Je kent me niet, niet echt tenminste

hoofdstuk 1

P.o.v. Eva

Een voorstelrondje, natuurlijk een nieuwe leraar duits halverwege het jaar en daarbij hoort een voorstelrondje... In het Duits!
"Oke nou we beginnen links achterin dus jij daar begin maar!" Zegt de nieuwe Duitse lerares die nog geen eens haar eigen naam heeft gezegd.

"Euhm nou ja, ik ben Walter van der Braak en uhm-" begint Walter.
"Auf deutsch bitte!" Onderbreekt ze hem abrupt."Ehh, ja, dat kan ook, nou. Ich bin Walter van der Braak und ja das war es!"

"Und wie alt bist du?" Vraagt ze stug door. "Uhm nou vijftien, net als zowat de hele klas." "Auf deutsch!" Gilt het mens weer. "Fünfzehn"

"Und jetzt die nächbarin" zucht ze. Wauw, nou applaus ga maar weer door. Dit gaat nog een lánge les worden. Maar voor ik het weet zijn we bij mijn broertje aanbeland.

"Ich bin Levi Bakker, ich bin fünfzehn jahre alt und Evi Bakker ist meine Schwester."

Wat een slijmbal, meer zinnen dan de rest, en ook nog extra nadruk als het moet, pfoe waarom moet dát nou weer mijn broer zijn!? Nee eigenlijk ben ik heel blij dat hij mijn broertje is hoor, en niet zomaar broertje hè, nee nee, TWEELINGbroertje! Soms kan ik hem wel schieten maar meestal is hij heel lief.

Dan is Pauline aan de beurt, mijn beste vriendin. Ze heeft het alleen niet door, dus ik tik haar aan en sis "Pauline, jij moet!"

"Oh uh, huh!? Nou ich bin Pauline Waalwijk und ich bin dreizehn jahre alt." Zegt ze snel. "Wat zeg je me nu?" Zeg ik lachend direct nadat ze klaar is. "Ben je nog maar dertien? Hahaha"
"Oh kut, heb ik dat gezegd?" Zegt ze, en ze krijgt een kleur. "Ja haha, maar boeie!"

Dan herinner ik me dat ik na Pauline moet. "Oh uhm ich bin Evi Bakker, ich bin fünfzehn jahre alt und mein brüder Levi kann sehr langweilig sein."

De hele klas moet lachen om mijn domme grap, zelfs Levi. Ik kijk Pauline aan "wauw je bent ook wel weer echt grappig hè!?" Zegt ze. "Huh, wat zei je? Kun je het nog eens zeggen?" Hierop rolt ze alleen met haar ogen.

De les gaat zo door en door tot de docent eindelijk zichzelf voorstelt.

"Ich bin Frau Weilers, Ich bin vierunddreissig jahre alt und ich ersetze Herr Normann."

We gaan bezig met het volgende hoofdstuk en krijgen meteen 5 pagina's grammatica. "Mijn hele schrift staat vol!" Zucht Pauline als we nóg meer grammatica moeten overnemen.

"Mogen we eerder weg ofzo?" Vraag ik aan Pauline. "Huh, nee niet dat ik weet, hoezo?" Pauline kijkt me aan met een verwarde blik. "Nou aangezien iedereen al aan het inpakken is..." Zeg ik een blik werpend op onze klasgenoten.

"Ja, maar de les is ook bijna afgelopen, die klok staat stil gekkie!" Zegt Pauline lachend.
"Nog niet inpakken hoor, liebe Leute! We gaan door tot de bel-" begint mevrouw... Weiler, geloof ik!? Maar de bel onderbreekt haar.

"Ja nu mogen jullie gaan." Zucht ze.

-x-x-x-x-x-x-

"O my God! Look at you! Je ziet er awful uit!" Hoor ik vanachter me. Ik weet meteen wie het zegt.

Het is Violet Jones. Als je je afvraagt of het een vriendin van me is. Dan kan ik je verzekeren dat ze dat niet is. Ze is mijn zogeheten aartsvijand. Een beetje zoals Draco Malfoy en Harry Potter. Ja ik ben fan van Harry Potter, en niet zo'n beetje ook. Alleen moet ik wel zeggen dat ik Drarry, Draco en Harry ship. Dat is niet het geval bij mij en Violet, geen Evilet ofzo voor jullie.

"Die broek, kan échte niet meer hoor! Die had je vorig jaar ook al aan!" Zegt ze nu. Zucht.

"Zou je je misschien met je eigen kleding of die van je vriendinnen bezig kunnen houden ofzo?" Zeg ik tegen haar, nog steeds op weg naar mijn kluisje.

"Oh my God! Dus we zijn geen vrienden? Maar Eeeeef! Kunnen we weer friends zijn? Pliezz?"

'Ugh, ga gewoon WEG!?' Denk ik. Maar ik zeg: " Ten eerste, we zijn nooit vrienden geweest, ten tweede, ik wil ook nóóit vrienden met je zijn, dus rot alsjeblieft op, wil je!?"

"But-" protesteert ze, maar dan hoort ze iets ofzo en stormt ze weg, met haar dure Gucci kleding en lelijke tas met diamanten studs.

Eindelijk bij mijn kluisje aangekomen dump ik m'n tas op de grond. "Zou ze echt denken dat jullie vrienden waren?" Vraagt Zoë me. "Tsk zij? Nee dat lijkt me sterk en Evi zou nóóit vrienden met haar willen en kunnen zijn" antwoordt Pauline voor me.

Zoë, haar volledige naam is Zoë Lilianessen, is ook een vriendin van me, we kennen elkaar nog maar sinds dit jaar, maar het klikte direct tussen Pauline, haar en mij. Zoë woonde eerst in Leiden, maar haar ouders wilden dichterbij het werk gaan wonen en wilden Zoë ook weg hebben van de school waar ze op zat. Waarom is ons nog niet helemaal duidelijk, we weten niet zo goed hoe het te vragen.

"Wat nemen jullie mee?" Vraag ik. "Scheikunde, we hebben volgende week toets hè! En wiskunde, ik heb het nog niet af. Helaas..." Antwoordt Pauline. "Ik neem altijd alles mee, dat weet je toch he!" Zegt Zoë. "Oh, scheikunde, kut, dat is waar ook! Nou ja ik weet het nu."

-x-x-x-x-x-x-

Volgende dag slaap ik door m'n wekker heen en kom bíj́na te laat op school. Ik kom net de klas binnen rennen en de docent doet de deur achter me dicht. "Net op tijd, jongedame!" Zegt ze.

'jaja, dat snap ik ook wel!' denk ik en ik rol met m'n ogen. Zoë en Pauline zitten al naast elkaar en Daan, ook een vriend van me, zit al naast Noa. Dan maar alleen zitten denk ik, maar er is geen plek alleen over. "Shit, waar kan ik zitten?" Zeg ik tegen niemand in het bijzonder.

"Oh you! Come and sit over here! Eeeff!" Hoor ik. Mijn 'grote vriendin' spreekt weer hoor! 'ja dahag naast haar ga ik nou níet zitten!' denk ik. Maar als ik rondkijk op zoek naar een ander plekje zie ik dat er geen andere mogelijkheid is....