Oddech Ostatniego Łowcy [Zakończone]

Epilog + Zmiany w oryginale

Wojna się skończyła. Zginęło wiele podziemnych tak jak nocnych łowców. Każdy płakał nad stratą bliskiej osobowy. Agnes nie była wyjątkiem. Szlochała nad śmiercią swoje brata, przyjaciółkę. Przez mgłę pamiętała ich pogrzeb. Wszystko widziała przez łzy. Nie widziała sensu życia. Zaczęła się w sobie zamykać. Nie wychodziła z pokoju, nie jadła, nie piła. Patrzyła się tępo w przestrzeń. Przyjaciele byli bezradni. Zwłaszcza Aleks, który cierpiał bo nie mógł pomóc ukochanej osobie. Czasem siedział w jej pokoju i patrzył na nią bezsilnie. Jej oczy były puste. Dawno zieleń zniknęła. Nastała szarość. Umierała.

Sophia jako jedyna z mieszkańców czuła powód do radości. Była w ciąży ze swoją miłością. Nikt nie wiedział o ich sekrecie. Utrzymali tą informację do momentu, kiedy brzuszek stał się widoczny. Dość szybko okazało się, że urodzi się dziewczynka, która dostanie imię po walecznej Isabell Haus.

Śmierć zbiera żniwa

Powiedział pod koniec wojny wampir do wilkołaka.

Nieliczni odnajdują szczęście

Magnus spojrzał na Norę.

Niektórzy potrzebują czasu.

Powiedziała do siebie Agnes.

Po dłuższych czasie, gdy dziecięce gaworzenie było słychać w całym instytucie. Główna bohaterka wyszła z czterech ścian, niszcząc złe wspomnienia, chowając w serce tylko te dobre. Wsparcie odnalazła u wszystkich bliskich. Wiedziała, że mogła na nich liczyć.

 Nikt się tego nie spodziewał, a zwłaszcza Agnes, że serce zabije się w stronę Aleksa. 

Kto mógł się spodziewać?

Sam Stefan, który na początku historii był typowym buntownikiem stał się uroczym kociakiem oswojonym przez Simona, nie uwierzył, gdy nie zobaczył spojrzeń byłego anioła stróża w stronę byłej anielicy. Mimo utraconych skrzydeł, wiedziała, że może wspiąć się za najwyższe chmury.

Co mam powiedzieć?

Moja przygoda się skończyła. Dużo cierpiałam, płakałam.

Ale po co rozdrapywać stare rany? Liczy się teraźniejszość.

Kocham Aleksa, a on kocha mnie.

(Kto mógł się tego spodziewać? Reinkarnacja to dziwna sprawa.)

Skubany zaplanował wszystko na ostatni guzik, dobierając się przy do mojego kalendarzyka!

Instytut, który zna wszystkie nasze tajemnice stał się czymś więcej niż tylko domem.

Wracając.

Myślę, że jestem na dobre drodze do szczęśliwego zakończenia.

Całuje was

Agnes.

TAK TO JUŻ KONIEC HISTORII.

Co wam się spodobało? Co byście zmienili?

Jaka jest wasza ulubiona postać? Kto według was powinien przeżyć?

CO ZOSTAŁO ZMIENIONE:

Agnes była z Stefanem. Simon z Norą. Isabell z Sewerusem (wcześniej nazywał się Gabriel)

Nora była zdrajcą i współpracowała z Królową Jasnego Dworu. To ona w zamian za uwolnienie przyjaciół oddała się na wieczność do faerie. Była strasznie zazdrosna o Agnes dlatego tak postąpiła.

Aleks nigdy nie miał zostać człowiekiem, tylko duchem aż Agnes wypełni przeznaczenie.

Simon, kiedy dowiedział się, że Stefan i Agnes są rodzeństwem wyznał swoje uczucia i ją pocałował na oczach Stefaa *kaszel* Dary Anioła xD Dużo było rozterek i zamieszania z tego powodu. (Biedna Nora)

Sewerus był uzależniony od narkotyku i uwięziony w sidłach Mery.

Simon został parabatai Agnes i został zabity podczas wojny.

Magnus zagrał większą role w reinkarnacji niż w oryginale.

Podczas dziwnych stanów Agnes w tzn innym świecie zawsze pojawiał się Aleks, nie Michał ( brat)

To Stefan był w pierwowzorze bratem Agnes, lecz szybko zostało to obalone przez dyrektora instytutu.

Isabell w epilogu była w ciąży z Sewerusem. Reszta mieszkańców dowiedziała się o tym, gdy brzuszek zaczął być widoczny. Zmieniła styl ubierana nawet. To właśnie dziecko Isabell obudziło z transu Agnes. Dziecko zostało nazwane na cześć zmarłego Simona.

Mimo śmierci Simon dość często Agnes odwiedzał we śnie.