Lucienne Simons, also known as Lush Fox, is a best-selling mystery writer who is worshipped by millions of her fans. Everyone is eager to find out who she is, pero nanatiling tago sa publiko kung sino siya. Hanggang sa literal na nabuhay ang mga bag...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
#DSU1 #LuThor #DaggerSeries #DS1Unstrung
CHAPTER 23
LUCIENNE'S POV
Kinagat ko ang ibabang labi ko para mapigilan ko ang sarili ko na mapasigaw. Mabilis akong umatras habang napapasuntok pa sa hangin na para bang makakatulong iyon sa bagay na kinahaharap ko ngayon. Why is everything so complicated?
Mahina akong napairit nang marinig ko na naman ang mahinang putok na nagmumula sa kawaling nasa harapan ko. Muli akong umatras dahilan para lalong lumayo ang distansiya ko sa lutuan. Kinakailangan ko na tuloy tumingkayad para maabot ng slotted turner na hawak ko ang kawali kung saan kasalukuyang nagpiprito ako ng pagkain.
Dapat kasi umorder na lang ako ng almusal. Eh di sana hindi ako nahihirapan ngayon. Kung bakit kasi naisipan ko na magpaka-domesticated ngayon.
Napabuntong-hininga na lang ako sa naiisip. Alam ko naman kasi ang dahilan talaga. Epekto kasi ito nang nangyari kahapon nang makita namin ni Thorn ang ex niya. Not really so much about that woman but rather about what Thorn said.
Marriage. He actually brought up marriage. Pakiramdam ko sobrang aga pa ng bagay na iyon para sa aming dalawa. Kailan lang naman kami nagkakilala. Pero sa hindi ko malamang dahilan ay walang pagtutol na nagmumula sa akin at sa halip ay para pa ngang hindi makapaghintay ang buong sistema ko.
Impit akong napatili ulit nang pumutok na naman ang mantika mula sa kawali. Sa pagkakataon na ito ay dumampi na ang mainit na tilamsik sa balat ko dahilan para hindi ko na mapigilan ang sarili ko at tuluyan na akong napahiyaw.
"Anak ng bubuyog na chubby naman!" malakas na reklamo ko habang hawak-hawak ko ang nasaktan na braso.
Nagtatagis ang mga ngipin na mabilis kong inabot ang takip ng kawali na naiwan ko malapit sa pinaglulutuan ko. Thankfully nakuha ko naman iyon bago pa ako muling nakarinig ng sunod-sunod na pagtilamsik.
"Dapat bumili na lang ako ng cereal. At least 'yung cereal hindi ako sasaktan." himutok ko habang masama ang pagkakatingin sa kawali. "Ganito ba talaga kahirap magluto ng hotdog?"
Hawak-hawak ang takip ng kaldero sa isang kamay habang sa isa ay hawak ko ang siyansi ay tila ba susugod sa digmaan na pokus na pokus akong lumapit sa kawali. Animo espada ang hawak na iwinasiwas ko iyon at pagkatapos ay mabilis na binaligtad ang mga hotdog na isang bahagi lang ang naluluto dahil kanina ko pa hindi iyon maiikot.
Dahil siguro sa magaslaw kong kilos ay mas lalong nagalit ang mantika na bigla na namang nagharumentado. Napapahiyaw na tumalon ako paatras at itinaas ko ang mga kamay ko na para bang sumusuko, "Kakampi ako! Hindi ako kalaban!"
"Are you being held at gunpoint by a... hotdog?"
"Thorn!" Para bang nakakita ng tagapagligtas na tinakbo ko ang distansiya sa pagitan namin ng lalaki at kumuyapit ako sa braso niya. "I'm sorry pero hindi ko na talaga kaya. Hindi ko kayang maging ulirang maybahay. Siguro hanggang dito na lang talaga tayo. Kailangan na nating maghiwalay ng landas."
