Je kent me niet, niet echt tenminste

hoofdstuk 14

A/n
Ik schaamde me echt dood, om dat vorige hoofdstuk, er kunnen ook heel veel fouten inzitten, maar ik ga dat niet teruglezen, dat kan ik niet aan hahaha. Ik heb er ook geen ervaring mee, wat ik weet heb ik opgestoken van andere boeken op Wattpad denk ik haha. Het is waarschijnlijk echt raar en cringe maar oké, dat was het vorige hoofdstuk en nu gaat het weer verder he!
Veel leesplezier ofzo (ik weet niet hoe ik dit anders moet eindigen lol haha)

"Wat heb je voor leuks gedaan vandaag?" Mijn moeder, natuurlijk wilt ze dat weten... Ik wordt knalrood, ze mag echt niet weten wat ik heb gedaan... Dat is gewoon raar, ik bedoel ze is mijn moéder he! Ik wil er geen eens aan denken en schud mijn hoofd zachtjes en zeg het alleen maar deels. "Ik ben naar de stad geweest met Marie." Mijn moeder fronst. "Marie?" Oeps, vergeten, ze kent Marie niet natuurlijk. "Marie-Anne, een vriendin, ik ken haar nog maar net." Ik ga niet zeggen dat ik haar amper kende voor vandaag, ze vindt het vast niet goed dat ik met mensen afspreek die ik alleen 1 keer is heb gezien.

"Oh, wat leuk schat, hebben jullie het gezellig gehad? Heb je veel gekocht?" Ik knik. "Ja, het was leuk hoor, alleen een smoothie en die is al op. Maar wat eten we?" Mijn moeder wijst naar het aanrecht, waar groenten liggen. "We eten lasagne." Oké, daar heb ik wel zin in. "Lekker, ik ga naar boven nu hoor." M'n moeder schudt haar hoofd. "Nou, blijf maar beneden, het eten is bijna klaar." Ik zucht, maar loop toch maar naar de woonkamer, waar Levi zit. "Hey zussie! Wat leuk je weer te zien!" Ik rol met m'n ogen maar lach toch. "Wat ben jij enthousiast zeg." Merk ik op. "Tsja... Jonathan was er vandaag hè..." "Oké, ten eerste, ik hoef niet alles te weten... en ten tweede, ga weg." "Zo, jij bent gezellig zeg. Ik zei ook niks hè en denk ook maar niet dat ik je alles vertél." Hij steekt z'n tong uit. "En ik heb nog een vraag. Hoezo moet ik nou ineens weer weg?" Ik zucht. "Omdat je zo'n verliefde blik hebt en dat kan ik niet aan."

Nu barst Levi in lachen uit. "Je- ahahahahaha je bent gewoon- hahahaha je bent jaloers!" Nu proest hij nog harder. Ik pak een kussen en sla hem ermee. Wat is het ook een rare jongen, zo grappig was dat niet... Toch? Ik ben nog steeds een beetje in de war door die hele.... wat is het goede woord ervoor? Oh situatie! Dat is een goed woord. Die hele situatie met Marie... ik ben ook niet normaal chagrijnig en dat is heer raar voor mijn doen. Ik ben niet altijd blij, maar ik ben nooit, correctie, bíj́na nooit chagrijnig.

-x-x-x-x-x-x-

Levi's p.o.v.
Mijn telefoon gaat, ik pak hem en neem op zonder te kijken en loop ondertussen naar de keuken om mijn sleutels te pakken. "Met Levi" het duurt even voordat ik iets hoor dus ik zeg het nog een keer. "Met Le-" begin ik, maar dan word ik onderbroken. "Hey schatje, sorry ik ben mijn schoenen ook aan het aan doen en ik was vergeten hem op speaker te zetten." Het is Jonathan. "Ach joh, heeft niet, maar ik hoorde niks en keek niet wie had er belde, maar wat is er? Is alles goed?" Ik hoor gegrinnik aan de andere kant van de lijn. "Nou, dat doet zeer Leef, ik mag mijn vríéndje toch ook wel bellen als er niks mis is?" Sarcasme klinkt door in zijn stem en hij legt de nadruk of vriendje. "Ja, ik vind het ook heel leuk dat je belt, maar je belt eigenlijk nooit, dus ja, dat." Ik hoor wat gestommel en frons mijn wenkbrauwen. Ik wil net vragen wat hij aan het doen is, totdat ik me bedenk dat hij zijn schoenen aan het aantrekken is.

"Jaja, ik weet het. Maar eigenlijk is er wel iets, ik bedacht me namelijk net, dat we Noa nog niet van ons hebben verteld!" Mijn lippen vormen een o en ik zeg dan ook "Oh" meer niet.

Ik dacht er vanaf te zijn, maar nu realiseer ik me, dat zal ik nooit zijn, altijd zal ik weer uit de kast moeten komen. Nou weet ik dat het niet moet, maar het is gewoon het feit dat ik het steeds weer kan doen en dan nog weet niet iedereen er van. Nooit zal het klaar zijn. Ik zucht.