Je kent me niet, niet echt tenminste

hoofdstuk 2

"Hup, hup, Evi je was al bijna te laat nu moet je ook gaan zitten." Ze ziet me nog rondkijken en zegt dus:"daar, naast Violet, toe nou maar, de bel is allang gegaan!"

Ik zucht diep en ga naast Violet zitten. Ik dump mijn tas op de grond naast de tafel en pak mijn boeken en wil mijn etui pakken als ik erachter kom dat ik m'n etui in alle haast vanochtend ben vergeten.

"Wil je een pen lenen? Ik heb er toch plenty." Hoor ik het kind zeggen. "Nou, nee ik schrijf wel met mijn bloed ofzo." Zeg ik sarcastisch. Tot ik zie dat ze me raar aankijkt. "Ja natuurlijk wil ik een van je 'plenty' pennen oekel, hoe moet ik anders schrijven!?"

"Oekel??" Is het enige antwoord dat ik krijg. "Uhm, ja dat is zeg maar wat ik dus vaak zeg als iemand dom doet, zoals jij net. Ja sorry hoor, maar je snapt toch wel dat ik sarcastisch was eerst hè!?" Zeg ik bot terug.

"J-ja" zegt ze en ze slikt. "Uhm- ja ehh- sorry denk ik? Maar hier heb je een pen." Zegt ze en ze geeft me een pen. Ik pak hem van haar aan en mijn hand raakt die van haar.

"Sorry" zegt ze meteen en ze trekt haar hand snel terug en legt hem op haar schoot. Ik kijk haar raar aan. Wat doet ze raar, nou eigenlijk doet ze heel normaal, maar niet voor haar doen.

"Uhm- ehh is er iets ofzo?" Besluit haar maar te vragen. "Huh wat? Ik ehm- nee... Of nou ja- ik- weet je laat maar" zegt ze. Ik frons mijn wenkbrauwen, hier wordt ik niet wijzer van.

"Dames ik snap dat het gezellig is daar met z'n tweeën, maar nu moeten jullie toch ook echt beginnen met het maken van de opdrachten, het moet af zijn aan het einde van de les!" Onderbreekt de docent mijn peinzen.

"Jaja" mompel ik terug en ik ga aan de slag. Wanneer ik bij de ene laatste opdracht bent, zegt Violet ineens iets. Ik verwacht weer haar 'bitcherige zelf' te horen, maar die heeft ze vandaag thuis gelaten ofzo.

"Wat moet je doen bij 37a?" Vraagt ze me. "37a!? Ben je daar al? Je hoeft toch maar 14 t/m 20 af te hebben?" Vraag ik haar. "Ja, maar ik werkte wat sneller dan de rest de vorige keer, dus ik was al bijna klaar en ik heb vooruitgewerkt."

"Oh, oké, maar ik weet niet of ik je kan helpen met die opdracht waar je het over had, maar ik wil hem best even doorlezen en kijken of ik hem snap. 36a zei je toch?" Zeg ik en ik blader naar de bladzijde waar 36 opstaat.

"Dat is aardig, maar ik vroeg eigenlijk 37a..." Zegt ze nerveus, alsof ze bang is dat ik dan niet meer wil helpen ofzo. "Oh, haha, kan ook, ik heb echt het geheugen van een goudvis ofzo." Reageer ik.

Dan hoor ik een stem vanachter me: " eigenlijk hebben goudvissen een heel goed geheugen! Uit onderzoek is namelijk gebleken dat ze na een maand nog iets onthouden! Dat onderzoek ging zo-"

"Ja, leuk Johannes, maar ik heb geen behoefte aan nóg meer informatie in deze toch al boordevolle grijze massa, genaamd mijn hersenen." Kap ik hem af.

"Sorry hoor, ik had geen zin in dat praatje van hem, maar wat wilde ik nou eigenlijk gaan zeggen?" Verontschuldig ik me tegenover Violet.

Wacht-

Wat?

Heb ik nou-

Maar dan ook echt?-

Me VERONTSCHULDIGD!? Tegenover Violet Jones!!??

