Σταχτοπούτα (Cinderella)

~6~

Μια μέρα μετά

"Έλλα, έρχεσαι μια στιγμή;" η μητριά της φώναξε για άλλη μια φορά. Έχουν περάσει δύο μέρες από τότε που είχε κατέβει στην πόλη. Όταν οι αδερφές της και η μητριά της είδαν τα κατεστραμμένα ρούχα που γύρισε πίσω, την έβαλαν να κάνει ακόμη περισσότερες και πιο απαιτειτικές δουλειές.

Έτρεξε γρήγορα κοντά της.

"Σε παρακαλώ, καθάρισε το τζάκι από τις στάχτες χαλάει την εικόνα του σπιτιού" είπε η μητριά και έδειξε απέναντί της το τζάκι που είχε χρόνια να καθαριστεί.

"Μάλιστα" η Έλλα υπάκουσε και έσκυψε κάτω από το τζάκι μαζεύοντας σιγά σιγά όλη την στάχτη.

Όταν τελείωσε σηκώθηκε από το πάτωμα και πείρε στα χέρια της την στάχτη μέσα σε ένα τσουβάλι για να την πετάξει.

"Μαμά μαμά, πότε θα φάμε πεινάω" η Σοφία πετάχτηκε από το πουθενά και έτρεξε πάνω στην μητέρα της που παρατηρούσε την Έλλα. Από πίσω της έτρεχε και η Λυδία που μόλις είδε την Έλλα άρχισε να γελά ασταμάτητα.

"Γιατί γελάς Λυδία;" ρώτησε απορημένη η Σοφία και μόλις είδε την Έλλα άρχισε και εκείνη να γέλα μαζί με την μητέρα της.

"Τι έγινε;" η Έλλα απόρησε με την γλυκιά φωνή της, αφού δεν καταλάβαινε που βρισκόταν το αστείο.

"Οοοο μην ανησυχείς απλώς σου πάει πολύ η στάχτη στα μούτρα" είπε η Λυδία και γέλασε ακόμη περισσότερο. Η Έλλα ακούμπησε το πρόσωπο της απορημένη. Στο χέρι της βρίσκονταν γκρίζες στάχτες.

"Δεν θα έπρεπε να σε λέμε Έλλα αλλά Σταχτοπούτα (Cinderella) σου ταιριάζει περισσότερο" αναφώνησε η Σοφία και κράτησε την κοιλιά της από τα γέλια.

" Έχεις δίκιο Σοφία από εδώ και πέρα θα την αποκαλούμε Σταχτοπούτα" είπε η μητριά με ένα ειρωνικό χαμόγελο και η Έλλα ξεροκατάπιε. Έφυγε τρέχοντας από μπροστά τους και έτρεξε πάνω στο δωμάτιό της. Έκλεισε την πόρτα πίσω της και έπεσε πάνω στο κρεβάτι της. Άρχισε να κλαίει με αναφιλιτά.

Γιατί τα περνάω εγώ αυτά;

Που είσαι μπαμπά;

Που είσαι να με σώσεις από αυτή την κατάρα που έχει πέσει πάνω μου;

Συνέχισε να μουρμουράει ανάμεσα στους λυγμούς της.

~~~~

Ακούμπησε το χερούλι της πόρτας και κρατώντας το καλάθι της και έφυγε από το σπίτι.