Ps, I Miss you. ~A Marauders Fanfiction~

[19] Twintig jaar later...

Lily staat bij de trap. "HARRY! BELLA! SELENE! JASON! TEDDY! LIV! NAAR BENEDEN KOMEN!" Peter komt naast haar staan. Ze kijken elkaar glimlachend aan, "Ik kan niet geloven dat het al zo lang terug is." Zegt Lily en ze strijkt een haar achter haar oor. "Het voelt als de dag van gisteren dat dit allemaal gebeurde. En dat we dat nu vertellen aan onze kinderen..." Zegt James. Die erbij is komen staan.

Ze zijn met zijn alle in James' en Lily's huis. Remus is met Tonks gekomen. En Peter en Sirius ook samen. Het is een lange tijd geleden dat Selene weg ging. Maar ze hebben gedaan wat ze vroeg, ze is nooit vergeten.

"Hoi oom Peter! Waar is tante Allison?" Vraagt Bella terwijl ze van de trapleuning afglijd. Peter glimlacht, "Ik heb haar later ontmoet dan het verhaal wat we gaan vertellen, dus ze is thuis gebleven om op de tweeling te passen."

Alle kinderen komen de trap af rennen. "Niet weeeeer een van jullie verhalen." Zucht Jason. "Kunnen we niet gewoon Quidditch gaan spelen?" Vraagt Harry, die bij hem komt staan.

Sirius glimlacht, "Dit verhaal is belangrijker dan Quidditch Harry. Het is het verhaal van Selene en Jason Dawson."

De monden van de kinderen vallen open. Er was hun door de jaren veel verteld. En dan naam Selene kwam veel voor. Twee van de kinderen waren zelfs vernoemt. Die van Peter om precies te zijn. Maar nooit was hun het verhaal erachter verteld. Altijd was het antwoord dat ze nog te jong waren.

Lily glimlacht, "Komop, allemaal naar de bank. Remus is chocolademelk aan het maken. Het is een lang verhaal." Zegt ze. En ze rennen allemaal naar de bank.

"Denken jullie dat we hier waren geweest nu zonder haar?" Vraagt Peter en hij haalt zijn vinger over zijn wang. Er zit een diep litteken.

Want toen Voldemort hem vroeg om deel te worden van zijn deatheaters, zei hij nee, denkend aan wat Selene aan hem had verteld. En hij en Sirius zijn samen Horcruxes gaan zoeken. Een slopende reis. Maar Voldemort werd verslagen.

Hun kinderen kunnen veilig opgroeien nu.

"Ik denk het niet. Ze heeft onze levens heel wat beter gemaakt." Zegt Sirius. En hij voelt aan zijn ketting. Hij draagt hem nog steeds dag en nacht.  Lily is getrouwd in de lange witte jurk die voor haar was gemaakt. Het stond haar geweldig.

Alle cadeaus werden nog vaak gebruikt. Precies zoals Selene had gehoopt. Precies waar het voor was gemaakt.

Twaalf mokken chocolademelk vliegen door de gang heen, met een rustig lopende Remus erachter aan, "Komen jullie?" Vraagt hij.

En Lily, James, Peter en Tonks lopen achter hem aan. Maar Sirius blijft nog even staan.

Hij haalt een foto uit zijn broekzak. De foto heeft hij al twintig jaar lang elke dag bij zich. Het is Selene. Ze vond het de lelijkste foto ooit. Ze trekt een gekke bek in de camera, terwijl ze een drankje drinkt.

Het was een foto van voordat ze wisten dat ze ziek was. Op een feestje dat ze zelf had georganiseerd.

Ze was zo gelukkig.

Zachtjes stopt hij de foto terug in zijn zak. Uit een laatje van een commode haalt hij een boekje. Op de allereerste bladzijde zit een enveloppe met, 'Voor de kinderen van de Marauders' erop geschreven. Het is nog nooit open geweest.

Sirius loopt snel de kamer binnen, "Moest even dit pakken!" Zegt hij en hij laat het boekje zien. En hij geeft het aan Bella. Die hem gelijk openslaat.

"Selene was een van de mooiste mensen dat ooit heeft bestaan. En dit heeft ze aan jullie geschreven." Zegt Lily.

Bella scheurt de enveloppe open en leest de brief. Alle andere kinderen om haar heen lezen mee. Ze zijn helemaal stil.

Lily kijkt naar haar pols, "Denken jullie dat ze nog aan ons denkt?" Fluistert ze. Remus knikt, "Ik weet het zeker. Until we meet again." Zegt hij. En hij steekt zijn pols uit. De rest komt erbij.

Even kijken ze elkaar aan. En dan fluisteren ze allemaal op hetzelfde moment,

"Until we meet again."