《Τι είναι αυτά ;;》τον ρώτησα με θυμό και έδειξα τις πιπιλιές που έχει στον λαιμό του.
《Με απάτησες;;》τον ρώτησα με ένταση στην φωνή μου
Με κοίταξε με ενα απολογητικό βλέμμα...
[...]
《ΜΟΥ ΈΛΕΓΕΣ ΨΈΜΑΤΑ》τσίριξε με δάκρυα στα μάτια και την κόλλησα στο...
Ήθελα να ουρλιάξω για να βγάλω ότι πόνο εχω μέσα μου,αλλά απλά καθόμουν σιωπηλή στο βρώμικο πάτωμα της τουαλέτας των κοριτσιών...
Τον έρωτα μάλλον δεν το προγραμματίζεις...έρχεται απο εκεί που δεν το περιμένεις. Και συχνά είναι ένας άνθρωπος που ούτε καν δεν τον φανταζόσουν...
Ο Αλέξανδρος μου...αυτόν που όταν έπεσα στο κένο δεν με κράτησε.
Στο κενό των ματιών του...
Δεν το πιστεύω ότι άρπαξε και με φίλησε λες και ειμαι τσούλα του.
Πριν μήνες δεν ήξερε καν την ύπαρξή μου και εγω ζωγράφιζα σαν δεκάχρονο καρδούλες στα τετράδια μου για αυτόν.
Η τρέλα όμως δεν είναι καρδούλες...
Σηκώθηκα γιατί είχε χτυπήσει το κουδούνι,έπρεπε να βρω την Μάρθα.
Περπάτησα μέχρι το προαύλιο σαν το ζόμπι αλλά το θέαμα που είδα έκανε την αναπνοή μου να κοπεί και η απελπισία μου να βαρέσει καμπανάκια.
Ο Άλεξ είχε σύρει στην μέση του προαυλίου έναν κάδο σκουπιδιών στον οποίο είχε γράψει πανω:
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Κρατούσε στα χέρια του οινόπνευμα και σπίρτα.
Ήξερα καλά τι ήθελε να κάνει...
Όλοι είχαν μαζευτεί γύρω του λες και αυτο που θα κάνει είναι το πιο διασκεδαστικό πράγμα στο κόσμο.
Τόσο πολυ τον πλήγωσα που έφυγα χθες ;;;
Με είδε που στεκόμουν στην πορτα τρομοκρατημένη.
《ΞΈΡΩ ΌΤΙ ΜΕ ΑΚΟΎΣ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΤΟ ΚΆΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΆΨΩ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΣΤΆΧΤΗ》φώναξε και τα παιδιά ζητωκραυγάσαν.Ενώ αυτός με κοίταξε για τελευταία φορά πριν κάνει το μοιραίο
Άναψε το σπίρτο και το πέταξε στον λουσμένο με οινόπνευμα κάδο.
Αμέσως πήρε φωτιά και πετάχτηκαν απο εδώ και απο εκεί σκουπίδια.
Όλοι έκαναν πίσω για να μην καούν. Αλλά εγώ έκανα δυο βήματα μπροστά βουρκωμένα πια για να δω το παρελθόν μας να καίγεται...
Αυτός κοίταζε τον κάδο με κενό βλέμμα σαν να το μετάνιωσε σαν να ήθελε να με κρατήσει για δυο δευτερόλεπτα ακόμα.
Η πράξεις του λένε ότι με αγαπάει, αλλά τα χείλη του δεν έχουν πει τίποτα, για αυτο κάνω συνεχώς πίσω δεν θέλω να πληγωθώ απο τον Άλεξ που δεν ξέρω καν τι αισθάνεται για εμένα...
Πρέπει να ένιωσε το ίδιο με εμένα την ώρα που τα κορμία μας ενώνονταν και γίνονταν ενα...Πρέπει...Πρέπει...
Κάποιοι μου άγγιξαν του ώμους συμπονετικά ,γύρισα πίσω μου και είδα τον Χρίστο και την Μάρθα να με κοιτάνε λυπημένα...
Κάποιοι απο τους φοιτητες ειχαν βγάλει τα κινητά τους και τράβαγαν βίντεο σίγουρα θα το πόσταραν στο instagram με hashtag #το bad boy καίει.
Κλασικά πράγματα...και αυτός θα ανέβαινε πιο ψηλά στο καλάμι του...
《Τι γίνετε εδώ;;》είπε η πρύτανης και ήρθε προς το μέρος μας《ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΟΥ》φώναξε όταν είδε την φωτιά.
Απο πίσω της ήταν δυο καθηγητές που κάλεσαν κατευθείαν την πυροσβεστική.
《Νεγρίδη στο γραφείο μου τώρα》ψέλλισε θυμωμένη ενώ είχε γίνει κατακόκκινη απο το κακο της.
Αυτός την ακολούθησε χωρίς να πει τίποτα.
《Σίγουρα θα τον διώξει απο το κολλέγιο μετα απο αυτο》είπαν στεναχωρημένα κάποια κορίτσια που ήταν δίπλα μας και εγώ σάστισα.
Τελείως απροειδοποίητα έτρεξα προς το γραφείο της πρύτανης.
