အပိုင္း(၁၇)

3.1K 254 10
                                    

[Zawgyi]

ကိုယ္သတိျပန္ဝင္လာခ်ိန္မွာကိုယ့္​ေနာက္ေက်ာကေနဖက္ထားတဲ့လက္ေလးတစ္စံုကိုစမ္းမိ၏..ဒါကသစ္ရဲ႕လက္ကေလးျဖစ္ေပလိမ့္မည္..ပတ္ဝန္းက်င္ကိုမျမင္ရေပမယ့္သစ္႐ွိေနတယ္ဆိုေသာအသိကကိုယ့္အတြက္အလင္းတန္းေလးတစ္ခုလိုပါပဲ..

"မမ...ႏိုးေနၿပီလား.."

"အင္း.."

သစ္ကကိုယ့္ရဲ႕ပခုံးေလးကိုကိုင္ကာသူမ႐ွိရာဘက္သို႔လွည့္ေစ၏..ထို႔ေနာက္ႏူးညံ့ေသာအထိအေတြ႔ေလးတစ္ခုကကိုယ့္ရဲ႕ႏွဖူးထက္သို႔က်ေရာက္လာ၏..သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးဟုကိုယ္ခံစားေနရသည္..ထိုအခ်ိန္မွာကိုယ့္ႏွလံုးေသြးမ်ားကေျပာင္းျပန္စီးသြားသည့္အလား..

"မမ.."

"႐ွင့္..."

"Morning..."

"အင္း..morningကေလး.."

"သစ္ႏိုးလာတိုင္းမမမ်က္ႏွာေလးကိုအခုလိုအျမဲျမင္ခ်င္လိုက္တာ..."

သစ္ကသက္ျပင္း႐ွည္တစ္ခ်က္ခ်ကာေျပာရင္းေစာင္ကိုဖယ္ကာထထိုင္လိုက္၏...ထို႔ေနာက္ေျခေထာက္ေလး၂ဖက္ကိုၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔ခ်ကာထရန္ျပင္ေန၏..

ကြၽန္ေတာ္အိပ္ယာထရန္ျပင္ေနတုန္းကြၽန္ေတာ့္ညာဘက္လက္ေကာက္ဝတ္ေလးနားကလႈပ္႐ွားမွုတစ္ခုကိုသတိထားမိ၍ၾကည့္လိုက္မိေတာ့..တျခားသူေတြလိုပဲကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲဖို႔သူမႀကိဳးစားေနပံုရသည္...သို႔ေသာ္..မ်က္စိကြယ္ေနေသာကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူရဲ႕လက္ကေလးကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္နားကိုေရာက္မလာႏိုင္ဘဲေမြ႔ယာေပၚမွာသာစမ္းတဝါးဝါးျဖစ္ေန႐ွာ၏...

သစ္ဆိုေသာမိန္းကေလးငယ္ကခုတင္ေပၚတြင္လဲေလ်ာင္းေနေသာေမ့လက္ကေလးကိုညင္သာစြာယူကာသူမလက္ေကာက္ဝတ္ေလးေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္၏..ထို႔ေနာက္ခုတင္ေပၚကမိန္းကေလးဘက္သို႔ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း..ထိုမိန္းကေလး၏ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးဆီကိုထိကပ္နမ္း႐ိႈက္လိုက္မိသည္...

"ထေတာ့ေနာ္...မေႏြလည္းလာေတာ့မယ္.."

ထိုသို႔ေျပာကာအိပ္ယာမွထရင္းေအာက္ထပ္ဆီကိုသူမဆင္းလာခဲ့သည္..

ေကာင္းကင္ေပ်ာက္တဲ့ၾကယ္(Completed)Where stories live. Discover now