Je kent me niet, niet echt tenminste

hoofdstuk 10

A/n
Joo, ik wilde even zeggen dat ik een week voorbij heb laten gaan en het nu weer vrijdag is dus. Tsja dat was het wel weer. Lees ze!

Levi's p.o.v.
Ik ga vanmiddag met Jonathan, mijn zussie, onze vrienden (we hebben een gezamenlijke vriendengroep wat heel gezellig en handig is), niet al onze vrienden konden overigens. Zoë, Pauline en Daan konden, Noa kon niet, hierdoor twijfelde Daan of hij wel zou komen.

Noa en Daan zijn echt heel goede vrienden. Binnen onze vriendengroep zijn weer hechtere en minder hechte vriendschappen. Maar als we met zijn allen zijn is het heel gezellig en toen Daan hoorde dat de rest wel zou komen zei hij meteen dat hij kon.

Iedereen mocht ook blijven slapen, het leek wel een soort slaapfeest, maar er is geen reden voor een feest. Gewoon voor de gezelligheid. De meesten konden blijven slapen. Of nou ja, iedereen die kwam.

Ik zit op mijn kamer wat met m'n telefoon te klooien als ik de deurbel hoor gaan. Daar zal de eerste zijn. Ik wil op staan, maar ik hoor wat gestommel vanuit de kamer naast me.

"Ga jij?" Roep ik naar Evi. "Ja, de eerste zal er al wel zijn." Dan bedenk ik me dat het Jonathan ook nog wel eens kan zijn. Ik open mijn deur en ren de trap af. Ik trek de deur open en een naar de deur naar de hal.

In ons huis hebben we twee hallen. Een hal bij de voordeur hier zit ook de wc, en een met de trap naar boven.

Als ik bij de hal bij de voordeur aan kom zie ik dat het niet Jonathan is die is aangekomen, maar Zoë. "Hallo!" Zeg ik als ik haar zie. "Hallo! Je keek wel wat teleurgesteld, toen je zag dat ik het was!" Zegt ze terug. Dat kan wel waar zijn. Ik hoopte dat het Jonathan was, mijn vriendje. Maar dat wist alleen Evi. En Jonathan zelf natuurlijk.

"Hij hoopte op z'n grote liefde hè!?" Evi zegt dat weer hoor. Wtf. WAAROM ben ik bevriend met haar. Ze is m'n zus, oké, daar kan ik vrij weinig aan doen, maar waarom ben ik met haar bevriend. Mental slap.

Door de opmerking van m'n irritante zus kijkt Zoë me blij aan met een scheve grijns. "Oh! Aha. Op wie heb je je oog laten vallen? Oh dit is een rare zin, naja, je snapt me wel. Oehhh. Ik wil je wel helpen om je te koppelen aan de persoon van je dromen hoor." Ze knipoogt en barst in lachen uit.

Tsk. Ze moest eens weten! Ik lach met haar mee en we lopen naar de woonkamer. "Maar ehm, wil je wat drinken?" Vraag ik dan maar. Ik wil hier wel zo weg, voordat ze gaat raden... Ik hoef niet per ongeluk uit de kast gehaald te worden. Haha. Dat klinkt echt vaag. Maar ik ben ook vaag.

Helaas schudt ze haar hoofd. "Nee, nee, zo makkelijk kom je er niet vanaf." Ik mompel "fuck" en ga zitten. "Maar het is dus sowieso iemand die komt vandaag. Ik, Evi en Noa kunnen het dus niet zijn." Oh help, ze denkt vast dat ik Pauline leuk vind. Dat is het enige overgebleven meisje...

"Ohhh, het is Pauline! Oh" eerst kijkt ze blij dan begint er iets te dalen. Ze moest eens weten, maar misschien snapt ze het nu dan eindelijk. "Ehm, ja sorry maar volgens mij vindt ze niemand leuk op het moment..."

Nu kan ik me niet in houden en sla m'n voorhoofd. Ik begin ook wat te lachen en Evi doet mee. Zoë kijkt eerst mij verward aan, dan kijkt ze naar Evi. Hierdoor moeten we nog meer lachen. "Huh, snap ik nu iets niet wat overduidelijk is?"

