Je kent me niet, niet echt tenminste

hoofdstuk 12

A/n
Al snel weer een volgend hoofdstuk!! Wat een verwennerij denk je misschien haha, maar dit heb je aan Annelynnnn te danken, zij kon hoofdstuk 11 niet vinden op de een of andere manier, dus hopelijk wel op deze manier!? Omdat je dan hoofdstuk 12 ziet en dan terug bladeren kan wellicht. Nou ja, geniet er maar van hahaha.

Ik besluit Daan toch te helpen, want in dit geval hielp ik niet alleen hem, maar ook mezelf...

Ik sla mijn armen om Levi heen en trek hem dichter naar me toe, zodat hij niet weg kan. "Levi" zucht ik. "Laten we nou maar gewoon gaan slapen jij gekke stuiterbal!" En hij drinkt geen eens cola, of überhaupt iets met prik hè!? Ik houd van cola, ik ben er echt verslaafd aan dus hoe overleeft dat joch? Nee grapje, ik houd wel van af en toen een colaatje en ik kan heus wel zonder, maar hè, ik dramatiseer nou eenmaal hè.

Inmiddels ligt Pauline al in haar slaapzak op haar luchtbed en ze draait heen en weer om zo lekker mogelijk te liggen, waarschijnlijk dan, anders zou ik niet weten waarom anders. Alleen maakt het vrij veel lawaai als je draait op een luchtbed, dus Zoë kreunt. "Pauline, pliezz, hou op en ga slapen zoals je nu ligt." Levi en ik lachen. Daan ook wel, maar hij is heel slaperig ineens, dus hij lacht maar wat zachtjes mee.

Hij gaat in bed liggen en knipt het licht uit. Ineens is het donker en Levi en ik liggen nog niet op ons eigen luchtbed. Hij ligt meer links en ik wat meer in het midden. Wel liggen we allebei vrij ver achter in de kamer, vanaf de bank waarop we zitten gezien. En het past precies al die luchtbedden in een kamer, dus we moeten in het donker over iedereen heen stappen...

"Laten we anders op de bank slapen." Zegt Levi. Ik knik instemmend en bedenk me dan dat hij me misschien niet ziet. "Ja is goed." Fluister ik terug. Laten we zo blijven liggen zegt hij. Dat vindt ik nou weer een wat minder geslaagd idee, aangezien ik maar een beetje onderuitgezakt zit en ik graag zou willen liggen als ik slaap.

"Nou... Ik wil wel graag wat meer liggen eigenlijk." Zeg ik, zachtjes natuurlijk, omdat iedereen probeert te slapen. "Oké ik ga wel even aan de kant." Zegt hij en vervolgens gaat hij voorzichtig naast de bank staan. Hij moest ook uitkijken niet op iemands been te gaan staan, wiens been, weet ik zo niet, volgens mij ligt Evi daar.

Ik ga wat meer liggen en kijk naar beneden... Oké help, het is nogal zichtbaar. Dan bedenk ik me dat wij de enigen waren die ons nog niet hadden omgekleed. "Leev! We hebben nog geen pyjama's aan." Ik begin wat aan het donker te wennen en begin wat meer te zien.

"Oh kut... Waarom denken wij daar niet aan!" We lachen wat om onszelf, want ja dat we soms zo dom zijn, is ook wel iets waar we om kunnen lachen. Dan kijken we rond waar onze tas met pyjama's staat, ik had een tas mee voor het logeren en Levi had zijn spul al klaar liggen zodat hij niet naar boven hoefde en hij stopte het meteen bij mijn aankomst in m'n tas. We kijken wat rond en dan ziet hij hem staan. Ook weer zoiets doms, hij staat op de vensterbank achter de bank namelijk... Opnieuw denk ik 'mental slap'.

Ik wil de tas al pakken als Levi valt als hij over me heen leunt om de tas ook te pakken. Hij valt op mij, dat wel. Maar, iets minder gunstig voor mij, of juist gunstiger, hoe je het ziet... Vangt hij zichzelf op door zijn handen uit te steken en zijn ene hand komt tussen mijn benen. Ik ben nog steeds behoorlijk hard, anders dan dat zou ik het niet kunnen omschrijven op een nette manier. Ik kreun, niet de kreun-/zucht-manier, maar de sex-kreun manier zeg maar...

(Dat zal je ongetwijfeld beter kunnen omschrijven, maar ja ik snap mezelf wel en Levi snapte mij vast ook... Als ik dit hardop had gezegd, wat ik natuurlijk niet deed, ik ben niet volledig mijn verstand verloren, geen paniek.)