Je kent me niet, niet echt tenminste

hoofdstuk 11

A/n
Deze keer een author's note vóór het hoofdstuk en ook echt alleen ervoor. Ik wil namelijk zeggen dat er nou ja iets inkomt en het is wel oké, het is geen echte 'smut' ofzo, maar ja... Ik wilde dat niet alleen zeggen als soort van, nou ik weet niet, waarschuwing ofzo haha, maar ook omdat ik het leuk zou vinden als mijn vrienden dit hoofdstuk overslaan, de volgende hoogstwaarschijnlijk ook.... Whahahaha.

Waarschijnlijk trekken jullie je hier niks van aan, maar ja. Je mag het natuurlijk ook best lezen, maar ja ik schaam me dood... >_< nee maar echt hoor!

Volgens mij heb ik, in ieder geval wat het schrijven betreft, een nieuw stopwoordje namelijk waarschijnlijk of hoogstwaarschijnlijk. Waarschijnlijk wordt je er helemaal gek van, sorry daarvoor.
Ho kut, nu gebruikte ik het ook al duizend keer in de A/n *mental slap in the face*

Dat was de author's note weer heurrr veel plezier met lezen! Ik ga weer verder met het schrijven van het volgende hoofdstuk straks, maar die zal ik niet direct posten denk ik, sorryyy, maar wie weet!?

P.o.v. Jonathan

Oh help, Evi wil truth op dare doen... wat nou als Levi of ik truth kiezen en we het zo bekend- Nee. Nee Jonathan. Stop. Ik moet mezelf stoppen, want ik vererger het. En we gaven de hele tijd al hints, of dat proberen we. En er is geen probleem, maar soms dan is het ineens alsof er iets in mijn hoofd duidelijk wordt en dan wordt ik zenuwachtig en dan valt het op. Als ik gewoon normaal doe... Maar, hoe doe ik, als ik normaal doe? Het valt ook op als ik moeite moet doen om normaal te doen...

Ik stress te veel, dat zou Levi ook zeggen. Iedereen is er vast wel oké mee. Hoogstwaarschijnlijk hebben ze al een vermoeden. Een klein voorbeeld is dat ik níet normaal op een stoel of bank kan zitten, Levi ook niet, ik bedoel kijk hoe hij nu zit. Oh dat kunnen jullie natuurlijk niet zien. (A/n the fourth wall has been broken! ;))Mental face slap. Maar je hoort mij niet klagen hoor. Wat de rest waarschijnlijk niet merkt, misschien hij zelf geen eens, maar ik wel, is dat hij net wat meer tegen me aanzit dan anders. Van andere vrienden zou ik het wel oké gevonden hebben, maar nu wordt ik er gewoon helemaal blij van of zo.

"Wat kijk jij blij ineens!?" Zegt Pauline. Ze fronst haar wenkbrauwen en kijkt naar mij en dan naar Levi. Ik keek waarschijnlijk nogal verschrikt, want ze begint te lachen. Ik dacht echt dat ze het doorhad. Boem, klap, weg verassingseffect. Als dat er dus überhaupt zou zijn. Levi en ik kijken elkaar vreemd aan en lachen mee. "Oké? En jullie lachen om... Waarom precies? Omdat Jonathan zo blij keek net?" Zegt Daan, die er absoluut niks van begrijpt.

Pauline antwoord Daan, nog steeds lachend met: "Tsja, zag je die paniek net niet op hun gezichten, dat noem je nou zoals ze het in het Engels noemen, gay panic." Gay zei ze overigens heel zacht, alleen hoorbaar voor Levi, wellicht ook voor Evi en voor mij, wij zitten namelijk het dichtst bij haar in de buurt. Woah. Help. Oké. Ze weet het al. Levi kijkt Evi zeer geïrriteerd aan. Hij denkt hoogstwaarschijnlijk dat zij het Pauline heeft verteld, over ons.

Ook al is het nu al een tijdje realiteit, ons, Levi en ik, nog steeds, of ik het nou zeg, of het denk, ik wordt nog steeds er helemaal warm van als ik er aan denk. Oké getsie, dat klinkt verkeerd. Het is gewoon dat ik helemaal blij wordt en een soort van gevoel van trots heb, denk ik? Ja dat is misschien hoe je het kunt omschrijven. Maar niet dat ik trots ben dat ik Levi heb veroverd en dat dit een spel is of zoiets, nee he bah. Ik moet er niet aan denken dat ik Levi, lieve, aardige, gekke, idiote Levi zo pijn zou doen.

Ik schud de gedachte van me af en merk dat Evi net aan het vragen is wat we wel toestaan en wat niet. "Oké, zijn er nog dingen die jullie echt níet willen doen of zo? Wat te ver gaat zeg maar? Zoals bijvoorbeeld iemand kussen of nou ja meer dan dat." Iedereen lacht wat om dat laatste. Ik zie dat ze er spijt van heeft dat allerlaatste erbij te voegen. Ze kleurt rood en schudt haar hoofd, waarschijnlijk bij de gedachte eraan. Ze lacht nerveus. "Nou oké laten we maar verder gaan... Roep maar en steek niet je vinger op alsjeblieft, want we zitten hier niet op school."