Havanın daha sabah olduğundan haberdar olmadığı anlar da biz zoraki de olsa tek tek duş aldıktan sonra rahat kıyafetler giyip oyun kurucunun -ah pardon- Müdüre Maria Jhonston'ın dediği yere gitmek üzere odadan çıktık. Uykusuzluk ve pek çok şeyin bilinmezliği yüzünden herkese her şeye öfke doluydum.. Duvara bile kafa atmak istiyordum hatta!
Karşıdan gelen 4'lü bizimkilerdi.. Bizimkiler? Ne diyorum ben.. Bu nasıl cümle!
Tam ben böyle iç sesimle kavga ederken Luna yavaşça yanıma sokulup, "Sence de Chris çok hoş değil mi Hera?" diye sordu.. O kadar şaşırdım ki kahkaha atmamak için zor durdum.. "Sen acaba Chris'ten hoşlanmış olabilir misin?" diyerek dalga geçtim. Kızlar da konuşmaya şahit olmuş olacaklar ki hep birlikte sessizce gülmeye başladık..
Erkekler yanımıza vardığında Daniel, "Sabah sabah bu neyin sevinci?" diye iç geçirdi uykulu gözlerle.
Elbette onlara hemen Luna'nın Chris'ten birazcık etkilendiğini anlatamazdık..
Jane, "Hiiç öylesine.." diyerek eğitim odasının kapısını tıklattı. Daha önce hiç duymadığım bir erkek sesi "İçeri girin lütfen!" diye seslendi. İçeri girdiğimizde bir erkek bir kadın özel spor kıyafetleriyle bizi karşıladı.
Parmaklarındaki alyanstan anladığım kadarıyla evlilerdi.. İkiside hemen hemen aynı boylarda, iyi bir fiziğe sahip ve çekik gözlülerdi.
Kadın aniden bana doğru gülümseyip göz kırptı. Sanırım zihin okuyabiliyordu. Aynı şekilde ben de utangaç bir tavırla gülümseyerek başka yönlere bakmaya başladım.
Konuşmaya ilk başlayan adam oldu, "Adım Simon ve o da eşim Nandia, özel güçlerinizi hissedip keşfetmenize yardımcı olacağız, öncelikle basit gündelik sihirleri yapmayı öğrenmeniz gerekiyor sonra asıl gücü bulucaksınız.." dedi. Nandia sevimli bir sesle, "Buyrun başlayalım." diyerek gözlerini kapattı.
Gözlerimi sıkıca kapatıp dediği gibi gücümü hissetmeye çalıştım.. Kafamdaki her şey silinip gitmeye başlamıştı. Sanki gücüme doğru giden bir yol açıyorlardı bana. Ve.. Rüyamdaki o güçlü hissi bu sefer daha fazla hissetmiştim.. Aslında o benim özel gücümdü, hep benimleydi ve onu fark etmem için uğraşıyordu. Ne tatlı bir şey bu böyle ya! Tamam, yine delirme Hera..Odaklan!
Gözlerimi açtım ve kaleme sabitledim. Tek düşündüğüm onu havalandırabilmekti ve sanırım başarıyordum.. Tüm dikkatleri üzerimde hissetsem de yaptığım işe devam ettim. Başarmıştım sonunda, biraz daha havalandırdaktan sonra odağı bozup aşağıya inmesini sağladım.
Sevinçten ne yapacağımı bilmez halde direkt kızlara sarıldım.. "Başarıcaz, hep beraber başarıcaz!" diye fısıldadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LORİS'İN KURTARICILARI | TAMAMLANDI
Fantastik"Onların kaderleri aslında başından beri ortak yazılmıştı.." "Geçmişten gelen aşkın nefrete, nefretin ise intikama dönmesine sebep olan bir takım olaylar sebebiyle oluşan savaş hem Loris'i, hem de Loris'lileri diken üstünde tutuyordu. Birbirinden öz...
