Nothing has changed

26

Maybe she has something important to say? Paano kung mapahamak ako? Wala namang masamang mag take ng risk, right? Nawala ang pag iisip ko nang may biglang nagmessage sa akin.

Engineer Kairo:

Let's meet tomorrow. You will do you work, right? I'll do mine too.

Ngayon ay nag iba ang aking ekspresyon. Napakagat ako sa ibabang labi.

To Kairo:

Kapag pala hindi ako ang napiling magdidisenyo roon ay iba ang sasamahan mo ngayon?

I couldn't stop laughing. Masusugatan na ata ang labi ko sa kakakagat nito!

Engineer Kairo:

Of course I would not accept if that was the case then.

Now I am laughing very loud! Napalingon pa ako sa isang mensahe niya.

Engineer Kairo:

You sounded like a jealous girlfriend?

Uminit ang pisngi ko. Bakit? Hindi rin ba doon pupunta yon? Napasapo ako sa ulo ko. Napaka rupok naman! Another message popped up minadali ko itong buksan but it was not Kairo.

Unknown:

I hope you come.

Pumikit ako nang malalim bago nagdesisyong mag ayos at mag suot ng isang desenteng damit. I am now wearing a simple pink spaghetti strap top and a sweat shorts. Dito lang naman sa building iyon kaya di na ako nag abala pa. Napahinto ako sa ginagawa at napakagat sa labi. Kinakabahan ako. Ano kaya ang mangyayari?

Lumabas na ako sa unit ko at bumaba sa may cafeteria. I could feel my hands shaking. But still I need to act normal.

Nang makapasok na sa cafeteria ay hinanap ko siya. I saw a woman sitting from a far wearing a yellow dress. Nakatalikod siya kaya hindi ko masyadong kita ang kabuuan niya. I took a deep breath and finally decided to go near her.

Nang nakaharap na ako sa kaniya at nakita niya na rin ako. She smiled like all will be alright. The heck?

"Sit down.." She's still smiling.

Umupo ako sa harap niya at kabadong tinitigan siya. Nagtaas ako ng kilay.

"Alam kong naging masama ako dati. I even broke you and Kairo apart." She laughed. Napakunot ako sa reaksyon niya.

"But at least you two reached your dreams, right? Pero mas kaya niyo rin naman abutin ang mga pangarap nang magkasama." Mas lalong napakunot ang noo ko sa sinabi niya.

"What do you mean?" I asked. She chuckled and continue talking.

"I've been so immature back then that I made two lovers apart. Naging hadlang ako sa pagiibigan niyo noon dahil sa planong sinabi ko sayo na hindi naman totoo." She smiled and looked at me telling me how much she was sorry before.

"What?" Gulong gulo na ako. Plano na hindi naman totoo? What she said to me back then was not true? All of that?

"I loved Kairo so much before. Hindi ko nga alam kung bakit sa sobrang pagmamahal ko sa kaniya noon ay nagawa kong magsinungaling. Which is ot really my hobby." Pagpapatuloy niya.

Tumingin ako sa mga mata niyang mabuti kung nagsasabi ba siya ng totoo. Mahirap na. I've learned before to identify who's telling the truth to not.

"Sinabi ko ang lahat ng iyon dati for you to stay away and leave Kairo alone dahil sa kagustuhan kong sa akin lamang siya. But I realized after a long time na I did really broke your heart." Tears are falling down her cheeks. Why is she crying?

"Nakita ko rin ang sakit kay Kairo noon. He had been prisoned for almost a month. Nagsisi ako sa ginagawa ko na sana ay hindi nangyari iyon kung hindi ko ginawa ang parte ko." What? Kairo was in jail before? I thought my dad did not do anything because I stayed away!

Now my tears are coming out from my eyes.

"Forgive me, April.. I'm very sorry." She cried more. Napakagat ako sa labi dahil sa pagpipigil sa pag iyak lalo.

"I will understand if you get angry to me right now. Hindi kita pipiliting patawarin ako kasi kahit ang sarili ko ay hindi ko rin magawang mapatawad." Yumuko siya at pinupunasan ang mga luha.

"Mahal mo pa rin ba siya?" I suddenly asked.

Inangat niya ang tingin at tumutok sa mukha ko. Ngumiti siya at may itinaas sa ere. She showed me her hand and I saw a ring on her finger.

"I'm engaged." Nagulat ako sa sinabi niya. I can't help but cry more. Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak pero ang gaan sa feeling na alam mo na ang sagot sa lahat ng mga pinag daanan mo noon.

I smiled at her, "Wow.. You're getting married." Tumango siya at nagpipigil ng mga luha. Halos lahat ng mga tao na nakakasalamuha ko ay may haharapin nang panibagong buhay.

"Yes. Actually my fiance is staying here right now. I saw you and decided to talk to you.." Ngiti niya.

She offered me a hug. Tumango ako at niyakap na siya. The hug told me that everything's fine now. Ang mga hindi magandang ala ala noon ay naayos na ngayon. Maybe people do really change and apologize. I also need to accept her apology since this was really what I wanted before. Hindi ko ito inaakala.

"Uhm. Let's hang out some time?" She said after a hug.

"Sure." Ngumiti ako. Gumaan na ang loob ko kabila ng mga kaba na naramdaman ko kanina.

"I also want to invite you on our wedding. I'll text you nalang, okay? By the way! I forgot to tell you that I got your number from the front desk.." She chuckled. I chuckled too and nodded.

Nag paalam na siya sa akin para bumalik na sa unit nila ng fiance niya. Tumango ako at umakyat nalang sa unit ko.

Umupo ako sa kama at inalala ang lahat nang nangyari. Finally, I have achieved one goal in my life. Ang maayos ang relasyon sa pagitan namin ni Clarissa. I remembered when she was very a bitch before. Natawa ako. Now ibang iba na siya. I can see that she's very serious with her life now and focusing for the future.

Napatingin ako sa phone ko nang tumunog ito. I smiled when Kairo texted me.

Engineer Kairo:

Hope you rest now. Sleep tight.

Napakagat ako sa labi ko. My next goal is to talk with Kairo about us before. Gusto kong maayos na rin ang lahat between us. But maybe I will plan time for that one.

To Engineer Kairo:

You too..

Now I decided to sleep and hope to just dream what will happen if everything's alright now.

|Next|