Don't say love me (ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာနဲ႔) Uni+Zaw

Part 44

Zawgyi
~~~

မႏၱေလး၌-
မအိပ္ႏိုင္မစားႏိုင္ျဖစ္ကာေန႔တိုင္းဖုန္းေလးတေမ်ွာ္ေမ်ွာ္နဲ႔ကိုယ္တိုင္က်မဆက္ရဲဘဲခ်စ္သူကိုအရမ္းသတိရေနတဲ့သူကေတာ့'ေသာ္ေသာ္'ပါပဲ။

"ေျမးေညာင္းေနေရာေပါ့...သြားနားေတာ့ေလ...ဘြားကိုျပဳစုေပးတာေက်းဇူးပဲေနာ္"

ညအိပ္ခါနီး'သူသူ႔'အဘြားကိုအေညာင္းေျပေအာင္'ေသာ္ေသာ္'ႏွိပ္ေပးေနေလသည္။

"မလိုပါဘူး ဘြားရဲ႕...ဘြားကိုျပဳစုေပးရတာ 'ေသာ္'ေတာင္ကုသိုလ္ရေသးတယ္"

"သာဓုပါကြယ္...ဒါနဲ႔ ေျမးေသာ္..."

"႐ွင္"

"ေျမးေသာ္နဲ႔ေျမးေလးတို႔ဘာလို႔ျပန္မေခၚၾကေသးတာလဲ...ဟင္...ေျမးတို႔ဒီလိုအဆင္မေျပေတာ့ ဘြားစိတ္မေကာင္းဘူးကြယ္"

"ေသာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"

"ေျမးေသာ္တို႔လက္ထပ္တဲ့ေန႔တုန္းကဘြားဆံုးမခဲ့တာေတြမွတ္မိတယ္မဟုတ္လား...လက္ထပ္တယ္ဆိုတာအခ်စ္တစ္ခုထဲနဲ႔မရဘူးလို႔...အဲ့ဒီေတာ့ ေျမးတို႔ေတြကအျပန္အလွန္လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုနားလည္ေပးရမွာေလ...ေျမးေသာ္တို႔ကခ်စ္လြန္းလို႔လက္ထပ္ထားတာေလ...ဒီလိုတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မေခၚၾကေတာ့ အကုန္လံုးစိတ္ဆင္းရဲရတယ္...ေျမးတို႔ကိုယ္တိုင္လဲစိတ္ဆင္းရဲရတယ္...ဘြားတို႔ေတြေကာ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္ ေျမးရဲ႕"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္...ဘြားတို႔ကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္မိလို႔ သမီးတကယ္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္"

"ေျမးတို႔ဘာကိစၥနဲ႔အဆင္မေျပလဲမသိေပမယ့္...တကယ္လို႔ ဘြားေျမးေလးေၾကာင့္ဆိုရင္ေဗြမယူပါနဲ႔ ေျမးရယ္...'သူသူ'ကအခုထိကေလးဆန္ေနေသးေတာ့ သူအမွားလုပ္မိတယ္ဆိုရင္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ...ဘြားေျမးကကေလးဆိုးဆိုးေနတုန္းဆိုတာ ဘြားသိပါတယ္...သူ႔ကိုနားလည္ေပးလိုက္ပါ ေျမးေသာ္ရယ္...ေနာ္...ဘြားေျမးေလးကသူခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚဆို အရမ္းဆိုးတတ္တယ္...သူဆိုးခဲ့ရင္လဲ အဲ့ဒါေျမးေသာ္ကိုခ်စ္လို႔ဆိုးတဲ့သေဘာပါ...အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘြားေျမးေလးကိုနားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါကြယ္...သူက ေျမးေသာ္ကိုသိပ္ခ်စ္႐ွာတာပါ"