Σταχτοπούτα (Cinderella)

~10~

Το μεσημέρι της επόμενης μέρας

Έτριβε δυνατά την επιφάνεια του τελευταίου ξύλινου σκαλιού με ένα βρόμικο πανί. Σήκωσε το βλέμμα της και σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπό της με το αριστερό χέρι της. Μια ανάσα ανακούφισης ξέφυγε από τα μισάνοιχτα χείλη της.

Η μητριά της μετά από τα χθεσινά την είχε αναγκάσει να καθαρίσει όλο το σπίτι μέχρι το πρόσωπό της να αποτυπώνεται σε αυτό. Είχε τιμωρηθεί γιατί τελικά δεν μπόρεσαν να δουν τον πρίγκιπα και ολόκληρο το απόγευμά τους καταστράφηκε.

Ο Χούλιο από την άλλη, ήταν μια χαρά απλώς το σώμα του δεν άντεξε το τρέξιμο και πλέον αναρρώνει στο κρεβάτι του.

Στάθηκε όρθια στα πόδια της και τεντώθηκε. Ο ήχος του πιασμένου σώματός της γέμισε τον χώρο. Ανέβηκε την μεγάλη σκάλα και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό της. Άνοιξε την ξύλινη πόρτα και μπήκε μέσα. Κοίταξε έξω από το παράθυρο.

Ο ήλιος είχε φτάσει στο πιο ψηλό σημείο φωτίζοντας τα πάντα και προσφέροντας την ζέστη του απλόχερα.

Έλυσε γρήγορα τα μαλλιά της αφήνοντάς τα κάτω, τίναξε τα ρούχα της και έτρεξε γρήγορα έξω από το δωμάτιο.

Έχω αργήσει, σκέφτηκε και επιτάχυνε το βήμα της.

~~~~

Πηγαινοερχόταν συνεχώς , τα χέρια του ήταν πλεγμένα μεταξύ τους, καθώς οι ανάσες του ήταν ακανόνιστες. Το άγχος του φαινόταν από μακριά.

"Ποτέ επιτέλους θα σταματήσεις; Με ζάλισες!" ο Μάικ παραπονέθηκε, ενώ τον ακολουθούσε με τα μάτια του. Βρίσκονταν στον τεράστιο κήπο του παλατιού. Πάνω σε ένα παγκάκι, μπροστά από πλήθος από τριαντάφυλλα, καθόταν ο φίλος τους προσπαθώντας να τον ηρεμήσει, χωρίς μεγάλο αποτέλεσμα.

" Μάικ δεν καταλαβαίνεις, μετά από αυτό το περιστατικό δεν πρόκειται να έρθει. Ακόμη χειρότερα μπορεί να κατάλαβε το ψέμα μου!" καθίστε ταραγμένος στο παγκάκι και άρχισε να χτυπά το πόδι του στο έδαφος νευρικά.

"Αν δεν θέλει να με ξανακοιτάξει στα μάτια; Μην ξεχνάς πέρασα την αδερφή της για αρκούδα "το βλέμμα του ανήσυχο, κοιτούσε τον φίλο του περιμένοντας να του πει πως έχει άδικο. Να του πει πως σίγουρα θα έρθει. Πως δεν θα τον παρατήσει έτσι απλά εξαιτίας ενός λάθους.

" Έχεις δίκιο αποκλείεται να έρθει" ο Μάικ απάντησε ειλικρινά και κοίταξε τον πρίγκιπα. Αμέσως το χρώμα του πρίγκιπα άλλαξε άρχισε να χλωμιάζει. Αμέτρητες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του. Σκέψεις φόβου