ရီေပၚအား ေရွာင္က်န္းတစ္ဖက္ထားလ်က္ႏွင့္ပင္
ဒဏ္ရာရိွန္ေၾကာင့္ ေမ့သြားေလသည္။ရီေပါ္ ္လည္း ေရွာင္က်န္း၏ ၿငိမ္သက္သြားေသာ အမူအရာေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲမွေန၍ ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ရာ ေရွာင္က်န္းမ်က္လံုးမ်ားသည္ မိွတ္လ်က္ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေပ်ာ့ေခြေနေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရီေပၚလည္း စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ေရွာင္က်န္းအား ေဆးရံုသို႔ပို႔ရန္.....အိမ္မွ ပါး၏ ဒရိုက္ဘာအား ကားေမာင္းေပးရန္ အမိန့္ေပးလိုက္ေလသည္။ရီေပါ္သည္ ေရွာင္က်န္းကိုယ္ေလးအား ရင္ခြင္ထဲထၫ့္၍
ကားေနာက္ခန္းသို႔ အလ်င္အျမန္ဝင္ထိုင္ေလသည္။
ေဆးရံုသို႔သြားေသာ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး ေရွာင္က်န္းကိုဖက္ထားေသာ လက္သည္ တစ္စက္ကေလးမွပဲ မလႊတ္ခဲ့ေခ်။ ေဆးရံုကိုေရာက္ေသာ္လည္း ေမ့ေနေသာ ေရွာင္က်န္းကိုယ္ေလးအား ရီေပၚကိုယ္တိုင္ ခ်ီ၍
ေဆးရံုခန္းထဲသို႔ဝင္ေလသည္။
"ဆရာ သူ႔ရဲ့ ......ဒဏ္ရာတစ္ခ်က္ၾကၫ့္ေပးပါဦး..."
"ဘာျဖစ္တာလဲ?......"
"သံေခ်ာင္းနဲ႔ ျခစ္မိတာပါဆရာ......"
"အဲ့တာ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းလာျပရင္ အဲ့ေလာက္မဆိုးနိုင္ဘူး ....
အခုက်ေတာ့ ......လာတာနည္းနည္းေနာက္က်ေတာ့
လူနာက ပိုခံစားရမွာေပါ့....ကဲ့ပါ ....လူနာရွင္ ဟိုနားမွာ သြားထိုင္ေပးပါ သူ႔ဒဏ္က နည္းနည္းနက္ေတာ့ ခ်ဳပ္မွရမယ္ မဟုတ္ရင္ ပိုးဝင္သြားမယ္...."
"ဟုတ္ .....ဆရာ...."ဟု
ရီေပၚေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း အခန္းအဝနားက ထိုင္ခံုေလးမွာ သြားထိုင္ေနေလသည္။ ခဏအၾကာဆရာဝန္က သူနာျပဳဆရာမေလးအား.....
Dt - "ဆရာမ......ကြၽန္ေတာ္တို႔သူ႔ဒဏ္ရာကို ခ်ဳပ္ရမွာဆိုေတာ့ လူနာ အက်ီ ကို ခြၽတ္လိုက္ပါ......"
Nurse - "ဟုတ္ကဲ့ဆရာ........"
သူနာျပဳမေလးလည္း ေရွာင္က်န္းဝတ္ထားေသာ အက်ီကို ခြၽတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ .........
Dt - "ဆရာမ လူနာကို အေရ႔ွကေန ဖက္ထားသလိုမ်ိဳး ထိန္းထားေပး.......အဲ့ဒါမွ ခ်ဳပ္ရတာအဆင္ေျပမွာ........."
Nurse - "ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ......" ဟု ေျပာၿပီး သူနာျပဳမေလးသည္ ေရွာင္က်န္း ကိုယ္ေလးအား
ထိမည္အလုပ္........
YOU ARE READING
ျမင္ႏိုင္မလား (Zg+Uni)
Fanfictionကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲကို ဘာလို႔တစ္ခါေလာက္ေတာင္ ျမင္ေအာင္မၾကၫ့္တာလဲ ဟင္ .... ကြၽန္ေတာ္ကေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လ်က္ က်န႔္ေကာ ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္မိခဲ့လို႔ .... ကြၽန္ေတာ့ အေျခအေနက က်န္ေကာ့ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရး မေပးခဲ့လို႔.... အဲ့ဒါေၾကာင့္...
