Nothing has changed

18

Kinaumagahan ay bumungad sa akin si Kairo. He was standing in front of our back door. What the hell is he doing here?

Bumaba ako nang madalian. I opened the door. Siya ay bumungad sa akin. Magulo ang buhok, maayos ang pananamit, and his cold stares. Napakunot ang noo ko.

"Bakit ka nandito? Diba sabi ko sayo ayokong makipag kita at usap sayo?" Diretso ko nang sabi. I should be straight to the point!

He went inside and hugged me.

"I missed you.." Shit. Hindi pwede, Kairo! Tinulak ko siya para mawala ang yakap.

"Anlakas mo ring pumunta rito noh? Para saan pa ha? Tell me." Sabi ko habang tinitignan ang kaniyang mga mata. Puno ito ng mga pagtataka, pagpapaumanhin. Ayoko na! Ayoko nang magpakalason sa mga mata niya!

Umiling siya at lumapit sa akin, "Hindi ko maintindihan ang sinasabi mo, April.."

Mas umiling ako! Anong hindi mo alam ha!

"'Wag ka nang magkunware pa! Stop! Just please.. maging totoo ka naman oh.." Hurt stabbed my heart. Shit.

He started holding my hands, "Hindi pa ba ako totoo sa iyo, April? The hell are you talking about! Anong umaarte ako? Sabihin mo sa kin.." pagmamakaawa niya.

"About your plan.. Sinabi sa akin iyon ni Clarissa! Ginagamit mo lang ako para maghiganti ha, Kairo?" Mas napailing ako. I saw hi shocked face.

"I don't know.. hindi ko alam ang sinasabi mo. Kung ano man ang iniisip mo hindi totoo yan, April!"

Hindi na! Hinding hindi na niya ako mauuto pang muli. Tears flew down my cheeks. Fuck. Hindi naman ako ganito! When I came here in Catipulo, I became more soft! Natuto rin akong magpatawad kaagad. Binago niya ako! I've been a strong and pride woman. Pero hindi ko malaman kung bakit bigla akong naging ganito!

"Kairo.. I'm sorry pero I think we should end what's between us. Kasi, pano naman ako." Kahit wala naman talagang sapat at totoong dahilan na kami talaga.

Lumapit siya sa akin. He licked his lower lip. Kita ko ang mga nagbabadyang luha sa mga mata niya. Damn! I only I could wipe his tears! Ansakit.

"Paano naman ako?" Now I can feel my tears. Fuck! Paano ba ito ang hirap hirap!

"Kairo. Listen please. Ganito, Let's end this first. And malay mo if we make things right and better sa future.. tayo parin." Trying to make him fine. Bakit ba nagagawa ko pa rin itong sabihin kahit alam kong may kasalanan siya sakin! Ganito ko ba siya talaga ka mahal para lang magawa yon?

"Ayoko, April.. makinig ka naman sakin oh. I will explain everything!" Mas humigpit ang hawak niya sa mga kamay ko at nanginginig. Umiling ako sa kaniya. Gulong gulo na ako Kairo. Maybe you can explain that next time.  May oras naman para diyan.

Sa gitna ng mga hikbi namin ay ang paglagabog ng ingay sa kabilang pinto. Napatingin ako roon. Shit! Si papa!

Nilingon ko si Kairo. I bitted my lower lip. Hindi ko na alam ano ang dapat kong sunod na gawin!

"Kairo.. Leave now please." But he refused. Ayaw niyang bitawan ang mga kamay ko!

"No.." napapikit ako sa sinabi niya. Huwag ka nang mapilit, Kairo! Parang awa mo na. Ayoko pang masaktan ka!