FAITH |Deathly Fate Series 2|

Faith 🔹 36

Raven's POV

"BABY, where are you going?" Nagtatakang tanong ni Vander habang nakasunod ito sa akin. Pagkatapos ng tawag kanina ay wala ako sa sariling naglakad pababa ng burol.

Blanko na ang utak ko. All I wanted to do right now is to kill all those bastards.

"I-I need to do something. I'm really sorry, but I need to go home." Saad ko sa kanya habang hindi ko siya nililingon.

"What? Were not finish yet, baby. I still need to—"

"I'm tired, Vander. I just want to go home." I answered impatiently. I need to push him away for him to stop. I need to go right now without him. We still have a lot of time together, while my father is in danger.

"Fine, but at least let me send you home." Nakasunod pa rin ito sa akin at nababakas na sa boses nito ang pagkabahala. Ramdam ko na gusto niya kong pigilan, pero hindi nito ginawa.

"No. Just leave me alone, Vander. I wanted to go home alone. Just let me." Sagot ko sa kanya at tuluyan na akong nakababa sa burol.

I saw his car and his driver pero hindi ko yun pinansin at naglakad ako sa ibang dereksyon.

"No! Baby, what did I do? Did you not like the dinner? Did I do something that offended you? Baby, tell me...I don't know why are you doing this." Frustration is filling his entire tone. He's positive that I am mad at him, but I am really not. But I have to act like I am mad at him, for him to stop,

Alam ko na iniisip niya na kung ano ang nagawa niya at bigla akong nagkaganito. He did not do anything, but I need to push him away to do what I have to do. They got my father and knowing Vander, he will go berserk if I will ask him for help. It may jeopardize my plan. He's great, but I am not willing to take the risk.

"Wala kang ginawa Vander. I just want to be alone! Just leave me alone!" Asik ko sa kanya. Labag sa kalooban ko ang mga sinasabi ko, but I really have to.

Pero naging makulit si Vander. He seems like not hearing anything dahil nakasunod pa rin ito sa akin kaya wala akong magawa, I sped off fast na ikinagulat nito.

"Fuck! Why are you running away?!" Sigaw nito sa akin na nakasunod din at hinahabol na ako.

Mabilis na parang kidlat ang naging takbo ko at alam ko na masusundan ako ni Vander kaya ginawa ko ang lahat para iligaw siya. I need to cover my tracks. Lahat ng pwedeng likuan ko ay dinaanan ko na para maiwala ko si Vander.

I'm sorry baby. I'll be back, I promise. Pipeng saad ko na lang kahit alam ko naman na hindi niya iyon maririnig.

I need to go alone there. I can do it by myself. Ang dami ng pinoproblema ni Vander at ayoko ng dumagdag pa. Things like this, I can handle it.

Pinakiramdaman ko na ang aking paligid at hindi ko na maramdaman si Vander. Hindi ako huminto sa pagtakbo. Hanggang sa narating ko ang lugar at nakaharap na ako ngayon sa abandonadong bodega.

I can sense people inside and my father as well. Tinitigan ko ang dingding ng warehouse and in just one blink, it crashed and made a hole in it.

Agad akong pumasok at gumalaw ng mabilis. Nagulat ang mga lalaking bantay doon pero bago pa sila nakapagsalita o nakagalaw ay itinumba ko na sila. I made my move so swift that even a ninja can't beat the time I killed those men.

Aakyat na sana ako sa hagdanan pero biglang tumilapon na lamang ako at naramdaman ko ang sakit sa aking tagiliran. I was kicked by someone at tumama ako sa sementadong dingding.

Mabilis akong tumayo at hindi ko ininda ang sakit. Agad na lumitaw sa harap ko si Blaire na walang ekspresyon sa mukha at mabilis akong napayuko ng suntukin niya ako. Mabilis ang naging galaw ko sa pag-ilag ng mga suntok niya.