Κεφάλαιο 36

1.2K 74 12
                                    

Αλέξανδρος pov

Βγήκε τρέχοντας εξω και την ακολούθησα και εγώ.

Δεν καταλαβαίνω γιατί έφυγε κλαίγοντας έτσι στα ξαφνικά.

Και αυτός ο πούστης ο Ζήσης της είπε για τα χασίσια φανταστείτε να της έλεγε ότι ειμαι...........αφήστε το καλύτερα.

Την είδα να κλαίει στην μέση του πεζοδρομιου,είχε καλύψει το πρόσωπο της με τα χέρια της.

Άσε με να δω το πρόσωπο σου άγγελε μου.

《Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί κλαις;;》της είπα και την πλησίασα.

《Πάμε να φυ-γουμε τώρα》είπε ανάμεσα απο τα αναφιλητά της.

《Όχι αν δεν μου πεις πρώτα》 άρχισε να τραντάζεται ολοκληρο το σωμα της απο το σοκ και την έπιασα γρήγορα απο τους ώμους.

《Ελβιρα μιλά μου, ανησυχώ》της είπα και έβαλα το πρόσωπο της στα χέρια μου.

《Πίνεις και άλλα ναρκωτικά εκτός απο χασίς;;》με ρώτησε και παραξενεύτικα απο την ερώτηση της.

《Οχι》της απάντησα με απόλυτη ειλικρίνεια. Μετα τον θάνατο των γονιών μου άρχισα να κάνω χόρτο για να χαλαρώνω,να ξεφεύγω απο την καθημερινότητα με ταξίδευε στα αστέρια, στους γαλαξίες μέχρι και σε άλλα σύμπαντα όπως είπε και ο Ζήσης.

《Το υπόσχεσαι ;;》με ρώτησε σαν μωρό παιδι

《Ναι στο υπόσχομαι γιατί κάνεις έτσι ;;》

《Θυμάσαι που είχες έρθει στο σπίτι μου για φαγητό ;;》

《Ναι》

《Και θυμάσαι που σου είχα ότι ο αδελφός μου ο Χαβιέρ είναι στρατιωτικός ;;》

《Ναι τι με αυτο;;》ρώτησα με περιέργεια.

《Ψέματα σου είχα πει δεν είναι στρατιωτικός》ψιθύρισε ντροπιασμένη και σκούπισε όσο μπορούσε τα δάκρυα της.

《Τι εννοείς ;;》

《Άλεξ ο αδελφός μου είναι εθισμένος στα ναρκωτικά και εκείνη την ημέρα ήταν στο κέντρο αποτοξίνωσης 》είπε και εγώ έμεινα άναυδος.

Τι μαλακας που ειμαι την έφερα σε ενα μέρος που όλοι είναι πρεζάκια ενώ είναι και ο αδελφός της σε τέτοια κατάσταση που εχω καταλάβει πόσο τον αγαπάει...

《Δεν το πιστεύω 》μονολόγησα

《Το κοριτσάκι που αγκαλιάσες εκείνη την ημέρα είναι όντως η κόρη του, Ο Χαβιέρ ξεκίνησε τα ναρκωτικά επειδή την ημέρα της γέννας η γυναίκα του πέθανε》λεει σαν να το έχει ανάγκη να τα πει σε κάποιον για να φύγει ενα βάρος απο πανω της.

Πέρασα τα δάχτυλα μου μέσα απο τα μαλλιά μου και χτύπησα με ορμή το χέρι μου στον τουβλίνο τοίχο.

《ΓΑΜΏΤΟ》ούρλιαξα και το χέρι μου άρχισε να βγάζει αίματα. 《ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΎΓΟΥΜΕ ΤΏΡΑ ΔΕΝ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΕ ΕΊΧΑ ΦΈΡΩ ΕΔΏ 》της είπα και άρπαξα το χέρι της.

《Άλεξ το χέρι σου》είπε φοβισμένα ενώ περπατούσαμε προς το κολλέγιο.

《Άστο το χέρι μου,εσυ να είσαι καλά 》και σκούπισα τα αίματα πανω στην μπλούζα μου.

[...]

《Έλα μέσα να στο καθαρίσω》μου είπε απαλά όταν φτάσαμε στο δωμάτιο της.

《Δεν θέλω》της είπα και πηγα να φύγω.

《Μην λες βλακείες》 είπε και με τράβηξε με το ζόρι προς τα μέσα.

Συνεχίζεται...

Είσαι το φώς μέσα στο σκοτάδι μου Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα