Don't say love me (ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာနဲ႔) Uni+Zaw

Part 24

Zawgyi
~~~

လူဆိုးေခါင္းေဆာင္ကိုေအာင္ျမင္စြာဖမ္းမိခဲ့ၿပီး ည၁၁နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ 'ေသာ္ေသာ္'စခန္းကိုျပန္ေရာက္လာသည္။ထိုစဥ္စခန္းအေ႐ွ႕ကထိုင္ခံုေပၚမွာေခါင္းေလးတယိုင္ယိုင္နဲ႔အိပ္ငိုက္ေနၿပီး၊တစ္ကိုယ္လံုးျခင္ေတြသီးကာ ျခင္အကိုက္ခံၿပီးေစာင့္ေန႐ွာတဲ့'သူသူ႔'ကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူမရင္ထဲဆို႔သြားသည္။

'သူသူ'အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ ႏိုးသြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ အနားကိုအသာေလးကပ္ထိုင္လိုက္ကာ ျခင္ေတြကိုယမ္းေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ 'သူသူ႔'ေခါင္းေလး အေ႐ွ႕ကိုထိုးက်ေတာ့မယ့္အခ်ိန္ 'ေသာ္ေသာ္'လက္ကေလးကိုအသာေလးခံေပးလိုက္သည္။

"ဟင္....'ေသာ္ေသာ္'....'ေသာ္ေသာ္'ျပန္ေရာက္လာၿပီလားဟင္"

မႏိုးေအာင္လုပ္ေပမယ့္ 'သူသူ'ႏိုးသြားပါသည္။

"အင္း..'ေသာ္ေသာ္'ျပန္ေရာက္ၿပီ"

"ေသာ္ေသာ္...'ေသာ္ေသာ္'အဆင္ေျပရဲ႕လား...ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးမလား...ဘယ္နားေလးေတြထိခိုက္သြားေသးလဲ...'ေသာ္ေသာ္'ကေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္မလာေတာ့ 'သူသူ'အရမ္းစိတ္ပူေနတာ...ဟင္..ထိခိုက္မိတဲ့တစ္ေနရာရာမ႐ွိပါဘူးေနာ္"

ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုအစိုးရိမ္လြန္ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးလိုက္စမ္းကာ'သူသူ'စစ္ေဆးေနသည္။

"ေသာ္ေသာ္ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး'သူသူ'ရယ္...ဘယ္ေနရာမွ မခိုင္းမိခဲ့ဘူး...စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္"

ဒီေတာ့မွ စစ္ေဆးေနတာေတြရပ္လိုက္ကာ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္႐ွာေတာ့သည္။

"သူသူ႔ကို အိမ္ျပန္ေတာ့လို႔မွာခဲ့တာ...ဘာလို႔ မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိထိုင္ေစာင့္ေနရတာလဲ"

"သူသူက ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔အိမ္ျပန္ရမွာတုန္း...'ေသာ္ေသာ့္'ကို စိတ္ပူလို႔ ဘယ္လိုမွျပန္လို႔မရဘူး"

"မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး...ၾကည့္ဦး...လက္ေတြကိုျခင္ေတြအကိုက္ခံထားရတာ..ရစရာကိုမ႐ွိဘူး...စိတ္မပူပါနဲ႔လို႔ 'ေသာ္ေသာ္'မွာထားခဲ့ရဲ႕သားနဲ႔"

ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္တာဆိုေတာ့ 'ေသာ္ေသာ္'အရမ္းဝမ္းနည္းမိသည္။