die plek en zelf mee te doen? Oh god. Het rótkind dat ze is!! Dat is dus de échte reden...

Met een raar gevoel in mijn maag ga ik verder met dansen. Ik kan de choreografie goed uit mijn hoofd, maar ik blijf steeds denken aan wat Samira had gezegd.

Ze verdient het niet om te winnen! Zo gaat ze niet om met mijn beste vriendin. Ik zal zo vaak mogelijk oefenen, en beter verliest Samira...

Wordt vervolgd...

1 Month || BTS Fanfic 🇳🇱حيث تعيش القصص. اكتشف الآن