Ik schud mijn hoofd en ga weer terug naar het gesprek. Volgens mij heeft Violet net iets gezegd, want ze kijkt me aan alsof ze op een antwoord wacht.

"Sorry, ik was er even niet bij. Zei je iets?" Vraag ik dus maar. "Nou ik zei wat je wilde gaan zeggen. Of nou eigenlijk dóén, want je wilde net gaan kijken of je me kon helpen met 37a." Antwoord ze.

"Oh, ja sorry." Zeg ik en ik werp een blik op mijn boek en zie dat die al op de goede pagina ligt.

Ik lees het door en help haar.

-x-x-x-x-x-x-

"Zijn jullie klaar? Jullie zaten zo te kletsen." Zegt de lerares aan het einde van de les tegen mij en Violet.

"Ja mevrouw, en Evi heeft mij alleen even geholpen, daarom praatten we zoveel." Antwoordt Violet voor ons beiden.

"Oh nou, dan is het goed." Zegt ze, maar ze kijkt nog steeds alsof ze het niet helemaal gelooft.

-x-x-x-x-x-x-

"Heb je het overleeft?" Vraagt Zoë me bezorgd na de les. "Nee, en ik ben een geest nu moewahahahaaa!" Griezel ik. "Nee grapje, haha. Natuurlijk heb ik het overleeft!" Pauline kijkt me hierop raar aan. "Natúúrlijk? Hebben wij het hier over dezelfde Violet? Violet Jones?"

"Ja en zó erg is ze niet, blijkt. Of nou ja, vandaag tenminste niet. Haar 'bitcherige zelf' heeft ze thuis gelaten ofzo denk ik, maar ik miste het niet hoor!" Zeg ik lachend.

"Soms, snap ik je echt niet hè!" Reageert Zoë, waardoor ik nog harder moet lachen. "Zo gaat het?" Zegt Pauline en ze kijkt me aan alsof ik ineens in een zeepok ben verandert.

Hierdoor moet ik nóg harder lachen en de tranen springen me in de ogen. "Haha, jouw-" ik hap naar lucht "haha hoofd!" Zeg ik en ik kan niet meer stoppen met lachen. Al gauw lachen Zoë en Pauline ook mee.

-x-x-x-x-x-x-

"Ik fiets niet héél ver met je mee hoor!" Zeg ik tegen Pauline. Pauline moet 13 km naar school fietsen en ze doet er ongeveer 50 minuten over. Ikzelf woon op een kwartiertje van school af, maar ik fiets altijd zo lang mee met Pauline dat ik ook pas 30 min later thuis ben dan dat ik anders zou zijn.

"Haha, jaja, dat zei je vorige week ook, en toen fietste je nogals mee tot de helft." Zegt ze en ze steekt haar tong uit. "Jij helpt me ook niet herinneren hè! Ik moet echt huiswerk maken en ik heb al niet veel tijd, ik heb boksen vanavond, dus help me herinneren pliezzzz!!"

"Jaja" en ze rolt met haar ogen. "Ik help je herinneren.

-x-x-x-x-x-x-

"Doei!" Schreeuw ik als ik me omdraai en weer richting huis fiets. Ik heb me er aan gehouden om niet ver mee te fietsen en Pauline hielp me herinneren.

-x-x-x-x-x-x-

Ik moet ook langs zoveel stoplichten... Denk ik en ik stop voor het laatste stoplicht van de vier. Ik ben de enige, lijkt het wel op een paar auto's na.

Dan springt het stoplicht op groen en ik ga op m'n zadel zitten en steek de weg over. Ik ben bijna bij de overkant.

Tot ik opeens piepende remmen hoor...

A/n
Ik moest gewoon ff een cliffhanger doen. Maar ik weet het, het is waarschijnlijk geen goede cliffhanger ofzo. Maar ja, niemand is perfect, laten we het daar dan maar op gooien ;). Dat was het dan!
Bedankt voor het lezen heurr.