Ik wil het eigenlijk niet uitleggen. De bel red me en ik snel naar de deur. Als ik de deur open en Jonathan die staan moet ik nog harder lachen. Hij kijkt me raar aan. Hij kijkt in de spiegel achter me om te zien of z'n haar raar zit of zo. "Alles goed?"

Ik knuffel hem en geef hem een vlugge kus. Dan leg ik het kort uit. "Ik keek teleurgesteld toen Zoë bij de deur was, ik hoopte op jou en-" ik stop even als ik hem zie blozen. We staan nog steeds op dezelfde manier, in een knuffel als ik verder ga.

"En toen merkte ze dat op en Evi zei iets in de richting van 'hij hoopte op zijn Grote liefde' ofzo en Zoë ging iedereen na die zou komen en dacht dat ik dus verliefd was op Pauline en toen was ze helemaal meelevend, omdat zij niemand leuk vindt. Toen moesten Evi en ik lachen en toen keek ze ons raar aan en nu stond jij hier en ik ben helemaal in een melige bui en ja."

"Wauw" Jonathan lacht wat mee en kijkt me dan serieus aan. "Ten eerste, ga je de deur nog dicht doen? Ten tweede, gaan we ze van ons vertellen?" Het is inderdaad wel wat koud ja. Ik maak me los van hem en sluit de deur. "Hmm, we kunnen ook gewoon hints geven..." Ik trek één wenkbrauw naar hem op.

Hij lacht en duwt me in de richting van de deur naar de keuken die aan de woonkamer vastzit. "Mhm, jaja, laten we nu maar gaan, anders is deze hint ook nog al een beetje... he!"

We komen lachend de woonkamer binnen en ik weet niet hoe Evi het voor elkaar heeft gekregen, maar Zoë begint er niet meer over, het lijkt wel of ze het is vergeten!

Even later komen ook Daan en Pauline. Als iedereen er is vraag ik weer of iemand wat te drinken wilt. Iedereen geeft door wat hij of zij wilt en Jonathan zegt dat hij wel even mee wil lopen om de drankjes te brengen.

We doen niks anders daar hoor, de kans dat iemand ons ziet of hoort is te groot. Ja, zelfs geen knuffel. Natuurlijk kan dat tussen twee jongens zonder liefde, maar het punt is, Jonathan en ik deden dat nooit voor onze relatie, dus dan zou het wel opvallend zijn.

Het is maar goed dat we niks deden, want het duurde wat langer, omdat ik met mijn goede in schenk skills nogal wat had gemorst en een beker had omgekiept. Daardoor kwam Daan even kijken of we hulp nodig hadden.

We brachten alles naar de kamer en de rest van de avond deden we om beurten het drinken. We deden veel spelletjes en als Jonathan en ik naast elkaar zaten bij een spelletje aan de eettafel hielden we sneaky handen.

Dit allemaal voor hints hè. En zó erg vinden we het ook niet hoor. Knipoog. Maar dan heeft Evi een idee. Het is inmiddels al 2 uur 's nachts en we slapen in de woonkamer. Maar slapen gaan we nog lang niet! Ik bedoel, het is nog hartstikke vroeg.

Maar Evi had dus een idee. We gaan weer in de woonkamer zitten. Ik ga naast Jonathan zitten, die in de hoek zit en hang helemaal tegen hem aan. Mijn hoofd leg ik op zijn borst en ik ga half op zijn schoot zitten. Dit vindt niemand raar, ik doe dat altijd al. Tsja, ik ben nou eenmaal raar, maar het zit gewoon lekker oké!?

Dan legt Evi uit welk spel ze wilt gaan doen en hoe het werkt.

A/n
Het hoofdstuk eindigt hier!!
Ik kon ff geen spel bedenken, dus ik wilde jullie laten stemmen. Dit hoofdstuk is soms echt cringe. Maar oké, ik wilde jullie laten kiezen tussen truth or dare en never have I ever, maar als je iets beters weet zeg het dan vooral. Zet het in de comments!