အပို္င္း(၁၅)

3.6K 268 15
                                    

[Zawgyi]

"ဘယ္လို...ၾကယ္စင္ေလးကဒီမွာေနခဲ့မလို႔ဟုတ္လား.."

"ဟုတ္ကဲ့ႀကီးႀကီးျမ...ကြၽန္ေတာ္ေနခဲ့မလို႔...ဒါေပမယ့္မမကိုဒီအိမ္မွာကြၽန္ေတာ္႐ွိေနတာကိုအသိမေပးပါနဲ႔ေနာ္.."

ျခံထဲမွာႀကီးႀကီးျမကိုအေၾကာင္းစံုေျပာျပၿပီးသစ္တစ္ေယာက္ေတာင္းဆိုေန၏..

"အင္းပါအင္းပါ...သမီးတို႔လုပ္ေနတာေတြကိုႀကီးႀကီးေတာ့တကယ္ဉာဏ္မမီေတာ့ပါဘူးကြယ္.."

သစ္ကေတာ့ျပံဳး၍သာေန၏...

"ေအာ္...အစ္မ...မမအတြက္ေဆးတိုက္ရေတာ့မွာလို႔ခုနကေျပာတယ္မဟုတ္လား.."

Nurseေလးဘက္ကိုလွည့္ကာသစ္စကားေျပာလိုက္၏..

"အင္းဟုတ္တယ္ေလ..."

"ဟို...ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္မယ္.."

"ဟင္...ဘယ္လို..?.."

"ရပါတယ္..ကြၽန္ေတာ္ကမ်က္လံုးကြယ္ေနတည္းက အစ္မကိုမျမင္ဖူးခင္တည္းက အစ္မအသံနဲ႔အစ္မအမူအက်င့္​ေတြကိုသိေနတာမို႔အဆင္ေျပမွာပါ.."

"အင္း..ေကာင္းၿပီေလ..ညီမေလးသေဘာပဲ.."

သစ္တစ္ေယာက္မိမိခ်စ္ရသူေ႐ွ႕ကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ေရာက္ရေတာ့မည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ရင္ဘတ္ထဲကနွလံုးသားကတစ္ဒုတ္ဒုတ္နဲ႔အၿငိမ္မေနႏိုင္..

ေသာက္စရာေဆးႏွင့္ေရထည့္ထားေသာဗန္းေလးကိုကိုင္ကာေမ႐ွိရာအခန္းေ႐ွ႕သို႔သူမ ​ေရာက္လာခဲ့သည္..တံခါးေခါက္ရန္လက္ရြယ္ဖို႔ကိုပင္သူမစိတ္လႈပ္႐ွားေနမိသည္..

ေဒါက္ေဒါက္...

"ေႏြလား...ဝင္ခဲ့ေလ"

အခန္းထဲမွထြက္ေပၚလာေသာစူးစူး႐ွ႐ွအသံေလးေၾကာင့္သစ္ႏွလံုးခုန္သံေတြကအလင္းလိႈင္းထက္ပင္ပိုျမန္ျမန္ခုန္လႈပ္သြားသည္..ထို႔ေနာက္အသက္ကိုေျဖးေျဖးျပန္႐ွဴကာ...

"ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့မမေမ.."

အရြယ္ေရာက္စတည္းကသီခ်င္းေတြဆိုရတာကိုႏွစ္သက္သကဲ့သို႔အသံကိုမ်ိဳးစံုေျပာင္းကာအတုလုပ္၍ေဆာ့ေနၾကမို႔သစ္တစ္ေယာက္nurseေလးေႏြရဲ႕အသံကိုတုပကာျပန္ထူးလိုက္၏..

ေကာင္းကင္ေပ်ာက္တဲ့ၾကယ္(Completed)Where stories live. Discover now